Μίσος για όλη την ανθρωπότητα…

Εντάξει, ομολογώ ότι ως concept, το Ηatred μου κίνησε ενδιαφέρον. Όχι γιατί βρίσκω την ιδέα ενός ψυχάκια με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας που σκοτώνει όποιον βρει μπροστά του γοητευτική, αλλά επειδή μιλάμε για ένα game στα πλαίσια του οποίου κάτι τέτοιο ακούγεται αρκετά διασκεδαστικό. Από το Postal και το Carmageddon μέχρι το Manhunt και το GTA, το να σκοτώνεις αθώους περαστικούς προκαλώντας τρόμο και πανικό είναι μια δραστηριότητα που όπως και να το κάνουμε, στην τελική έχει πλάκα. Και προφανώς δεν πιστεύω ότι οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί να επηρεαστεί από τέτοιου είδους γραφική βία, ή να σοκαριστεί εν έτει 2015 από ένα παιχνίδι. Το να συμβαίνει το ανάποδο ωστόσο μπορεί και να είναι πρόβλημα. Τι εννοώ; Όταν ένα παιχνίδι βασίζει όλη του τη φιλοσοφία στο να «σοκάρει» και να «προκαλέσει», χωρίς να προσπαθεί για όλα τα υπόλοιπα, τότε περισσότερο καταλήγει να είναι σαν ένας σκύλος που γαβγίζει, αλλά δεν δαγκώνει για κανένα λόγο. Δυστυχώς παίζοντας για αρκετές ώρες το Hatred κατάλαβα ότι αντί να νιώθω τον χαβαλέ της καφρίλας, ήμουνα παγιδευμένος σε ένα επιεικώς μέτριο παιχνίδι, με δεκάδες σπαστικά προβλήματα που το μόνο… μίσος που μου δημιούργησε ήταν για τους μηχανισμούς του. Πριν περάσουμε σε περισσότερες λεπτομέρειες, αξίζει να πούμε δύο-τρεις εισαγωγικές πληροφορίες. 
Το Hatred αποτελεί δημιουργία της Destructive Creations και οι ίδιοι οι developers έχουν δηλώσει πως ήθελαν να φτιάξουν έναν τίτλο που θα ερχόταν ως αντίδραση στο «τρυφερό», «artsy» και πολιτικώς ορθό trend των video games. Απ’ ότι καταλαβαίνω μιλούσαν προφανώς για τον χώρο των indie, καθώς δεν νομίζω πως έχουμε έλλειμμα σε βία και καφρίλα γενικότερα. Όπως και να’ χει το παιχνίδι κατάφερε να προκαλέσει ντόρο όταν το τρέιλερ του χαρακτηρίσθηκε προκλητικό και ακόμα περισσότερο όταν αφαιρέθηκε από το Steam λόγω βίαιου περιεχομένου. Ωστόσο, αφού δημιουργήθηκε και ένα μικρό θέμα ελευθερίας έκφρασης, λογοκρισίας κλπ., επανήλθε στην ψηφιακή πλατφόρμα της Valve με προσωπική απολογία του ίδιου του Gabe Newell, περνώντας μάλιστα με επιτυχία το στάδιο Steam Greenlight στις 29 Δεκεμβρίου του 2014. «Any publicity is good publicity» λένε στο χωριό μου, και το Hatred είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα καταφέρνοντας να τραβήξει τα (όποια) βλέμματα πάνω του, ωστόσο παίζοντάς το εν τέλει, το πρώτο πράγμα που θα σας έρθει στο μυαλό είναι: «μα καλά, τόση φασαρία για αυτό;»