Crash Time 4: The Syndicate

Έχει περάσει ακριβώς ένας χρόνος από την κυκλοφορία του Crash Time 3, της racing δημιουργίας της Synetic. Θα περιμέναμε πως στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, η ομάδα ανάπτυξης θα διόρθωνε τα ορατά προβλήματα του τίτλου και θα παρέδιδε μια σαφέστατα πιο ολοκληρωμένη αλλά και ενδιαφέρουσα πρόταση. Δυστυχώς, το τέταρτο μέρος αποδεικνύεται εξίσου αδιάφορο με όλα τα προηγούμενα, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που πολύ σύντομα θα πάρει τη θέση του στο ράφι με τα αζήτητα. Μπορεί από κάποιους τα παραπάνω σχόλια να θεωρηθούν ακόμα και ως υπερβολικά, αλλά η αλήθεια είναι πως ουσιαστικά το μόνο που έχει αλλάξει στο Crash Time 4 είναι το εξώφυλλο.
Μοναδική ουσιαστική προσθήκη είναι οι δικτυακοί αγώνες, αν και όπως θα δούμε στη συνέχεια δεν αποτελούν και κάτι το αξιόλογο, εξαιτίας των πολλών τεχνικών προβλημάτων που παρουσιάζουν. Το Crash Time 4: The Syndicate προσπαθεί να κλέψει κάτι από τη λάμψη της σειράς Burnout, συνδυάζοντάς τη με το γενικότερο ύφος του Driver. Αυτή τη φορά ο τίτλος προσφέρει ένα αρκετά πλούσιο κεντρικό μενού, και έτσι, πέρα από το κυρίως story mode, την εμφάνισή του κάνει το αντίστοιχο arcade και όπως αναφέραμε και λίγο πριν το multiplayer. Είναι όμως αυτά αρκετά;
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…γενικότερα
Η ιστορία του Crash Time 4 ξεδιπλώνεται στην πανέμορφη Κολωνία, η οποία μέχρι ένα βαθμό έχει αποτυπωθεί αρκετά σωστά. Οι παίκτες πληροφορούνται πως ανήκουν στα σώματα ασφαλείας της συγκεκριμένης πόλης, αν και εδώ ισχύει το εξής παράδοξο: Μπορεί το story mode να είναι εμπλουτισμένο με αρκετούς διαλόγους, αλλά η απουσία της μορφής ενός κεντρικού χαρακτήρα είναι ανεπίτρεπτη. Συνεχώς θα ακούγεται η φωνή του, αλλά η εικόνα του θα είναι απούσα. Όταν λοιπόν θα διεξάγεται κάποιος διάλογος, ο χρήστης θα παρακολουθεί την κάμερα απλά και μόνο να κινείται έξω από το αστυνομικό τμήμα, με την έλλειψη προσωπικότητας να καταγράφεται σαν το πρώτο σημαντικό ατόπημα.
Προσπερνώντας αυτό το εμπόδιο, η ελπίδα για έντονη και ασταμάτητη δράση, όπως χαρακτηριστικά υπόσχεται η εταιρία, εξανεμίζεται σχεδόν αμέσως. Ο τίτλος ακολουθεί arcade μονοπάτια, κάτι που αναμφίβολα είναι καλοδεχούμενο. Ουσιαστικά, οι αποστολές περιορίζονται στη λογική της μετάβασης από το ένα σημείο στο άλλο μέσα σε ένα προκαθορισμένο χρονικό όριο, στην παρακολούθηση κάποιου οχήματος από απόσταση ασφαλείας ή ακόμα καλύτερα στην εξουδετέρωση κάποιου αντιπάλου. Ό,τι δηλαδή θα περίμενε να συναντήσει κάποιος σε μια δημιουργία αυτής της κατηγορίας.
Δυστυχώς, όμως, η Synetic -και παρά το γεγονός πως προσφέρει μια πόλη σε όλη της την έκταση- δεν επιτρέπει στον παίκτη να την εξερευνήσει στο σύνολό της. Η διαδρομή την οποία θα πρέπει να διασχίσει ο παίκτης είναι περιορισμένη ή, για να γίνουμε πιο ακριβείς, είναι μόνο μία. Τα έντονα βέλη θα βοηθήσουν τον παίκτη να μη χαθεί, αλλά στην περίπτωση που πάρει μια λάθος στροφή, θα βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον αόρατο τοίχο.