Πάνω από τα 2/3 - το 69% - των ιδιωτών ενοικιαστών χαμηλού εισοδήματος στην Αγγλία, θα είναι ανήμποροι να φάνε και να ζεστάνουν τα σπίτια τους τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα λόγω της αύξησης του κόστους ζωής, προειδοποίησε πρόσφατα η φιλανθρωπική οργάνωση Crisis.
Το φτωχότερο 10% των νοικοκυριών ξοδεύει έως και τρεις φορές περισσότερο από τον οικογενειακό του προϋπολογισμό σε λογαριασμούς τροφίμων και ενέργειας σε σύγκριση με το πιο πλούσιο 10%, σύμφωνα με το Resolution Foundation, μια ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Ινστιτούτο Δημοσιονομικών Μελετών εκτιμά ότι τα ποσοστά πληθωρισμού για αυτές τις φτωχότερες οικογένειες θα μπορούσαν να φτάσουν πάνω από 10% το 2022.
Αυτό έχει προφανείς πρακτικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Υπάρχει ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων που υποδηλώνουν ότι οι πολιτικές λιτότητας ευθύνονται τουλάχιστον εν μέρει για την στασιμότητα του προσδόκιμου ζωής στην Αγγλία και την Ουαλία. Αλλά όπως δείχνει μία έρευνα για την κοινωνική ανισότητα και την ψυχική δυσφορία, ο ψυχολογικός αντίκτυπος είναι εξίσου βαθύς.
Πώς η φτώχεια επηρεάζει την ευημερία και τη ψυχική υγεία
Η έρευνα έχει δείξει ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση προκαλούν στρες και αυτό που αποκαλούν οι ψυχολόγοι ως αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις ή συναισθήματα: φόβο θυμό, αηδία και λύπη. Ευνοεί συμπεριφορές συνήθειας σε βάρος συμπεριφορών που έχουν κάποιο στόχο.
Χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης αυξάνουν την πιθανότητα διάγνωσης με κατάθλιψη σχεδόν κατά 50%. Η ανασφάλεια για τη δουλειά είναι εξίσου ζημιογόνα για την πνευματική υγεία όσο και η ανεργία.
Τέλος, η φτώχεια είναι ταπεινωτική. Κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται ότι δεν έχουν αξία ως άτομα. Η έρευνα δείχνει ότι η παρατεταμένη ταπείνωση μετά από μία σοβαρή απώλεια τριπλασιάζει την πιθανότητα διάγνωσης με κλινική κατάθλιψη.
Πώς η φτώχεια και η εξαθλίωση είναι συστημικά προβλήματα
Η έρευνα δείχνει ότι η αγωνία που προέρχεται από τη στέρηση δεν είναι αδυναμία: δεν αφορά ένα άτομο που αντιμετωπίζει προβλήματα και χρειάζεται επανεκπαίδευση. Αντίθετα, η φτώχεια είναι ένα συστημικό πρόβλημα. Η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που πλήττονται από την εμπειρία της φτώχειας προκύπτουν από τη βαθιά ριζωμένη ανισότητα που στηρίζεται σε ένα ελαττωματικό σύστημα.
Το 2018, καθώς η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου ετοιμαζόταν να ολοκληρώσει το πρόγραμμα της μεταρρύθμισης της πρόνοιας με την εισαγωγή της καθολικής πίστωσης, η Επιτροπή Δημόσιων Λογαριασμών της Βουλής των Κοινοτήτων δημοσίευσε μια ανάλυση (δεν είναι πλέον διαθέσιμη στον ιστότοπο του βρετανικού κοινοβουλίου) της προσέγγισης της κυβέρνησης. Η επιτροπή φέρεται να κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το τμήμα εργασίας και συντάξεων (DWP) είχε μια «νοοτροπία φρουρίου», καθιστώντας το να μην ανταποκρίνεται στις παγκόσμιες εμπειρίες των διεκδικητών πίστωσης.
Μία άλλη έρευνα υποστηρίζει αυτήν την ανάλυση. Οι συνεντεύξεις με διεκδικητές καθολικής πίστωσης δείχνουν έλλειψη κατανόησης εκ μέρους των υπευθύνων χάραξης πολιτικής των βιωμένων εμπειριών ανθρώπων που επηρεάζονται από τις πολιτικές τους. Όταν ψηφιοποιήθηκε το σύστημα παροχών, οι άνθρωποι αντιμετώπισαν καθυστερήσεις στη λήψη πληρωμών. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι δε μπόρεσαν να πληρώσουν το ενοίκιο. Η χρήση τραπεζών τροφίμων και τα ποσοστά φτώχειας και αστέγων αυξήθηκαν επίσης, γεγονός που επηρέασε περαιτέρω την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων.
Όπως είπε ένας από τους συμμετέχοντες: «Με καθολική πίστωση, όταν μπαίνουν τα χρήματα και μερικές φορές δεν ξέρεις, υπάρχουν καθυστερήσεις και όλα αυτά. Άρα, υπάρχει ένα κενό και τότε έχετε περισσότερους άστεγους ή ανθρώπους που χρησιμοποιούν τράπεζες τροφίμων, που αγωνίζονται».
Στο βιβλίο τους, The Violence of Austerity, οι συντάκτες Vickie Cooper και David Whyte συγκέντρωσαν πολλαπλές αναφορές από ακαδημαϊκούς, συμπεριλαμβανομένου του Danny Dorling , οι οποίοι υπογράμμισαν τον βαθμό στον οποίο τα μέτρα λιτότητας είχαν παραβιάσει την ευημερία των ανθρώπων σε ολόκληρη τη Βρετανία. Η λιτότητα, φυσικά, κυριάρχησε στον πολιτικό και δημόσιο λόγο για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 2010. Το αντικαθιστά τώρα η κρίση κόστους ζωής.
Οι κοντόφθαλμες και σκληρές προσεγγίσεις πολιτικής για τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών τείνουν να έχουν επιζήμιο αντίκτυπο στους πιο ευάλωτους οικονομικά. Το να ακούγονται οι φωνές αυτών των ανθρώπων, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται οι ζωές τους, τα μέσα διαβίωσής τους και η ευημερία τους, είναι ζωτικής σημασίας.
ΠΗΓΗ: theconversation
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου