Life is Strange 2 review

Μετά από ένα τραγικό συμβάν στο σπίτι τους στο Σιάτλ, τα αδέλφια Sean και Daniel Diaz το σκάνε για να γλιτώσουν από την αστυνομία. Επιλέγοντας ως τελικό προορισμό τους το Μεξικό, την πατρίδα του πατέρα τους, ξεκινούν ένα αναπάντεχο ταξίδι πολλών χιλιομέτρων. Ο 16χρονος Sean αναλαμβάνει ξαφνικά το ρόλο του πατέρα, έχοντας πλέον την ευθύνη για τη φροντίδα του 9χρονου αδερφού του, με τον οποίο δεν είχαν ποτέ τις καλύτερες σχέσεις. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο μικρός Daniel φαίνεται πως έχει μια υπερδύναμη που δεν έχει ιδέα πώς να ελέγξει και σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να την επιδεικνύει. Ως Sean, σκοπός σας είναι όχι μόνο να προσέχετε τον Daniel, εξασφαλίζοντας ότι έχει πάντα στέγη, τροφή και προστασία, αλλά και να τον καθοδηγείτε ως προς το πώς να χρησιμοποιεί το χάρισμά του. Θα τον αφήνετε να κάνει ό,τι θέλει ή θα του μάθετε να λέει ψέματα για να μην πέσει σε μπελάδες;

Αν έχετε αδέρφια αναγνωρίζετε από τα πρώτα κιόλας λεπτά τις στιγμές της αδερφικής σχέσης των δύο παιδιών, με τα σκαμπανεβάσματά της και τους γονείς να παίζουν το ρόλο του πυροσβέστη. Διαφωνίες για μικροπράγματα, όπως ο ένας να μη μπαίνει στο δωμάτιο του άλλου ή γκρίνια για το ποιος θα συμμαζέψει το σαλόνι. Το παιχνίδι κάνει υπέροχη δουλειά στον τομέα της σχέσης των δύο πρωταγωνιστών, με ομαλή πορεία εξέλιξης των χαρακτήρων και ρεαλιστικούς διαλόγους μεταξύ τους. Κάθε τόσο καλείστε να κάνετε σοβαρές συζητήσεις με τον Daniel, όσο κι αν σας δυσκολεύει το νεαρό της ηλικίας σας ως Sean. Όταν ρωτάει για τον κόσμο εσείς είστε το μοναδικό άτομο που μπορεί να του δώσει κάποια απάντηση. Όταν πρέπει να διαλέξει μεταξύ παρόρμησης και λογικής μόνο εσείς μπορείτε να τον καθοδηγήσετε. Σημαντικές επιλογές-κλειδιά, είτε αφορούν την εκπαίδευση του Daniel είτε τις ενέργειές σας ως Sean, οδηγούν σε πάνω από πέντε εναλλακτικά φινάλε. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πώς το φινάλε αλλάζει ανάλογα με το πώς συμπεριφερθήκατε κατά την διάρκεια του ταξιδιού και αν καταφέρατε να μάθετε στον μικρό σας αδερφό πώς να χρησιμοποιεί το χάρισμά του.

Μόνοι στο δάσος.

Επίσης το θέμα του ρατσισμού παίζει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι. Ως παιδιά με σκούρο δέρμα και πατέρα Μεξικανό, ο Sean και ο Daniel δεν αντιμετωπίζονται πάντα ως ίσοι στη χώρα τους. Κατά κάποιον τρόπο, η ιστορία δείχνει την παρακμή του αμερικανικού ονείρου, θέλοντας να δείξει ότι οι Αμερικανοί τείνουν να ξεχνούν πως η χώρα τους ιδρύθηκε από μετανάστες και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες αδυναμίες. Καταρχήν, τόσο το ταξίδι διαφυγής προς το Μεξικό όσο και η ίδια η υπερδύναμη του Daniel έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε πολλές άλλες ιστορίες και ταινίες με αποτελεσματικότερο τρόπο. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν το ίδιο το ξεκίνημα του παιχνιδιού βεβιασμένο και όχι τόσο πειστικό, αφού ζητάει άμεση αναστολή της δυσπιστίας, χωρίς να δικαιολογεί πλήρως κάποια σημαντικά γεγονότα.

Δεύτερον, οι αδυναμίες σε σχέση με το πρώτο LiS είναι εμφανείς. Ενώ το πρώτο παιχνίδι διαδραματιζόταν σε μία και μοναδική πόλη, με όλα τα προβλήματα που έχει η ζωή στο σχολείο και με ένα κορίτσι να αγνοείται, το Life is Strange 2 αλλάζει τοποθεσία και χαρακτήρες σε κάθε επεισόδιο, δυσκολεύοντας έτσι το “δέσιμο” του παίκτη μαζί τους. Δεν έχετε την ευκαιρία να συμπαθήσετε μέρη και πρόσωπα σε βάθος, παρά μόνο σπασμωδικά, με τη μόνη σταθερά μέσα στα πέντε επεισόδια να είναι η ανάγκη των αδερφών να ξεφύγουν από την αστυνομία. Αυτό επίσης σημαίνει ότι αν δεν συμπαθήσετε τουλάχιστον έναν από τους δύο πρωταγωνιστές τότε δυσκολεύεστε ακόμα περισσότερο με τη συνέχεια της ιστορίας. Όταν ο Captain Spirit κάνει την εμφάνισή, χαίρεστε με το γεγονός, επειδή εμφανίζεται άλλος ένας ήρωας με πολλές ενδιαφέρουσες προοπτικές εξέλιξης της ιστορίας. Αντιθέτως, αντί η ιστορία να “χτίσει” επάνω σε αυτό -όπως και σε άλλα- το προσπερνά και συνεχίζει με το επόμενο επεισόδιο, σε άλλο μέρος, με άλλους ήρωες. Η συνεχής εναλλαγή περιβάλλοντος και η γνωριμία νέων ανθρώπων όντως αποτελούν την ουσία ενός μεγάλου ταξιδιού, φέρνοντας κάτι φρέσκο κάθε φορά, όμως την ίδια στιγμή οδηγούν σε κάποιου είδους “επανεκκίνηση”. Συν τοις άλλοις, υπάρχει χρονικό κενό στην πλοκή μεταξύ των επεισοδίων κατά εβδομάδες έως και μήνες, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο κενό μεταξύ της άμεσης εμπειρίας σας ως Sean και της εξέλιξης της ιστορίας.

The Force is strong with this one.

Έπειτα, το χάρισμα της Max στο πρώτο LiS είχε κάτι το απρόβλεπτο και μυστηριώδες, κάτι που επηρέαζε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων θέτοντας παράλληλα την ίδια σε κίνδυνο. Αντίθετα, του Daniel είναι επιφανειακό. Η σχέση μεταξύ της Max και της Chloe χτιζόταν με αργούς ρυθμούς, έως ότου έφτανε τον παίκτη σε σημείο να έχει να κάνει μια απίστευτα δύσκολη επιλογή στο φινάλε. Εδώ η λίγο-πολύ αναμενόμενη εξέλιξη της σχέσης των δύο αδερφών και τα φινάλε, όσο κι αν διαφέρουν ανάλογα με τις επιλογές σας, δεν μπορούν να συγκριθούν με τις συγκινήσεις του πρώτου τίτλου. Ο Sean είναι ο μέσος έφηβος που καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, ο Daniel ένα παιδί που μόλις μαθαίνει την διαφορά μεταξύ καλών και κακών πράξεων, με σχεδόν όλο το σύμπαν να είναι εναντίον τους. Περισσότερη δράση, λιγότερες ανατροπές.

