Final Fantasy 7 Remake review

Με τα remake να έχουν την τιμητική τους τον τελευταίο καιρό, υπάρχει πάντα ο φόβος το τελικό αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα στο πρωτότυπο. Δύο πρόσφατα παραδείγματα σωστού και λάθος remake είναι τα Resident Evil 2 και Resident Evil 3 αντίστοιχα. Όμως, ο... αιώνιος πόθος όλων των φίλων των JRPG και ιδιαίτερα των Final Fantasy ήταν το remake του Final Fantasy 7, του κορυφαίου για πολλούς τίτλου της σειράς FF. Με σύγχρονα γραφικά, γνώριμη ιστορία αλλά και πολλές εκπλήξεις, το Final Fantasy 7 Remake -για την ακρίβεια το πρώτο μέρος του- είναι επιτέλους εδώ.

Η ιστορία ξεκινάει στη Midgar, ακριβώς όπως στο αρχικό παιχνίδι. Το γκρουπ ακτιβιστών με την ονομασία Avalanche θέλει να σταματήσει την εταιρεία παροχής ηλεκτρικής ενέργειας Shinra. Η Shinra δίνει αυτή την ενέργεια μετατρέποντας το mako σε ηλεκτρισμό και η ενέργεια του mako φαίνεται να προέρχεται από το Lifestream, δηλαδή την πηγή ζωής του πλανήτη. Οπότε ο σκοπός των Avalanche είναι να σώσουν τον πλανήτη από την πλήρη καταστροφή όταν η Shinra έχει ξοδέψει όλο το mako. Σε αυτήν τους την προσπάθεια προσλαμβάνουν έναν μισθοφόρο, τον Cloud Strife, ο οποίος ήταν κάποτε στρατιώτης πρώτης κλάσης στη Shinra. Δε συνεχίζω με λεπτομέρειες της ιστορίας, καθώς όλα είναι λίγο πολύ όπως τα γνωρίζουμε. Θα ασχοληθώ περισσότερο με τις αλλαγές που έχουν γίνει. Οι Avalanche δεν είναι πλέον ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων, αλλά είναι αριθμητικά πολλοί περισσότεροι σε σχέση με αρχικά. Επίσης, η ιστορία καλύπτει μόνο τις πρώτες ώρες του αρχικού Final Fantasy 7, με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Midgar και μόνο. Οπότε για να φτάνουμε στο σημείο των 30 και πλέον ωρών διάρκειας του remake, μπορεί κάποιος να φανταστεί πόση “σάλτσα” και πόσο επιπρόσθετο περιεχόμενο υπάρχει. Ο Sephiroth, ο κακός της ιστορίας του αρχικού παιχνιδιού, παρουσιάζεται από τώρα και ο χρόνος του είναι σημαντικά αυξημένος.

Ο καινούριος και ο κύριος όμως κακός είναι οι Whispers ή αλλιώς αυτοί που καθορίζουν την ιστορία. Σε πολλά σημεία αυτές οι αινιγματικές φιγούρες δίνουν το παρόν, καθορίζοντας τις εξελίξεις. Αυτό που κάνουν στην κυριολεξία είναι να προκαθορίζουν τα γεγονότα, ώστε να συμβούν ακριβώς όπως είχαν συμβεί στο αρχικό FF7. Όσοι έπρεπε κανονικά να πεθάνουν θα πεθάνουν και όσοι πρέπει να ζήσουν θα παραμείνουν ζωντανοί, καθώς ακόμα και αν κάτι πάει να αλλάξει οι Whispers είναι εκεί για να το διορθώσουν. Όπως είναι φυσικό όμως, οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να απαλλαχθούν από την μοίρα τους και να δημιουργήσουν το δικό τους μέλλον. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα, γιατί πραγματικά και η παραμικρή παραπάνω αναφορά στην ιστορία μπορεί να θεωρηθεί spoiler. Θέλω να πω μόνο πως, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, το να παίρνεις τις πρώτες το πολύ 10 ώρες ενός παιχνιδιού και να τις φτάνεις στις 30 έχει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του. Στα θετικά είναι οι πολύ καλύτεροι διάλογοι, ο επιπλέον χρόνος που έχουν κάποιοι δευτερεύοντες χαρακτήρες όπως η Jessie και ο Wedge, αλλά και η ανάπτυξη των χαρακτήρων γενικότερα. Από την άλλη, πολλές σκηνές σας αναγκάζουν να περπατάτε αργά, ενώ κάποια τοπία όπως οι υπόγειες σήραγγες είναι πολύ πιο μεγάλα χωρίς να εξυπηρετούν κάποιον σκοπό. Γενικά έχω την αίσθηση πως η ιστορία θα μπορούσε να είναι και κάτω από 20 ώρες, αλλά αυτό είναι κάτι που συγχωρείται.

