Dead Nation στο PS3...

Ρε παιδιά, να ρωτήσω κάτι: ιδέα μου είναι ή πήξαμε στα «ζομποπαίχνιδα» τα τελευταία χρόνια; Εκεί που πριν 5-6 χρόνια, τίτλους όπου πρωταγωνιστούσαν οι ζωντανοί νεκροί τους ψάχναμε με το κλεφτοφάναρο, φτάσαμε σε σημείο σήμερα να μην προλαβαίνουμε να αγοράσουμε τον ένα πριν εμφανιστεί ο επόμενος. Από πού να ξεκινήσω; Από τα δύο Dead Rising, τα Left 4 Dead, το Killing Floor, το Zombie Apocalypse ή το Burn Zombie Burn!; Η λίστα φαίνεται πραγματικά να μην έχει τελειωμό. Σε αυτή την ολοένα αυξανόμενη «παρέα» έρχεται να προστεθεί και το Dead Nation, το οποίο χωρίς να επιδιώκει σε καμία περίπτωση να ανακαλύψει τον τροχό, επιχειρεί να μας προσφέρει μία αξιόλογη εμπειρία σε ένα κόσμο που για άλλη μια φορά έχει καταληφθεί από τους απέθαντους. Για να δούμε τα κατάφερε, ή να φυλάξουμε τα πολύτιμα ευρώ μας για κάτι που ακόμη έχει παλμό;
Αν και ξεκινούν σχετικά βατά, όσο προχωράμε στο παιχνίδι, οι επιθέσεις γίνονται ολοένα και πιο έντονες και επικίνδυνες για την υγεία μας.Τα ζόμπι επιτίθενται... για νιοστή φορά
Παρά την απλοϊκή φύση του παιχνιδιού της, η Housemarque μπήκε στον κόπο να ενσωματώσει και μία ιστορία στο Dead Nation η οποία εξελίσσεται μετά από κάθε στάδιο, μέσω αρκετά καλοσχεδιασμένων cutscenes τα οποία αποτελούνται κατά κύριο λόγο από στατικές εικόνες. Βέβαια μην περιμένετε κάτι συνταρακτικό ή πρωτότυπο, μιας και βασικά για άλλη μια φορά ελέγχουμε κάποιον, ο οποίος βρίσκεται εν μέσω μίας μαζικής επιδημίας που έχει μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του κόσμου σε ζόμπι. Ο πρωταγωνιστής, που για κάποιο λόγο έχει ανοσία στον ιό, καλείται πλέον να επιβιώσει από τις ασταμάτητες επιθέσεις των απέθαντων και να αποδράσει από την πόλη πριν το μυαλουδάκι του γίνει κολατσιό για τους τελευταίους.
Το παιχνίδι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα top-down shooter, στα βήματα που χάραξαν τα Smash TV και Robotron στα ουφάδικα, κάνει ταυτόχρονη χρήση των δύο αναλογικών μοχλών του χειριστηρίου, με τον έναν να κινεί τον χαρακτήρα μας και με τον δεύτερο να χρησιμεύει στη στόχευση. Πέραν αυτών υπάρχει ένα κουμπί με το οποίο σπριντάρουμε για μερικά δευτερόλεπτα για να αποφύγουμε κάποιο μαζικό «ντου» από τους ζωντανούς νεκρούς, ένα άλλο για να ρίχνουμε εκρηκτικά και ακόμη ένα για melee επίθεση. Ο χειρισμός είναι άμεσος και ομαλός και δεν αναμένεται να προκαλέσει πρόβλημα σε κανέναν παίκτη. Πρόβλημα όμως θα προκαλέσουν οι μεγάλοι αριθμοί των ζόμπι που επιτίθενται από κάθε πλευρά προσπαθώντας να μας κάνουν με τα κρεμμυδάκια. Όσο προχωράμε οι επιθέσεις γίνονται ολοένα και πιο βίαιες και μεγαλύτερες σε διάρκεια καθιστώντας την επιβίωση μας εξαιρετικά δύσκολη, ειδικά στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Προσθέτουμε στα «βάσανά» μας και την ύπαρξη μερικών πιο ισχυρών αντιπάλων (κάτι σαν τους special infected στα Left 4 Dead) που αντέχουν αρκετά μεγαλύτερη ζημιά και μπορούν να μας σωριάσουν με σχετική ευκολία, και έχουμε ένα τίτλο που θα πρέπει να ιδρώσουμε κυριολεκτικά για να ολοκληρώσουμε.