Max: The Curse of Brotherhood Review

To Max: The Curse of Brotherhood αποτελεί τον πνευματικό διάδοχο του Max and the Magic Marker που βγήκε πριν λίγα χρόνια στο Wii. To χαρακτηριστικό στοιχείο που έκανε εκείνο το παιχνίδι να ξεχωρίσει από την πληθώρα άλλων δισδιάστατων παιχνιδιών πλατφόρμας είναι η δυνατότητα του παίκτη να “ζωγραφίζει” γέφυρες, ράμπες και άλλες επιφάνειες ώστε ο χαρακτήρας να ξεπερνάει τις κακοτοπιές του παιχνιδιού. Το Max: The Curse of Brotherhood στηρίζεται πάνω στην ίδια ιδέα, αναπτύσσοντας όμως τους μηχανισμούς του gameplay και μια αρκετά διασκεδαστική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους.

Το σενάριο του Max: The Curse of Brotherhood είναι απλό και εύπεπτο και αποτελεί απλά μία αφορμή για να σας ταξιδέψει στον κόσμο του. Μία μέρα καθώς ο Max επιστρέφει στο σπίτι, βλέπει τον μικρότερο αδελφό του να διαλύει τα παιχνίδια του. Εκνευρισμένος ο Max googlάρει πώς να εξαφανίσει τον αδελφό του και ξάφνου βλέπει σε μία ιστοσελίδα λόγια με τα οποία επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο. Για κακή του τύχη η ευχή πιάνει στην πραγματικότητα κι ένα τεράστιο χέρι από μία άλλη διάσταση αρπάζει τον αδελφό του Max. Πανικοβλημένος ο πρωταγωνιστής πηδάει σε αυτή την διάσταση για να σώσει τον αδελφό του. Ο Max προσγειώνεται σε ένα παραμυθένιο κόσμο και καθώς προχωρά συναντά μία καλή μάγισσα που δίνει μαγεία στο μοναδικό αντικείμενο που έχει πάνω του ο Max, ένα μαρκαδόρο. Έτσι ο Max ξεκινάει την πορεία του για να βρει τον μικρό αδελφό του με μοναδική βοήθεια τον... μαγικό μαρκαδόρο του.

Το Max: The Curse of Brotherhood είναι ένα δισδιάστατο platformer, στο οποίο ο χαρακτήρας σας πέρα από το να πηδάει από τη μία πλατφόρμα στην άλλη, μπορεί να σχηματίζει με τον μαρκαδόρο του ράμπες που τον ανεβάζουν ψηλότερα, κορμούς δέντρων, σχοινιά από τα οποία μπορεί να κρεμαστεί, αλλά και πιο εφετζίδικα δημιουργήματα, όπως φλόγες ή κύματα νερού που χρησιμεύουν στην εξολόθρευση των εχθρών ή την μεταφορά του Max σε υψηλότερες πλατφόμες αντίστοιχα. Οι εν λόγω παρεμβάσεις στα περιβάλλοντα του παιχνιδιού στα πρώτα επίπεδα έχουν σαν σκοπό την μετακίνηση του Max από το ένα σημείο της πίστας στο άλλο, ενώ όσο προχωράτε τις πίστες πρέπει να εκμεταλλευτείτε τις ιδιότητες του μαρκαδόρου για να νικάτε, να παγιδεύετε ή να προφυλάσεστε από τους εχθρούς σας. Ο τρόπος που επιτυγχάνετε τις παρεμβάσεις στα περιβάλλοντα δεν θα σας δυσκολέψει καθόλου, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι παρεμβάσεις στερούνται της αληθοφανούς αλληλεπίδρασης που είχε ο προηγούμενος τίτλος που χρησιμοποιούσε το Wii Remote.

Λύνοντας γρίφους με τον μαρκαδόρο.

Οι δυνατότητες που σας προσφέρει ο μαγικός μαρκαδόρος ξεκλειδώνονται σταδιακά, επιλογή που εν μέρει αφαιρεί μέρος από την διασκέδαση του τίτλου. Και αυτό γιατί το πρώτο μισό του παιχνιδιού λειτουργεί στην ουσία σαν tutorial για τις τελευταίες πίστες. Έτσι, πρέπει να επαναλαμβάνετε συνεχώς τις ίδιες κινήσεις και να λύνετε ίδιου τύπου γρίφους για κάθε μία από τις διαφορετικές ιδιότητες που ξεκλειδώνετε μέχρι να τις... εμπεδώσετε. Αντίθετα, από το δεύτερο μισό του τίτλου και μετά πρέπει να συνδυάσετε όλες τις ιδιότητες του μαρκαδόρου που έχετε ξεκλειδώσει, για να ξεφεύγετε από δύσκολες καταστάσεις και να παγιδεύετε τους εχθρούς σας με μεθοδολογίες που θυμίζουν αμυδρά τα θρυλικά Oddworld: Abe's Odyssey και Abe's Exoddus. Το gamepelay του Max: The Curse of Brotherhood σε αυτές τις τελευταίες πίστες πραγματικά απογειώνεται, με έξυπνους γρίφους που θέλουν στρατηγική σκέψη αλλά και γρήγορα αντανακλαστικά για να τα καταφέρετε. Είναι κρίμα που θα ευχαριστηθείτε μόνο τις μισές από τις πέντε συνολικά ώρες που διαρκεί το παιχνίδι.

Στα πιο παραδοσιακά στοιχεία που καθορίζουν το gameplay ενός παιχνιδιού πλατφόρμας, όπως είναι η πραγματοποίηση άλματος, το level design αλλά και η έλλειψη “φτηνών” θανάτων, το Max: The Curse of Brotherhood παίρνει σχεδόν άριστα, καθώς δεν πέφτει στην παγίδα παρόμοιων παιχνιδιών στα οποία χρειάζονται υπερβολικά συντονισμένες κινήσεις για να πάτε από την μία πλατφόρμα στην άλλη. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ο σκοπός του παιχνιδιού δεν είναι τόσο να τεστάρει τα αντανακλαστικά του παίκτη, αλλά κυρίως να αναπτύξει τη φαντασία του για την επίλυση των περιβαλλοντικών γρίφων. Αρκετά υψηλού επιπέδου είναι και το level design, με τις πίστες στο κάστρο του Mustacho να είναι αδιαμφησβήτητα το highlight του τίτλου.