Reality is perception

Ίσως οι περισσότεροι να θυμάστε τον Phil Fish από την απότομη και λίγο σκληρή για να λέμε την αλήθεια, απάντηση σε έναν Ιάπωνα developer στην πρόσφατη GDC. Όταν ο τελευταίος ρώτησε τον Fish για την σημερινή κατάσταση των Ιαπώνων σχεδιαστών, δέχτηκε μια αναπάντεχα λακωνική απάντηση: “Your games just suck” (τα παιχνίδια σας είναι απλά χάλια). Η δήλωσή του φυσικά ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στον ιντερνετικό κόσμο και στους κύκλους της βιομηχανίας, χαρίζοντας στον Fish, πριν ακόμα κυκλοφορήσει το πρώτο του παιχνίδι, διάφορους τίτλους όπως “υπερόπτης”, “ασεβής”, “εκκεντρικός” και πάει λέγοντας. Δικαίως ή όχι, μπορεί να το κρίνει ο καθένας μόνος του, ωστόσο, παίζοντας το Fez, δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι αν τελικά είχε πρόθεση να προσβάλει ή απλά έπεσε θύμα της δικής του υπερβολικής ειλικρίνειας και παρορμητικότητας, ξεπερνώντας κάπως τα άτυπα όρια του δημόσιου διαλόγου –ή μπορεί απλά όλα να έγιναν για λόγους προβολής και “χοντροκομμένου” marketing, πολλά έχουν δει τα μάτια μας τελευταία, οπότε αν και δύσκολο, γνωρίζοντας την φιγούρα του Fish, δεν είναι απίθανο.

Γιατί μεταξύ άλλων, το Fez είναι ένας προσωπικός φόρος τιμής στα παιχνίδια με τα οποία μεγάλωσε και αγάπησε ο Καναδός δημιουργός, παιχνίδια που η καταγωγή τους είναι, ως επί το πλείστον, ιαπωνική. Εξάλλου και ο ίδιος δεν δίστασε ποτέ να αναφερθεί στις κύριες πηγές της έμπνευσής του όλα αυτά τα χρόνια, κατονομάζοντας συγκεκριμένους τίτλους όπως τα Mario, Zelda και Ico ως τα σημεία αναφοράς του σχεδιασμού του. Είναι λοιπόν, κατά την άποψη μας, τουλάχιστον άτοπο να κατηγορείται για κακοπροαίρετη εμπάθεια απέναντι στην ιαπωνική σχεδιαστική “σχολή”. Πέρα από τα παραπάνω, περισσότερο ενδιαφέρον έχει αυτός ο αόρατος και αέναος κύκλος μεταξύ εμπνευστή και εμπνεόμενου, με τον τελευταίο να πηγαίνει -με τη σειρά του- τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα, μέχρι να γίνει ο ίδιος εμπνευστής για τον επόμενο και… ο κύκλος συνεχίζεται.