Αγαπημένοι χαρακτήρες κάνουν την εμφάνιση τους με εντυπωσιακή λεπτομέρεια.

Το πιο δυνατό σημείο του FF7 Remake είναι το σύστημα μάχης. Στοιχεία real-time μάχης όπως στο FF15 συνδυασμένα με commands και staggered mode του FF13 συνθέτουν ιδανικό συνδυασμό. Αρχικά μπορείτε να χρησιμοποιείτε το τετράγωνο για συνεχόμενες επιθέσεις, το όμικρον για αποφυγή και το R1 για άμυνα. Αυτές είναι οι βασικές κινήσεις, σε συνδυασμό με το τρίγωνο που είναι μία special κίνηση, διαφορετική σε κάθε χαρακτήρα. Για παράδειγμα, στον Cloud το τρίγωνο εναλλάσσει το μαχητικό στιλ του μεταξύ operator (πιο γρήγορες κινήσεις, λιγότερο damage) και punisher (πιο αργές κινήσεις, περισσότερο damage), στην Tifa ενεργοποιεί την κίνηση whirling uppercut (αργό χτύπημα με περισσότερο damage και ευκαιρία να πετάξει στον αέρα τον εχθρό) και ούτω καθεξής.

Εκτός από τις βασικές κινήσεις υπάρχουν και τα commands. Για να ενεργοποιήσετε ένα command πατάτε το X και το μενού με τις διαθέσιμες εντολές ενεργοποιείται. Όταν βγαίνει το commands menu ο χρόνος επιβραδύνει, δίνοντας σας την ευκαιρία να σκεφτείτε στρατηγικά την επόμενη κίνηση σας, ενώ με τα R2 και L2 μπορείτε να δώσετε εντολές στους υπόλοιπους χαρακτήρες του party. Στο εν λόγω μενού βρίσκονται οι επιλογές abilities, spells και items. Τα abilities είναι ξεχωριστά στον κάθε χαρακτήρα, είναι ξεχωριστές κινήσεις ή επιθέσεις βάση όχι μόνο του χαρακτήρα, αλλά και του όπλου που έχει. Τα spells από την άλλη έχουν να κάνουν μόνο με τα materia που έχετε εξοπλίσει τους χαρακτήρες, ενώ υπάρχουν αμυντικά, επιθετικά, αλλά και για ανανέωση του HP κάποιου χαρακτήρα ή για να φέρετε ξανά στην ζωή κάποιον που πέθανε.

Όταν κάποιος εχθρός γίνεται staggered, μπορείτε να του κάνετε πολύ μεγαλύτερο damage για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Στην διάρκεια της μάχης ενεργοποιείται η μπάρα του limit, η οποία αυξάνεται όσο παραπάνω damage κάνετε και γίνεται διαθέσιμη στα commands μόλις φορτώσει πλήρως ως limit breaker. Τα bimit breakers διαφέρουν στους χαρακτήρες και είναι και αυτά με τη σειρά τους άμεσα συνδεδεμένα με το τί όπλο έχει ο χαρακτήρας. Μία ακόμα μπάρα που μπορεί να ενεργοποιηθεί αν η μάχη γίνει χρονοβόρα ή αν ο εχθρός είναι πολύ μεγαλύτερου level από εσάς είναι για τα summons. Όσο παραπάνω damage δέχεστε τόσο πιο γρήγορα φορτώνει η μπάρα, ενώ μόλις ολοκληρωθεί μπορείτε μέσω των commands να καλέσετε ένα summon, όπως Ifrit, Shiva, Moogle και άλλα. Τα summons επιτίθενται κανονικά στους εχθρούς, ενώ μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα commands όλων των χαρακτήρων του party για ειδικές επιθέσεις. Όταν τελειώνει ο χρόνος τους ή πέσει η υγεία του χαρακτήρα που κάλεσε το εκάστοτε summon στο μηδέν, τότε φεύγουν από τη μάχη, αφού πρώτα εξαπολύσουν την τελική τους επίθεση, με το αντίστοιχο πάντα damage.

