Ένας απροσδόκητα καλός horror τίτλος,

Στα της βιομηχανίας μας, η αρχή κάθε κονσόλας είναι δύσκολη, τόσο για την κατασκευάστρια εταιρία, όσο και για τα development houses. Από τη μία, η πρώτη θέλει ένα «δυναμικό» ξεκίνημα με προτάσεις που θα κινήσουν το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ από την άλλη οι εταιρίες, μη γνωρίζοντας εκ των προτέρων την πορεία του φρέσκου συστήματος, ουσιαστικά ρισκάρουν –αν και εφόσον αποφασίσουν να υποστηρίξουν ένα launch. Αυτομάτως λοιπόν, οι launch τίτλοι είναι καταδικασμένοι να παίξουν "αυστηρά" και δίχως παρατυπίες το ρόλο που τους ανατίθεται: να προσελκύσουν το αγοραστικό κοινό και να ακολουθήσουν με ευλάβεια το δυναμικό/ ή «μουδιασμένο» ξεκίνημα της νέας κονσόλας. Όλα τα παραπάνω παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα όταν έχουμε να κάνουμε, όχι απλώς με ένα νέο και πιο δυνατό hardware, αλλά με κονσόλα που παρουσιάζει ένα διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού –στην περίπτωση του Wii U, ο νέος τρόπος παιχνιδιού ακούει στο όνομα «GamePad». Πριν αρχίσουμε να αποτυπώνουμε στο «χαρτί» την εμπειρία μας με το ZombiU, το πρώτο που θα θέλαμε να επισημάνουμε είναι το πόσο απαράδεκτο τίτλο διάλεξε η Ubisoft για το συγκεκριμένο παιχνίδι –ή όποιος τέλος πάντων έχει εμπλακεί με την τιτλοφόρηση…και ο νοών νοείτω. Εκτός από έλλειψη φαντασίας και πρωτοτυπίας, ο τίτλος «ZombiU» θεωρούμε πως αδικεί κατάφορα την εμπειρία που θα ζήσει ο παίκτης με το παιχνίδι. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που μόνο στο άκουσμα της λέξης «ZombiU», το μυαλό των περισσότερων πηγαίνει σε ένα ακόμη παιχνίδι που πυροβολείς ζόμπι. Κι όμως, το ZombiU, παραδόξως, προσφέρει μία εμπειρία που οι φίλοι των horror games και των απέθαντων πλασμάτων περίμεναν χρόνια. 
Όχι Maya, αλλά “John Dee” 
Βρισκόμαστε στο Λονδίνο του σήμερα –το ημερολόγιο γράφει Νοέμβριος 2012- όπου η προ 400 χρόνων προφητεία του αστρονόμου John Dee αρχίζει και παίρνει «σάρκα και οστά». Η προφητεία θέλει τον κόσμο να πλήττεται από μία πανδημία η οποία, σωστά μαντέψατε, θα μετατρέψει τον πληθυσμό σε αιμοδιψή ζόμπι. Στο ZombiU δεν υπάρχει ένας κεντρικός πρωταγωνιστής, με τον παίκτη να αναλαμβάνει το ρόλο κάποιου επιζώντα, ο οποίος αν σκοτωθεί ή μολυνθεί από ζόμπι αντικαθίσταται από κάποιον άλλο. Καθοδηγητής στην προσπάθειά μας είναι ο “Prepper”, μία φιγούρα που μας μιλάει από τον ασύρματο -βλ. Atlas, BioShock- και με τη βοήθειά του θα κυνηγήσουμε τη σωτηρία μας. Το σενάριο, χωρίς φυσικά να πρωτοτυπεί, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη μέχρι το τέλος σε σχετικά υψηλά επίπεδα, μιας και στην ιστορία εμπλέκονται μυστικές οργανώσεις, προδοσίες και ανατροπές που περιπλέκουν –όσο είναι δυνατό- την κατάσταση. Βέβαια, το κοινότυπο και χλιαρό ξεκίνημα και το απότομο φινάλε ίσως να χαλάσουν λιγάκι τη γεύση που θα ήθελε να αφήσει η κεντρική ιστορία κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους, αλλά σε γενικές γραμμές το σενάριο δεν απογοητεύει. Αν περιμένετε να παίξετε ένα ακόμη παιχνίδι που ορδές από ζόμπι θα σας επιτίθενται ασταμάτητα και εσείς θα απολαμβάνεται την εξόντωσή τους, προφανώς θα απογοητευτείτε, γιατί το ZombiU απέχει πολύ από αυτήν την κατηγορία (Dead Island, Left 4 Dead κλπ).