Η σειρά Saints Row ήταν από την αρχή πολύ συμπαθητική, όμως έδινε πάντοτε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να μοιάσει στο Gran Theft Auto, χωρίς φυσικά να το πετυχαίνει. Το Saints Rοw 3 ξεφεύγει εντελώς από αυτήν τη λογική και καταφέρνει -για πρώτη φορά στην σειρά- να ξεχωρίσει από τον ανταγωνισμό και να βρει την ταυτότητά του, προσφέροντας απλόχερα στον παίκτη αυτό που έκανε πάντα το open world είδος διασκεδαστικό: Την ελευθερία να κάνει ότι θέλει, χωρίς σημαντικές ποινές. Η πόλη του Steelport αποτελεί μια ενήλικη ψηφιακή «παιδική χαρά» και είναι γεμάτη από δραστηριότητες που έχουν πάντα ως θέμα το σεξ και το έγκλημα.
Μπορεί το σενάριο με τις συμμορίες να μάχονται για ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή στη πόλη να μοιάζει σοβαρό και «σκοτεινό», όμως η προσέγγιση είναι πάντα κωμική και -ευτυχώς- το παιχνίδι ποτέ δεν παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά. Στο Saints Rοw 3 η πόλη βρίσκεται στο έλεος των συμμοριών, με τη μεγαλύτερη να είναι αυτή των The Saints, οι οποίοι θεωρούνται πλέον διασημότητες και "trend" της πόλης και οι κάτοικοι δεν έχουν πρόβλημα να τους ζητήσουν μέχρι και αυτόγραφο.
Το πόσο υπερβολικό και σουρεαλιστικό θέλει να γίνει το Saints Row: The Third, το δείχνει στον παίκτη από την εισαγωγική κιόλας αποστολή -tutorial- της ληστείας στην τράπεζα, με τον παίκτη να βρίσκεται κρεμασμένος με το ένα χέρι από το χρηματοκιβώτιο, όσο προσπαθεί ένα ελικόπτερο να το ανεβάσει στον αέρα, με το άλλο χέρι να ελέγχει ένα machine gun (με άπειρες σφαίρες εννοείται) εξολοθρεύοντας δεκάδες αστυνομικούς, για να καταλήξει η αποστολή σε sky diving gameplay, με υπερβολικές σκηνές δράσης που ανταγωνίζονται μόνο του Ninja Blade. Το σύστημα δημιουργίας χαρακτήρων διαθέτει επίσης αρκετό χιούμορ και, αρχικά, δίνει μόνο μια μικρή γεύση στον παίκτη για το τι μπορεί να αλλάξει και το πόσο άσχημα -αν θέλει- μπορεί να κάνει τον πρωταγωνιστή του να δείχνει. Φυσικά μέσα στο παιχνίδι θα βρει κανείς ακόμη περισσότερα ρούχα και κοστούμια, ενώ υπάρχει και ένα σύστημα με το οποίο μπορούμε να κατεβάσουμε τα σχέδια άλλων παικτών, αλλά και να ανεβάσουμε το δικό μας customization.
Μια τρελή, τρελή πόλη
Κατά τ' άλλα, η πόλη του Steelport λειτουργεί και εδώ σαν ένα μεγάλο hub, το οποίο δίνει πρόσβαση στον παίκτη σε μια σειρά από δραστηριότητες. Αυτό που πρέπει πιθανώς να γνωρίζει κανείς πριν ξεκινήσει να εξερευνά την πόλη (η οποία δεν είναι ούτε ιδιαίτερα μεγάλη, αλλά ούτε και κρύβει πολλά μυστικά), είναι ότι το campaign mode και η ολοκλήρωση της κεντρικής αποστολής είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψει -και να ξεκλειδώσει- όλες τις δραστηριότητες και τα Mini games. Αν ξεκινήσει να παίζει κανείς με τον τρόπο που παίζονται συνήθως τα περισσότερα παιχνίδια αυτού του είδους -παίρνοντας κάποιο όπλο ή αυτοκίνητο και προσπαθώντας να προκαλέσει χάος βλέποντας πόσο χρόνο θα μπορέσει να επιβιώσει από την αστυνομία- μάλλον θα απογοητευτεί. Η πόλη στο Saints Row: The Third δεν έχει σχεδιαστεί ώστε να πείσει τον παίκτη για την ύπαρξή της και, συνεπώς, θα προσφέρει λίγη διασκέδαση σε όσους ξεκινήσουν αμέσως το χάος, τον ανταγωνισμό με την Α.Ι., την προσπάθεια για απορρύθμιση της κυκλοφορίας κ.ο.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου