Τερατώδες πάντα το The Ball

Όταν ο Χάρης μού ανέθεσε το The Ball το πρώτο πράγμα που έκανα (ως συνήθως) ήταν να βρω ό,τι πληροφορίες μπορούσα online (όχι κριτικές, για να μην επηρεαστώ). Από αυτά που είδα περίμενα κάτι μεταξύ Portal και Penumbra: Requiem. Σε γενικές γραμμές μού αρέσουν τα puzzle games αυτού του είδους, οπότε ήμουν αρκετά θετικά προδιατιθέμενος απέναντι στο παιχνίδι. Το πρώτο αρνητικό σημάδι ήρθε όταν προσπάθησα να ανεβάσω την ανάλυση στα 1900Χ1200 pixels. Η οθόνη αναβόσβηνε κάθε περίπου ένα δευτερόλεπτο. Ήταν ίσως η πρώτη φορά από τότε που εγκατέστησα τα Windows 7 που δεν μπόρεσε να με σώσει ούτε το alt+ctrl+del. Πείσμωσα όμως, και με την περισσή υπομονή που με χαρακτηρίζει κατάφερα να συγχρονιστώ ώστε να «σκοτώσω» το πρόγραμμα από τη διαχείριση εργασιών. Ας πούμε ότι ήταν η πρώτη δοκιμασία του παιχνιδιού.
Σε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου οι εχθροί μας θα έχουν γίνει κιμάς. Εμείς πάλι έχουμε μια μυστηριώδη ανοσία στα ιπτάμενα καρφιά.Τέλος πάντων, με τα πολλά κατάφερα να δω την εισαγωγή. Παίζουμε τον ρόλο ενός αρχαιολόγου που πέφτει σε ένα πηγάδι κάπου στο Μεξικό. Καταλήγει σε μία τεράστια αίθουσα με διάφορα στερεοτυπικά ερείπια των Αζτέκων, βγαλμένα από σκηνικό B-movie της συμφοράς. Σχεδόν αμέσως βρίσκει ένα περίεργο όπλο που μοιάζει με μηχανοκίνητο σφυρί. Λίγο αργότερα βρίσκει και μία τεράστια μπάλα την οποία πρέπει να σέρνει και να σπρώχνει με τη βοήθεια του σφυριού προκειμένου να ανοίξει τους διαδρόμους προς την ελευθερία.
Τα γραφικά (φτιαγμένα με τη μηχανή Unreal 3), θυμίζουν παιχνίδι πενταετίας και βάλε. Μου θύμισαν το πρώτο Serious Sam, ειδικά όταν άρχισαν να έρχονται τα τέρατα. Τέλος πάντων όμως, αυτό το παραβλέπουμε. Άλλωστε μιλάμε για physics based puzzle game.
- Κοίτα πίσω σου! Μια τεράστια χριστουγεννιάτικη μπάλα!
- Σιγά μην είναι και ο Αγιοβασίλης!Πράγμα που μας φέρνει στο δεύτερο πρόβλημα. Ποιο είναι το βασικό προαπαιτούμενο ενός physics based παιχνιδιού; Θα έλεγα να έχει καλά physics. Κάτι που γενικά, δεν ισχύει στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Η κίνηση του ήρωα έχει αρκετά «αφύσικη» αίσθηση. Η επίδραση της βαρύτητας πάνω του δεν είναι ρεαλιστική (άλματα, αδράνεια κλπ). Το ίδιο ισχύει και για την μπάλα, η οποία επιπλέον κινείται με την ίδια ταχύτητα ανεξαρτήτου επιφάνειας (χώμα, πέτρες, νερό). Η δε αλληλεπίδρασή της με το περιβάλλον είναι κάπως αλλόκοτη. Π.χ. αρκεί να αγγίξει έναν από τους κλασικούς τοίχους με ρωγμές που φωνάζουν «σπάσε με» για να τον κάνει χίλια κομμάτια. Ακόμη και αν πέσει πάνω του με 0,01 χλμ/ώρα. Τα δε τέρατα διαμελίζονται με θεαματικό τρόπο με το που τα αγγίξει. Με εμάς όμως είναι ιδιαίτερα απαλή αφού ακόμη κι αν πέσει πάνω μας με 300 χλμ/ώρα απλά θα σταματήσει ακαριαία. Και πάλι όμως, θα μπορούσα να παραβλέψω και αυτή την ατέλεια του παιχνιδιού. Ήξερα άλλωστε ότι το δυνατό του σημείο (αν είχε) θα ήταν τα puzzles.
Πριν όμως περάσουμε στα puzzles, θα ήθελα να αναφερθώ με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο gameplay του παιχνιδιού, το οποίο είναι απλούστατο. Με το αριστερό κουμπί του mouse κοπανάμε την μπάλα με το σφυρί (πρέπει να είμαστε δίπλα της) και με το δεξί την τραβάμε κοντά μας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η ένδειξη που μας δείχνει την κατεύθυνση και την απόσταση της μπάλας, καθώς ορισμένες περιοχές είναι αρκετά μεγάλες και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τη χάσουμε. Με το space πηδάμε, με το C σκύβουμε και με το H βλέπουμε τη λύση του puzzle στο οποίο (ενδεχομένως) έχουμε κολλήσει. Απλά και όμορφα.
Απο το bobit.gr