7 Days to Die Review

Μερικές φορές, είναι καλύτερο να επικεντρωνόμαστε σε ότι ξέρουμε καλά. Αυτά τα πράγματα που έχουμε κάνει τόσες φορές και για τα όποια έχουμε γίνει γνωστοί. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν ξεκίνησα το 7 Days to Die και είδα οτί η Telltale Games εκδίδει το παιχνίδι. H Telltale; Η εταιρεία που είναι γνωστή για παιχνίδια όπως τα The Walking Dead, The Wolf Among Us κτλ; Ναι, αυτή, αν και δημιουργός του 7 Days to Die είναι η The Fun Pimps. Άλλα όπως και να έχει, Telltale! Σίγουρα η ιστορία είναι το βασικό στοιχείο αυτού του παιχνιδιού, σκέφτηκα. Πέντε λεπτά αργότερα βρέθηκα να χτυπάω δέντρα με τις γροθιές μου, με το τεράστιο ερώτημα “γιατί”, κάτι που σκέφτομαι καθημερινά, συνήθως παρέα με ένα ποτήρι πέρδικα.

Η “ιστορία”, σε εισαγωγικά μεγέθους Κρεμαστών Κήπων Βαβυλώνας, δεν εξηγείται πουθενά στο παιχνίδι. Υποτίθεται πως βρίσκεστε σε μία φανταστική πολιτεία στην Αμερική, με τα πάντα να έχουν καταστραφεί από έναν πυρηνικό πόλεμο και τους ανθρώπους να έχουν μετατραπεί σε ζόμπι, με συλλογική συνείδηση. Προσοχή παιδιά, μία-μία οι πρωτοποριακές ιδέες, μην πάθουμε τίποτα.

Ας μιλήσουμε για το gameplay, καθώς δεν υπάρχουν και πολλά άλλα για τα όποια μπορούμε να μιλήσουμε, ειλικρινά. Το 7 Days to Die είναι “survival horde crafting” και θυμίζει Minecraft (υπόψιν, αυτό είναι σημαντικό). Βρίσκεστε σε έναν procedurally generated κόσμο, γεμάτο με φυσικούς πόρους που πρέπει να μαζεύετε χτυπώντας δέντρα με τις γροθιές σας (επειδή πάντα χτυπάς δέντρα με τις γροθιές σου) όπως και στο Minecraft. Πρέπει να χτυπάτε χόρτα για να τα μαζεύετε, μετά δέντρα για ξύλα, μετά χτυπάτε πέτρες και μετά αμάξια. Η ερώτηση είναι, γιατί μέσα σε αυτή την λίστα δεν υπάρχουν ζόμπι; Έπειδή περνάει αρκετή ώρα μέχρι να δείτε κάποιο και δεν είναι καν τόσο επικίνδυνα.

Είναι πολύ πιο δύσκολο να χτυπήσεις τα σωστά πράγματα από ότι φαίνεται.

Η πραγματική απειλή στο παιχνίδι είναι οι... αρκούδες. Δεν δίνουν σημασία σε τίποτα. Για την ακρίβεια, όταν είχα μόλις καταστρέψει ολοσχερώς το τριγύρω περιβάλλον, αποφάσισα να περιπλάνηθω για να βρώ κάποιο ζόμπι, σε αυτό το παιχνίδι επιβίωσης με ζόμπι. Η πρώτη φορά που αντίκρισα κάποιο, την στιγμή που ετοιμαζόμουν να αποδείξω την αξία μου, μία αρκούδα πετάχτηκε, λίγο πριν το πλησιάσω και απλά το διέλυσε με τα δόντια της. Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι ποιος είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής εδώ, μου φαίνεται πώς ο Μπαλού επιβιώνει πολύ καλύτερα από εμένα. Επίσης είναι πολύ πιο ανθεκτικός, γιατί δοκιμάζοντας να του επιτεθώ για να εξασφαλίσω το δικαίωμα μου στην επιβίωση, του έριξα πέντε σφαίρες και παρόλα αυτά, είχα την ίδια τύχη με το ζόμπι και κατέληξα ragdoll στα λιβάδια. Και αυτό είναι το πρόβλημα με το να μην υπάρχει ιστορία, αναγκάζεσαι να δημιουργήσεις την δικιά σου. Σοβαρά 7 Days to Die; Εμένα θα εμπιστεύτουμε για να περάσουμε καλά;

