ReCore Review Gamezone

Στις μέρες μας η “επιστροφή στις ρίζες” είναι κάτι συνηθισμένο στο gaming, είτε υπό τη μορφή reboot, είτε μέσω remake, είτε με νέα ονόματα που προσπαθούν να συνδυάσουν αρμονικά το παλιό με το καινούριο. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει το ReCore, μία περιπέτεια εμπνευσμένη από Mega Man και Metroid, η οποία υπόσχεται εξερεύνηση ενός νέου πλανήτη, γρίφους που τεστάρουν το μυαλό και μάχες που δοκιμάζουν τις ικανότητες του παίκτη. Όμως, όπως λέει και ο σοφός λαός, “όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι”.

Η ιστορία διαδραματίζεται στο μέλλον, με την Γη να έχει αποδεκατιστεί από μία επιδημία ονόματι “dust devil plague” και πλέον να μην είναι κατοικήσιμη. Όταν ξεσπάει η εν λόγω επιδημία, ο οργανισμός Mandate προσπαθεί να αποτρέψει τα χειρότερα. Καθώς όλα δείχνουν πως το τέλος πλησιάζει, ο Mandate ξεκινάει τις αποστολές προς τον πλανήτη Far Eden, ο οποίος αν και αρκετά έτη φωτός μακριά, μπορεί να γίνει η νέα αποικία των ανθρώπων. Οι πρώτες αποστολές προς τον Far Eden είναι μηχανήματα με την ονομασία corebots, τα οποία δημιουργούν τις απαραίτητες ατμοσφαιρικές συνθήκες για τους ανθρώπους, ενώ οι πρώτοι κάτοικοι που επιλέγονται να πάνε στον πλανήτη πρέπει πρώτα να μπουν στο “ψυγείο”, ώστε να καταφέρουν να κάνουν αυτό το ταξίδι των... 200 ετών.

Κάπου εκεί όμως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τα corebots που στέλντοναι αρχίζουν να δυσλειτουργούν και αντί να εκτελέσουν τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν, κατακτούν αυτά τον νέο πλανήτη. Μία όμως γυναίκα, ονόματι Joule Adams, καταφέρνει να ξυπνήσει και βλέπει πως τα πράγματα δεν έχουν πάει με βάση το σχέδιο. Από εκεί και πέρα, η ιστορία συνεχίζεται ως “σώστε την ανθρωπότητα”, με τη Joule να προσπαθεί να επαναφέρει την “τάξη” στον πλανήτη και παράλληλα να διελευκάνει την μυστήρια δυσλειτουργία των corebots. Το κακό είναι πως μετά από τις πρώτες δύο ώρες, το ίδιο το παιχνίδι φαίνεται να ξεχνάει την ιστορία που έχει να αφηγηθεί, με τις απαντήσεις να έρχονται όλες μαζί προς το τέλος. Φαίνεται πως οι δημιουργοί δεν είχαν στο μυαλό τους την αφήγηση της περιπέτειας, αλλά απλά το “στήσιμο” της ιστορίας.

Η συλλογή των cores είναι απαραίτητη για να προχωρήσετε την ιστορία.

Το ReCore είναι platformer, με έντονο το στοιχείο της μάχης. Το παιχνίδι επικεντρώνεται όχι μόνο στην πρωταγωνίστρια, αλλά και στα τρία corebots (ξεκινάτε μόνο με ένα) που τη συνοδεύουν και τη βοηθούν τόσο στη μάχη, όσο και στην επίλυση γρίφων. Τα όπλα σας έχουν τέσσερις διαφορετικές επιλογές χρωμάτων -άσπρο, κόκκινο, μπλε και κίτρινο- για τα πυρά που εκτοξεύουν, οι οποίες είναι εναλλάξιμες κατά τη διάρκεια της μάχης και πάντα διαθέσιμες. Ανάλογα με το χρώμα των εχθρικών ρομπότ, πρέπει να επιλέγετε το ίδιο χρώμα και στα πυρά σας, ώστε να κάνετε περισσότερη ζημιά. Επίσης, όσα παραπάνω συνεχόμενα χτυπήματα δέχονται οι εχθροί, τόσο αυξάνεται και η ζημιά που δέχονται, κάνοντας τα combo απαραίτητα. Όταν οι εχθροί έχουν αποδυναμωθεί αρκετά, μπορείτε να χρησιμοποιείτε το “γάντζο” της Joule για να αφαιρείτε τον πυρήνα τους και να τον χρησιμοποιείτε για leveling. Τα corebots που σας συνοδεύουν λειτουργούν ακριβώς με την ίδια λογική, δηλαδή αν κάποιο από τα δύο που μπορείτε να έχετε μαζί σας έχει το χρώμα του εχθρού, μπορεί να του κάνει περισσότερη ζημιά.

Ως προς το platforming, το παιχνίδι προσφέρει μία εμπειρία αντάξια των ονομάτων από τα οποία είναι εμπνευσμένο. Οι γρίφοι ποικίλουν, είναι έξυπνοι και προσφέρουν τον απαραίτητο βαθμό δυσκολίας, χωρίς όμως να γίνονται εκνευριστικοί. Πρέπει να χρησιμοποιείτε τόσο τις ικανότητες της Joule (double jump και dash), όσο και των corebots για την επίλυση τους και η όλη εμπειρία είναι ικανοποιητική χάρη στον σχεδόν άψογο χειρισμό του παιχνιδιού. Οι γρίφοι βέβαια είναι του τύπου “ανέβα εκεί πάνω”, όμως οι λάτρες του είδους θα μπορούσαν να έχουν σίγουρα μία απολαυστική εμπειρία (θα αναλύσουμε στη συνέχεια γιατί ΘΑ μπορούσαν). Επίσης, οι αχανείς εκτάσεις του κόσμου του παιχνιδιού αλλάζουν συνεχώς, καθώς ανεμοθύελλες μπορούν να αποκαλύψουν μέρη που προηγουμένως δεν ήταν προσβάσιμα.

Τα χρώματα και τα περιβάλλοντα είναι ζωντανά και με προσοχή στη λεπτομέρεια.

Όπως προανέφερα, τα δύο στοιχεία του τίτλου δένουν αρμονικά μέσω του άρτιου χειρισμού. Τόσο οι μάχες όσο και οι γρίφοι προσφέρουν το απαραίτητο επίπεδο δυσκολίας χωρίς να σας κάνουν να θέλετε να σπάσετε το χειριστήριο. Οι μάχες είναι ένας συνδυασμός αποφυγής των εχθρικών επιθέσεων και χρήσης των κατάλληλων όπλων (ή βασικά, χρωμάτων) και η απόκριση του χειρισμού πραγματικά κάνει την εμπειρία απολαυστική. Επίσης, στους γρίφους υπάρχει αυτή η απαραίτητη σιγουριά πως αν χρησιμοποιήσετε σωστά τις ικανότητες της Joule ή/και των corebots, δεν υπάρχει περίπτωση να “παραπατήσετε”. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω ακριβώς και το καταλαβαίνετε πλήρως όταν παίζετε, αλλά ο χειρισμός βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους δημιουργούς παιχνιδιών αυτού του είδους.

Όμως, δεν είναι όλα ρόδινα. Το μεγάλο πρόβλημα του ReCore είναι ο τεχνικός τομέας. Η μετάβαση από περιοχή σε περιοχή έχει μεγάλους χρόνους φόρτωσης και το θέμα είναι πως, από ένα σημείο και μετά, πρέπει συνέχεια να μεταβαίνετε από μία περιοχή στην άλλη. Επίσης, ποτέ μα ποτέ (παίζει ούτε καν στο αρχικό μενού) το παιχνίδι δεν μπόρεσε όχι να κρατήσει, αλλά ούτε να φτάσει τα 30 καρέ/δευτερόλεπτο, κάτι που όχι απλά με κούρασε, αλλά με έκανε να μη μπορώ να παίξω συνεχόμενα πάνω από μία ώρα. Ειδικά στις μάχες στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού όπου γίνεται ο κακός χαμός, ένιωσα τις ναυτίες της εγκυμοσύνης (ναι, σε τέτοιο βαθμό). Επίσης, αρκετές φορές το σύστημα navigation “έσπασε” και έπρεπε να βρω (κάπως) το σημείο στο οποίο πρέπει να πάω και μετά, όταν δηλαδή έπρεπε να πάω αλλού, να μου δείχνει τη νέα κατεύθυνση. Να σημειωθεί ότι το κείμενο γράφτηκε πριν το update που βγήκε στις 5 Οκτωβρίου και σύμφωνα με τους developers διορθώνει τεχνικά προβλήματα.

Ένα ακόμα θέμα είναι το σύνδρομο που γενικά έχουν τα “μικρά” παιχνίδια, να προσπαθούν να επιμηκύνουν με το ζόρι την ενασχόληση μαζί τους, κάνοντας μία εμπειρία των 8-10 ωρών βαρετή και κουραστική διαδικασία 15 ωρών (16 στην περίπτωση μου, αλλά είχα χαθεί κάποιες φορές). Αυτό γίνεται αρχικά γιατί μπορείτε να έχετε μαζί σας μόνο τα δύο corebots και έτσι σε αρκετές περιπτώσεις να φτάσετε (με κόπο και ιδρώτα) στο μέρος που πρέπει, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσετε πως... κάνατε λάθος και πρέπει να πάτε πίσω για το σωστό corebot και ξανά “εμπρός στη δράση”! Τέλος, ένα ακόμα μεγάλο αρνητικό του τίτλου είναι πως πολλά (αν όχι τα περισσότερα) από τα sidequests γίνονται απαραίτητα, αφού για να προχωρήσετε (ειδικά προς το τέλος) πρέπει να έχετε τον απαραίτητο αριθμό από cores/orbs.

Οι εχθροί ποικίλουν, τόσο εμφανισιακά, όσο και στη δυσκολία.

Όσον αφορά τον τεχνικό τομέα και πέραν των προβλημάτων, τα γραφικά του ReCore είναι πολύ καλά για τα κυβικά του. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι πραγματικά “εξωγήινος”. Οι απέραντες στο μάτι έρημοι του πλανήτη Far Eden, σε συνδυασμό με τα άκρως φουτουριστικά κτίσματα, σας ταξιδεύουν για τα καλά 200 χρόνια στο μέλλον, ενώ έχει δοθεί αρκετή προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες του περιβάλλοντος. Τα μοντέλα των χαρακτήρων και των εχθρών επίσης είναι καλοφτιαγμένα. Η μουσική επένδυση είναι ατμοσφαιρική και δίνει τον απαραίτητο τόνο μοναξιάς και απόγνωσης καθώς περιπλανιέστε στις αχανείς εκτάσεις του Far Eden. Η ερμηνεία της Erika Soto στο ρόλο της Joule είναι καλή, όμως το υπόλοιπο καστ δεν κάνει ανάλογη δουλειά. Τα δε corebots μιλούν τη δική τους γλώσσα, η οποία δεν μεταφράζεται μέσω υποτίτλων, κάτι που προσωπικά μου άρεσε, αλλά σε άλλους μπορεί να φανεί παράξενο, ειδικά εφόσον είναι πολλές οι φορές που η Joule συνομιλεί μαζί τους.