UnderGarden, The για X360, PS3, PC

Όπως είχε αναφέρει σε πρόσφατες δηλώσεις του ο συνιδρυτής της BioWare, Ray Muzyka, στις μέρες μας υπάρχουν πάρα πολλές κυκλοφορίες παιχνιδιών, ίσως περισσότερες από ότι θα έπρεπε. Αν και αυτό σίγουρα αυξάνει τις πιθανότητες κορεσμού της αγοράς, ταυτόχρονα σημαίνει πως ο κάθε παίκτης ανεξαρτήτως των προσωπικών του γούστων μπορεί να βρει δεκάδες τίτλους για να ασχοληθεί, είτε μιλάμε για ένα τελευταίας γενιάς FPS όπως το Black Ops, είτε για ένα απλό μεν, εθιστικό δε platformer όπως το εξαιρετικό Super Meat Boy. Σε αυτή την «πυκνοκατοικημένη» αγορά προσπαθεί να χωθεί το Undergarden, η νέα πρόταση της Atari, η οποία αφήνει τους γρήγορους ρυθμούς στους οποίους μας έχουν συνηθίσει τα σύγχρονα παιχνίδια για κάτι πιο αργό και χαλαρωτικό. Για να δούμε, υπάρχει χώρος στις μέρες μας για κάτι τέτοιο; Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι πανεύκολοι και σπάνια θα κολλήσετε σε κάποιον από αυτούς.Gotta... pollinate them all!
Το gameplay στο Undergarden είναι τόσο απλοϊκό που μπορεί να περιγραφεί σε μόλις μερικές γραμμές κειμένου. Αναλαμβάνουμε τον έλεγχο ενός χαριτωμένου (γούτσου-γούτσου) εξωγήινου πλάσματος, το οποίο την είδε… μέλισσα και αναλαμβάνει να σκορπίσει τη γύρη που μαζεύει στα φυτά του κάθε επιπέδου ώστε αυτά να ανθίσουν όσο πιο σύντομα γίνεται. Και αυτό αγαπητοί μου φίλοι είναι ο βασικός κορμός του παιχνιδιού από την αρχή μέχρι το τέλος του. Τη μονοτονία σπάνε κάπως οι λίγοι απλοϊκοί γρίφοι που κάνουν χρήση physics και τους οποίους στην καλύτερη περίπτωση θα βλέπαμε στα πρώτα επίπεδα του LittleBigPlanet. Με λίγα λόγια δεν θα σας κάνουν σε καμία περίπτωση να στύψετε το πολύτιμο μυαλουδάκι σας προσπαθώντας να τους λύσετε. Η μοναδική ουσιαστική πρόκληση στο Undergarden είναι να μαζέψετε όλα τα αντικείμενα που βρίσκονται κρυμμένα σε κάθε επίπεδο και να... επικονιάσετε όλα τα λουλούδια που συναντάτε στον δρόμο σας.
Αυτό που έρχεται να αντισταθμίσει κάπως το ιδιαίτερα βαρετό gameplay του τίτλου, είναι η ομορφιά των γραφικών του και η παραμυθένια αισθητική του. Το άνθισμα των λουλουδιών είναι εντυπωσιακό, γεμίζοντας τις σκοτεινές και μουντές σπηλιές από τις οποίες αποτελούνται κατά κύριο λόγο τα επίπεδα του παιχνιδιού, από έντονα χρώματα και φως. Είναι κάτι που τουλάχιστον στην αρχή θα σας συναρπάσει , όμως δυστυχώς, επειδή αυτός είναι πάνω-κάτω ο βασικός μηχανισμός του Undergarden, σύντομα θα πάψετε να του δίνετε σημασία και θα πρέπει να επιστρέψετε στην σκληρή πραγματικότητα: το παιχνίδι είναι ανυπόφορα ΒΑΡΕΤΟ! Από αισθητικής πλευράς το Undergarden είναι καταπληκτικό, ωστόσο αυτό δεν αρκεί για να το σώσει από την μετριότητα.Αντιλαμβάνομαι πως οι δημιουργοί του ήθελαν να μας προσφέρουν κάτι που να αγγίζει τα όρια της τέχνης, όμως αυτό για μένα προσωπικά δεν είναι δικαιολογία. Πολλοί τίτλοι στο παρελθόν επιχείρησαν κάτι παρόμοιο υιοθετώντας με την σειρά τους μία εξαιρετικά «artsy» αισθητική, όπως για παράδειγμα το Braid, το Limbo ή το Misadventures of P.B. Winterbottom, όμως σε αντίθεση με το Undergarden, το gameplay σε αυτά ήταν έξυπνο και διασκεδαστικό.
Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τον τίτλο της Atari με τρεις λέξεις, αυτές θα ήταν: πανέμορφο, μαγικό, βαρετό. Δυστυχώς αν και εικαστικά στο Undergarden έγινε πολύ καλή δουλειά, αυτό υστερεί στον τομέα που στην τελική παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σε ένα παιχνίδι, το gameplay. Με το συμπάθιο κιόλας, όμως αν θέλω να ζήσω μία παραμυθένια, γεμάτη χρώματα εμπειρία χωρίς να χρειαστεί να ζοριστώ ιδιαίτερα, προσωπικά θα προτιμούσα να βάλω στο Blu-ray μου το Paprika (φοβερό btw, σας στο συνιστώ ανεπιφύλακτα μιας και το ‘φερε η κουβέντα). Στην τιμή την οποία διατίθεται μάλιστα το Undergarden (800 MSP από το Xbox LIVE, 9,99€ από το Steam και το PSN), δεν μπορώ καν να το προτείνω ως ένα ανάλαφρο παιχνίδι για χαλάρωμα μετά από ώρες καψίματος στο Black Ops ή το Hot Pursuit ή έστω μετά από ένα παρατεταμένο ξενύχτι. Με τα ίδια χρήματα ή και λιγότερα, μπορείτε να αποκτήστε κάποιον τίτλο, ικανό να σας κρατήσει συντροφιά για πολύ περισσότερο.
bobit.gr