Star Fox Zero Review

O Fox McCloud, η αλεπού που έχει δοκιμάσει τα όρια του διαστήματος αλλά και των νεύρων μας, επιστρέφει μετά από μακροχρόνια απουσία. Στο Star Fox Zero για το Wii U, από την μία έχουμε τις περιπέτειες του Fox McCloud και της παρέας του σε HD, με μάχες με το arwing, το landmaster και το gyrowing, ενώ από την άλλη έχουμε ξανά την ιστορία του Star Fox 64 και προβληματικό χειρισμό.

Η ιστορία του Star Fox Zero, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί ουσιαστικά μια επανάληψη του Star Fox 64, αν και με αλλαγές ώστε είναι κάτι παραπάνω από ξαναζεσταμένο φαγητό. Η αλήθεια όμως είναι ότι περιμέναμε ένα κανονικό sequel, έστω κάτι διαφορετικό που προχωράει την ιστορία των ηρώων και του κόσμου του Star Fox. Βρισκόμαστε πέντε χρόνια μετά τον χαμό του πατέρα του Fox, James McCloud, που προήλθε από την προδοσία του Pigma Dengar, με το ηλιακό σύστημα Lylat να δέχεται επίθεση από τον Andross. H σωτηρία του Lylat και κατ’ επέκταση του σύμπαντος πέφτει στις πλάτες του Fox, ο οποίος στο ταξίδι αυτό βρίσκει και απαντήσεις για τον χαμό του πατέρα του. Το Star Fox Zero παίζεται με τον γνώριμο τρόπο των παιχνιδιών Star Fox. Πρόκειται για ένα τρισδιάστατο διαστημικό shooter, στο οποίο είτε είστε on-rails με αρκετές διακλαδώσεις στα μονοπάτια ή στο all-range mode που σας επιτρέπει να κινείστε ελεύθερα στο χώρο.

Το Star Fox Zero διαθέτει νέους μηχανισμούς gameplay, οι οποίοι όμως αντί να προσθέτουν, αφαιρούν από το παιχνίδι. Ο χειρισμός χωρίζεται σε δύο μέρη: αυτό που παρακολουθείτε τη δράση από την τηλεόραση, πιλοτάροντας το arwing σας με τους αναλογικούς μοχλούς, και αυτό που λαμβάνει χώρα μέσα στο cockpit του arwing το οποίο βλέπετε μέσω του gamepad και με χρήση του γυροσκοπίου μπορείτε να στοχεύετε με ακρίβεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι δύο τρόποι χειρισμού συμβαίνουν ταυτόχρονα. Ναι, ετοιμαστείτε να “κόψετε” το μυαλό σας στα δύο. Μπορείτε να πυροβολάτε χρησιμοποιώντας το σκόπευτρο που υπάρχει στην οπτική έξω από το σκάφος, αλλά μην περιμένετε να πάτε μακριά αφού οι βολές σας πάνε στον γάμο του καραγκιόζη. Πρέπει να χρησιμοποιείτε το gamepad για να στοχεύετε με ακρίβεια, αλλά μη νομίζετε ότι τα πράγματα είναι και πολύ καλύτερα. Η σκόπευση με το γυροσκόπιο είναι προβληματική και χρειάζεται συνέχεια ρύθμιση, η οποία γίνεται άμεσα με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά δεν παύει να είναι κάτι που κάνετε υπερβολικά πολλές φορές. Επίσης, αν χρειάζεται να κάνετε κάποια μανούβρα ενώ προσπαθείτε να στοχεύσετε, απλά δεν τα καταφέρνετε.

Δεν γίνεται να βλέπεις αυτή την εικόνα και να μην τραγουδάς στο μυαλό σου την μουσική της Corneria.