Μπορεί μέχρι τώρα να φαίνεται αρκετά εύκολο και γενναιόδωρο, όμως όπως προανέφερα το σύστημα μάχης έχει ως βάση του τη στρατηγική. Αρχικά, για να εκτελέσει κάποιος κάποιο command πρέπει να είναι γεμάτη η αντίστοιχη μπάρα ATB. Αυτή γεμίζει μόνο με επιθέσεις προς τους εχθρούς, βάσει του damage που γίνεται. Στην αρχή οι μπάρες ATB είναι μόλις δύο για κάθε χαρακτήρα, υπάρχουν όμως τρόποι για αύξηση. Κάθε μπάρα στην κυριολεξία αποτελεί και μία εντολή, οπότε πρέπει να είστε πολύ προσεκτικός πριν κάνετε την κίνηση σας. Επιπλέον, οι υπόλοιποι χαρακτήρες του party συνήθως γεμίζουν πιο αργά τη μπάρα τους (περισσότερα γι αυτό πιο κάτω), οπότε το να εναλλάσσετε τους χαρακτήρες κατά την διάρκεια της μάχης το θεωρώ απαραίτητο.

Οι εντολές στους άλλους χαρακτήρες του party είναι απαραίτητες για να μπορέσετε να νικήσετε στις μάχες.

Η στρατηγική είναι απαραίτητη και για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των εχθρών. Κάθε εχθρός έχει μία μπάρα stagger κάτω από τη μπάρα υγείας του, που γεμίζει ανάλογα με την επίθεση και τον τύπο της επίθεσης των χαρακτήρων. Το θέμα είναι πως κάθε μα κάθε διαφορετικός εχθρός ή boss έχει ξεχωριστό τρόπο που μπορεί να γίνει staggered, με άλλους να θέλουν απλά αρκετό damage, άλλους με συγκεκριμένες μαγείες και άλλους με συνδυασμούς damage και spells. Οπότε, πριν ξεκινήσετε την μάχη πρέπει να ξέρετε και τις αδυναμίες που έχει ο εχθρός, αλλά και τις επιθέσεις που θα τον κάνουν staggered πιο γρήγορα, ενώ πολλές φορές το ένα δε σημαίνει αυτόματα και το άλλο. Μόλις όμως καταφέρετε και φέρετε τον εχθρό σε αυτό το σημείο, έχετε λίγα δευτερόλεπτα για να εξαπολύσετε επιθέσεις που του κάνουν πολύ περισσότερο damage από ότι οι κανονικές, μέχρι να σηκωθεί ξανά στα πόδια του.

Σημαντικό στοιχείο αποτελούν η αναβάθμιση των όπλων και τα materia. Μετά από κάθε μάχη κερδίζετε πόντους EXP και ανεβαίνετε level αντίστοιχα. Το ανέβασμα των level έχει να κάνει με την αύξηση της υγείας (HP), της μπάρας μαγείας (MP), αλλά και των πόντων δεξιότητας (SP). Οι τελευταίοι χρησιμεύουν ώστε να αναβαθμίσετε τα όπλα σας για boost του χαρακτήρα, όπως επιπλέον attack, magic resist, defence, health ή μία επιπλέον θέση για materia στο όπλο σας. Τα materia μπαίνουν σε κάθε όπλο και εξοπλισμό που έχει ο κάθε χαρακτήρας, με τον αριθμό τους να εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσες θέσεις για materia έχετε ξεκλειδώσει στον κάθε χαρακτήρα. Πέραν των μαγειών αλλά και των summon, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε materia για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που λειτουργούν αυτόματα, όπως για παράδειγμα auto cure σε όποιον χαρακτήρα το χρειάζεται. Τα θετικά σε αυτό το σύστημα είναι δύο, μαζί με ένα αρνητικό. Τα SP είναι ξεχωριστά ανά όπλο και δε χρειάζεται να φοβάστε να τα ξοδέψετε. Δηλαδή, αν o χαρακτήρας έχει τέσσερα όπλα και έχετε μαζέψει 65 πόντους SP, μπορείτε σε κάθε όπλο να ξοδέψετε 65 πόντους SP ξεχωριστά, χωρίς το ένα να αφαιρεί από το άλλο. Επίσης, κάθε χαρακτήρας που είναι διαθέσιμος για party member είτε είναι είτε δεν είναι σε κάποιο χρονικό σημείο της ιστορίας στην ομάδα, παραμένει διαθέσιμος στο μενού ώστε να τον αναβαθμίσετε, να βγάλετε κάποιο materia κτλ, το οποίο είναι ταυτόχρονα και αρνητικό. Αυτό γιατί κάθε φορά που η ιστορία απαιτεί αφαίρεση ή προσθήκη κάποιου χαρακτήρα πρέπει ξανά να πάρετε τα κύρια materia ή equipment για να τα βάλετε σε άλλον χαρακτήρα, πράγμα που γίνεται αρκετά συχνά.