Μία ενδιαφέρουσα πτυχή του παιχνιδιού, είναι η ικανότητα να δημιουργείτε παγίδες και μπλόκα με την πανίδα που έχετε περάσει μισή ώρα να σκοτώνετε. Τα ζόμπι τις νύχτες γίνονται ιδιαίτερα επιθετικά και πέφτει σε εσάς η ευθύνη να φτιάξετε το τέλειο καταφύγιο, όπως και στο Minecraft. Ή σε έναν βαθμό, όπως και στο DayZ. Οι μηχανισμοί θυμίζουν το DayZ, το οποίο αν και δεν επιτρέπει να επηρεάζετε τον χάρτη σε τέτοιο βαθμό, είναι ανώτερο από το 7 Days to Die σε όλους τους άλλους τομείς. Το hit detection είναι τόσο περίεργο, που τις περισσότερες φορές οι παγίδες είναι πιο φονικές πρoς εσάς παρά τα ζόμπι. Αρκετές φορές πέφτετε πάνω στα καρφιά που φτιάξατε και πρέπει να ψάχνετε για επιδέσμους, σε ένα μενού το oποίο είναι δύσχρηστο, ευτυχώς όχι τόσο όσο του Minecraft.

Συνήθως μου αρέσει να προσπαθώ να βρίσκω τα bugs ενός παιχνιδιού, κάτι που το προτείνω και σε άλλους, επειδή είναι διασκεδαστικό. Στο 7 Days to Die δεν χρειάστηκε να προσπαθήσω και πολύ. Το παιχνίδι δίνει την επιλογή να σκάβετε στο έδαφος, ώστε να δημιουργείτε αμυντικά καταφύγια, ενώ και τα ζόμπι μπορούν να σκάβουν για να σας ακολουθήσουν, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Υποθέτω ότι μπορούμε να πούμε μπράβο στους δημιουργούς γι αυτό το στοιχείο. Παρόλα αυτά, ίσως θα έπρεπε να το είχαν δοκιμάσει καλύτερα πρώτα, επειδή δεν χρειάζεται πολλή ώρα μέχρι να φτιάξετε 50 φτυάρια και να αρχίσετε να σκάβετε τυχαία προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Μάλιστα αν σκάψετε κάτω από μια μολυνσμένη περιοχή το παιχνίδι φρικάρει, άσχημα. Για την ακρίβεια, με τηλεμετέφερε κάπου, ίσως στην Κίνα, επειδή τα γραφικά δεν είχαν φορτώσει καν και παρέμειναν έτσι για περίπου δύο λεπτά και μου έδωσε ένα achievement επίσης. Τέλος, επειδή η μιζέρια χρειάζεται παρέα, το παιχνίδι παίζεται και διπλό split-screen. Αρχικά όμως δεν φαίνεται και πρέπει να το ενεργοποιήσετε μέσω δεύτερου χειριστηρίου, λες και είμαστε στην εποχή των arcade beat'em up. Ευτυχώς που δεν ζητάει να ρίξετε και κέρματα στη θύρα USB.

Επιτέλους βρέθηκε κάτι μπροστά μου που δεν είναι προστατευόμενο είδος.

Κάθε τρία λεπτά το παιχνίδι “κολλάει” προσπαθώντας να φορτώσει τον κόσμο τριγύρω του, κάτι που θα είχε κάποιου είδους δικαιολογία αν τα γραφικά δεν ήταν επιπέδου προηγούμενης γενιάς. Οι υφές του χαρακτήρα φαίνονται αρκετά καλές, όπως επίσης τα σπίτια και τα δέντρα από μακριά. Από κοντά όμως διαπιστώνετε ότι τα δέντρα είναι κυριολεκτικά εικόνες png που γυρνάνε στην κατεύθυνσή σας κάθε φορά, θυμίζοντας άλλες εποχές. Γενικώς, όταν τα γραφικά “καλύπτονται” από κάτι, είτε αυτό είναι το σκοτάδι της νύχτας, είτε ομίχλη ή αρκούδες που σας αποσπάνε την προσοχή, είναι αξιοπρεπή, αλλά μόλις πλησιάζετε το οτιδήποτε παρατηρείτε ψεγάδια. Συν, όπως προανέφερα, το hit detection δεν αναλογεί στο μέγεθος των μοντέλων, κάτι που σε συνδυασμό με την κάμερα πρώτου προσώπου δημιουργεί προβλήματα όταν πολεμάτε αρκούδες... συγνώμη, εννοώ ζόμπι. Ο ηχητικός τομέας τα πάει πολύ καλύτερα, με τα ζόμπι να ακούγονται ρεαλιστικά και όντως τρομακτικά. Το παιχνίδι καταφέρνει να περάσει την αίσθηση της αγωνίας μέσα από τους ήχους του περιβάλλοντος.

Το 7 Days to Die θα μπορούσε να σας αρέσει, αν πχ θέλετε ένα πιο “ενήλικο” Minecraft με ζόμπι. Αλλά και πάλι, καλύτερα να προτιμήσετε το DayZ.