Το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ των τύπων χειρισμού του παιχνιδιού συμβαίνει όταν μπαίνετε σε all-range mode, δηλαδή να πετάτε ελεύθερα σε μια περιοχή. Η κάμερα στην τηλεόραση γυρνάει σε μια πιο κινηματογραφική οπτική και περιστρέφεται γύρω από το σκάφος σας, ενώ εσείς στοχεύετε και πιλοτάρετε με το gamepad. Έτσι η κίνηση γίνεται απίστευτα δύσκολη, αφού δεν ξέρετε τί έρχεται και από πού, δεν μπορείτε να πιλοτάρετε σωστά, έχετε μειωμένη ορατότητα από το cockpit του arwing και μέσα σε όλα χρειάζεται να κάνετε ρύθμιση της σκόπευσης κάθε τρεις και λίγο. Αν και συνηθίζεται μετά από μερικές ώρες ενασχόλησης, είναι αχρείαστα δύσκολο και αποτελεί ένα πραγματικά κακό σύστημα χειρισμού που απλά δεν έπρεπε να υπάρχει. Ούτως ή άλλως το Star Fox δεν είναι κορεσμένη σειρά για να χρειάζεται δραστικές αλλαγές. Αντί να βασίσουν τον χειρισμό στην πετυχημένη συνταγή των κλασικών Star Fox, επέλεξαν να τον προσαρμόσουν στο gamepad με λάθος τρόπο.

Τα πράγματα βέβαια χειροτερεύουν (ή καλυτερεύουν, όπως το δει κανείς) όταν αναλαμβάνετε τον έλεγχο των άλλων οχημάτων του παιχνιδιού. Το χειρότερο είναι το landmaster που έχει πραγματικά χειρισμό τανκ και είναι μόνιμα σε all-range mode, δηλαδή μπορείτε να πηγαίνετε όπου θέλετε. Ο χειρισμός του είναι ακόμα πιο δύσκολος να τον συνηθίσετε, γιατί το τανκ, όπως είναι λογικό, κινείται εντελώς διαφορετικά από το arwing. Η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη στο “συνεταιρικό” mode που επιτρέπει στον έναν παίκτη να χειρίζεται το arwing και σε έναν άλλο να χειρίζεται αποκλειστικά τα όπλα με το gamepad. Όμως αν είναι να χρειάζονται δύο άτομα για κάτι που ακόμα και πριν από δύο δεκαετίες χρειαζόταν μόνο ένα, φέξε μου και γλίστρησα.

Το Star Fox Zero έχει πολλές αποστολές, που σε συνδυασμό με τα διάφορα οχήματα που έχετε στην διάθεσή σας, σας κρατάνε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, αν καταφέρετε και ξεπεράσετε τις δυσκολίες του χειρισμού. Επίσης, είναι ένα παιχνίδι που δεν φοβάται να δυσκολέψει εκεί που χρειάζεται. Υπάρχουν και απότομες διακυμάνσεις δυσκολίας σε άσχετες φάσεις, όμως τίποτα που να επηρεάζει το αρκετά καλό παιχνίδι που βρίσκεται πίσω από τον προβληματικό χειρισμό.

Μεγάλο, μηχανικό και αρθρόποδο. Ξέρεις πού θα δοκιμάσεις τα όπλα σου αν δεις ένα.

Ένα άλλο θετικό του Star Fox Zero είναι ο τεχνικός τομέας. Τα γραφικά είναι πολύχρωμα, αν και έχουμε δει πιο όμορφα και εκλεπτυσμένα σε άλλους τίτλους του WiiU. Δεν υπάρχει κάτι τρομερά κακό, αλλά πολλά που θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Το παιχνίδι διαθέτει πολλές τοποθεσίες, οι οποίες έχουν αρκετή λεπτομέρεια. Θα έλεγα ότι τα γραφικά του Star Fox Zero είναι λίγο κατώτερα από τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει η Nintendo. Ο ήχος έχει κάτι το... Star Fox. Βασικά, έχει αρκετά από τα μουσικά θέματα του Star Fox 64, με νέα, πιο επική ενορχήστρωση και την μουσική στο σύνολό της να είναι αντάξια των περιστάσεων. Το voice acting ικανοποιεί, με τους ηθοποιούς να λένε μεν τις κλασικές εκφράσεις, αλλά να αποδίδουν πολύ καλύτερα τους ήρωες που παίζουν. Τα ηχητικά εφέ είναι η χαρά του sci-fi με lasers και τους ήχους των σκαφών που περνάνε ξυστά από δίπλα σας να αποδίδονται εξαιρετικά. Κάποιοι ήχοι, κυρίως αυτοί στο cockpit, ακούγονται από τα ηχεία του gamepad.