Η στρατηγική παραμένει ο κορμός του συστήματος μάχης, κάτι που μπορεί να χαροποιήσει τους λάτρεις των RPG. Κάθε εχθρός είναι ξεχωριστός και πρέπει να έχει διαφορετική αντιμετώπιση. Τα boss fights είναι από τα καλύτερα που υπάρχουν σε FF, με ιδανική δυσκολία για να δοκιμάσουν τις αντοχές σας, χωρίς όμως να σας φτάνουν στα όρια. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο για τους ΑΙ χαρακτήρες. Οι χαρακτήρες που δε χειρίζεστε πολλές φορές απλά κάθονται χωρίς καν να κάνουν basic attack, ενώ παράλληλα δε χρησιμοποιούν ποτέ τις special κινήσεις τους. Αν κάποιος χαρακτήρας έχει materia που ενεργοποιείται αυτόματα τότε ναι, το κάνει, αλλά ως εκεί. Επίσης, επειδή ακριβώς δεν επιτίθενται όπως πρέπει, η μπάρα ATB τους ανεβαίνει πάρα πολύ αργά, οπότε πρακτικά δεν μπορείτε να δώσετε εντολές για να κάνουν κινήσεις. Αυτό είναι πραγματικά κρίμα γιατί όντως η δυσκολία των εχθρών είναι τόσο ισορροπημένη και σωστή, γεγονός που κάνει ακόμα πιο τρανταχτή την πολύ κακή υλοποίηση των ΑΙ χαρακτήρων.

Μπορείτε να καλέσετε summons στο party σας, αρκεί να έχετε εξοπλιστεί με το αντίστοιχο materia.

Τα side-quests επίσης απογοητεύουν και είναι με μία λέξη βαρετά. Συνήθως αποτελούνται από το γνωστό “πήγαινε από το ένα σημείο σε άλλο, σκότωσε κάποιους εχθρούς, γύρνα πίσω, reward, τέλος”. Το κακό είναι πως ακόμα και έτσι δεν υπάρχει καν η ποικιλία που μπορεί να σας κρατήσει. Επίσης, χωρίς να θέλω να δώσω spoiler, ένα side-quest σας ζητάει να βρείτε τρεις γάτες, ενώ ένα άλλο απλά να σκοτώσετε τα ποντίκια που ταλαιπωρούν έναν μαγαζάτορα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις προφανώς, όπως η αναζήτηση πληροφοριών μάχης για νέα materia, αλλά είναι τόσο λίγες που δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε το σύνολο. Τουλάχιστον ευχάριστη έκπληξη είναι τα mini-games, τα οποία αν και λίγα στον αριθμό, είναι άκρως εθιστικά! Προσωπικά δε θα βαρεθώ ποτέ να κάνω squads ή να πετάω βελάκια, αν και ο χορός έχει πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Από εκεί και πέρα, πρέπει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι είναι εντελώς γραμμικό, οπότε αν δε σας άρεσε πχ το FF13 για τον ίδιο λόγο, δεν θα σας αρέσει ούτε αυτό. Προσωπικά δεν με πειράζει για δύο λόγους: πρώτον γιατί δεν είχα ποτέ πρόβλημα με αυτό και είχα λατρέψει το FF13 και δεύτερον γιατί ξέρω πως τα γεγονότα της ιστορίας που καλύπτει το FF7 Remake ήταν το ίδιο γραμμικά 23 χρόνια πριν. Το πρόβλημά μου είναι τα fillers που έχουν μπει, καθώς τα περισσότερα είναι απλά αχρείαστη επιμήκυνση σκηνών και ούτε θα είχε κάποια διαφορά αν δεν υπήρχαν. Επίσης, με την επιλογή chapter select μπορείτε να πάτε ξανά σε σημεία της ιστορίας και να κάνετε quests που δεν είχατε κάνει ή απλά να βρείτε όλα τα materia. Αυτό αυξάνει την διάρκεια και το replay value του παιχνιδιού. Προσωπικά είμαι στις 52 ώρες και ακόμα ψάχνω για να πάρω μία επιπλέον γεύση από τη Midgar που μπορεί να είχα χάσει.