All Zombies Must Die

Αναμφίβολα το είδος των action RPG με τη χρήση ισομετρικής κάμερας έχει μία ιδιαίτερη γοητεία και ικανότητα για εθισμό ωρών, παρά το απλοϊκό gameplay που συνήθως διακατέχει αυτούς τους τίτλους. Εάν σε αυτό το είδος προσθέσουμε και τη συνιστώσα των ζόμπι (άλλωστε έχουν επανέλθει στη μόδα τον τελευταίο καιρό) φαντάζει ως μία ελκυστική συνταγή για “άμυαλη” και ανάλαφρη δράση. Δυστυχώς όμως μία ισομετρική κάμερα, ο γνώριμος χειρισμός και η ύπαρξη των ζόμπι δεν αποτελούν τα μόνα απαραίτητα στοιχεία για τη δημιουργία ενός επιτυχημένου τίτλου, ιδίως όταν τα ελαττώματά του περιέχουν ένα υποτυπώδες σύστημα για loot, ανελέητο backtracking και περιοχές που είναι μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μας.
Ξεκινώντας βέβαια αρχικά το All Zombies Must Die η εικόνα είναι αρκετά ελκυστική, ενώ η πρώτη ώρα κυλάει σχετικά όμορφα, δεδομένου ότι ακόμα δεν έχουν προλάβει να εμφανιστούν τα σημαντικά σχεδιαστικά προβλήματα του τίτλου. Ο έντονος, χρωματικά, οπτικός τομέας, σε συνδυασμό με τις καμπύλες που χρησιμοποιούνται σε σχεδιαστικό επίπεδο, προσδίδει μία καρτουνίστικη υφή, θυμίζοντας αμυδρά το Plants Vs. Zombies, που δημιουργεί μία αρκετά ωραία εικόνα. Το σενάριο ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο και συνοψίζεται στην εμφάνιση των ζόμπι σε μία μικρή πόλη, όπου αλλάζοντας τον έλεγχο μεταξύ τεσσάρων ατόμων, θα χρειαστεί να τους βοηθήσουμε στην έξοδό τους από τον εφιάλτη.
Το χιούμορ
Το χιούμορ είναι έντονο σε κάθε τομέα του τίτλου, από τους διαλόγους, μέχρι τις περιγραφές των αντικειμένων και τα ονόματα των διαφόρων τύπων ζόμπι. Σε γενικές γραμμές τα διάφορα αστεία και διακωμωδήσεις από τον χώρο του κινηματογράφου και των βιντεοπαιχνιδιών είναι καλογραμμένα, καταφέρνοντας ορισμένες φορές να προκαλέσουν το γέλιο (και τις περισσότερες τουλάχιστον ένα μειδίαμα…). Ειδικότερα, οι έξυπνες περιγραφές των αντικειμένων κατάφερναν να μας οδηγούν πολλές φορές στο άνοιγμα του inventory κατόπιν της εύρεσης νέου loot απλά και μόνο για να διαβάσουμε το κείμενο της περιγραφής.
Το backtracking
Ωστόσο, το εύστοχο χιούμορ δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανό να επισκιάσει τα σημαντικά αποθαρρυντικά θέματα που υπάρχουν στον τίτλο. Αν και η χρήση των αναλογικών μοχλών για κίνηση και στόχευση γίνεται απροβλημάτιστα, χωρίς βέβαια να προσφέρει κάτι το ιδιαίτερο ή φρέσκο για το είδος, ο γενικότερος σχεδιασμός των quests δεν αργεί να δείξει τον κουραστικό και έντονα επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα του. Δε θα χρειαστεί να περάσει περισσότερο από μία ώρα ώστε να διαπιστώσουμε πως ότι ο τίτλος μας οδηγεί συνεχώς στις ίδιες περιοχές ο συνολικός αριθμός των οποίων φτάνει τις εννιά.