Ο χειρισμός είναι τρίτου προσώπου, με επίκεντρο την εξερεύνηση και τις ηθικές επιλογές. Όσο κι αν προσπαθείτε να γλιτώσετε από μπελάδες πέφτετε συνεχώς σε καινούριους, φτάνοντας συχνά σε καταστάσεις όπου πρέπει να πάρετε σημαντικές αποφάσεις. Θα κλέψετε φαγητό για να φάει ο μικρός σας αδερφός ή θα τον αφήσετε νηστικό για να κάνετε το σωστό; Θα εκδικηθείτε την άδικη συμπεριφορά ή θα γυρίσετε και το άλλο μάγουλο; Θα πείτε μια προσευχή ή δεν πιστεύετε σε τίποτα πια; Βέβαια, δεν είναι όλες οι επιλογές σημαντικές, όμως στην πλειοψηφία τους επηρεάζουν το λιγότερο κάποιες αντιδράσεις. Αν συμμαζέψετε το χώρο θα επιβραβευθείτε με καλά λόγια, διαφορετικά θα θεωρηθείτε λιγάκι τεμπέληδες. Οι υπερδυνάμεις δεν είναι τόσο στο επίκεντρο, όσο η ανάγκη των παιδιών να ξεφύγουν από τις αρχές. Ο χειρισμός είναι ακόμα πιο απλός από του πρώτου παιχνιδιού, αφού αυτή τη φορά δεν ελέγχετε εσείς την υπερδύναμη, αλλά επηρεάζετε εκείνον που την ελέγχει. Εξερευνείτε το περιβάλλον για hotspots, τα οποία είναι ικανοποιητικά σε αριθμό για το είδος, ενώ οι χαρακτήρες που συναντάτε είναι όλων των ειδών, ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων. Ως προαιρετική δραστηριότητα, έχετε την ευκαιρία να καθίσετε για λίγο στην άκρη για να ζωγραφίσετε το περιβάλλον και να αναλογιστείτε όλα όσα έχουν συμβεί.

Κάθε επεισόδιο είναι ένα μάθημα ζωής. Ξεκινάτε με τη μόνη σας έγνοια να είναι ο εαυτός σας, αλλά όσο προχωράτε μαθαίνετε να δημιουργείτε σχέσεις, να αποδέχεστε τους άλλους με τα ελαττώματά τους και να προσέχετε τη δύναμη που έρχεται με την υπευθυνότητα. Δεν υπάρχουν γρίφοι, ούτε στο βαθμό του πρώτου παιχνιδιού όπου έπρεπε να βρείτε μερικά μπουκάλια ή κλειδιά. Οι αποστολές σας αυτή το φορά περιορίζονται στο να κόψετε μερικά φύλλα με ψαλίδι, να καθαρίσετε πατάτες στη μέση του πουθενά (με peeler, όχι μαχαίρι, στη μέση του πουθενά), να συμμαζέψετε το σπίτι και να μάθετε στον Daniel πώς να χειρίζεται τη δύναμή του. Από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του χειρισμού είναι οι στιγμές όπου έχετε επιλογή να ζητήσετε τη βοήθεια του Daniel ή να προσπαθήσετε μόνος, ως απλός θνητός. Σε μια από τις καλύτερες σκηνές του παιχνιδιού, ο Sean, αγανακτισμένος, δοκιμάζει να δει αν έχει και ο ίδιος ξεχωριστές ικανότητες.

Όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να χάσεις πια.

Το παιχνίδι είναι ένα μεγάλο ταξίδι με όλη τη σημασία της λέξης. Τα γραφικά και ο καλλιτεχνικός τομέας είναι από τα δυνατότερα σημεία του, με στοιχεία ρεαλισμού, μυστηρίου αλλά και καρτούν. Το ταξίδι γίνεται μέσα σε χιόνια, δάση και ερήμους, ενώ περνάτε αρκετές μέρες σε μη οικεία σπίτια, έως ότου καταλήξετε να νιώθετε τη φύση ως δεύτερο -αν όχι μοναδικό- σπίτι σας. Αξίζει να ψάχνετε κάθε νέα τοποθεσία προσεκτικά για όμορφες λεπτομέρειες και πληροφορίες. Τα πρόσωπα των παιδιών στα πρώτα επεισόδια μοιάζουν αθώα, σχεδόν κέρινα, όμως κατά την διάρκεια του ταξιδιού ο καιρός και οι δυσκολίες εμφανίζονται στα πρόσωπά τους. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί η επιλογή μεγέθυνσης των υποτίτλων, για όσους παίζουν σε μεγάλη απόσταση από την τηλεόραση. Η μουσική, παρόλο που δεν είναι εξίσου αξιομνημόνευτη με του πρώτου τίτλου, είναι χαλαρωτική, “ντύνοντας” κάθε μέρος που επισκέπτεστε, από άγρια δάση σε άδειες καλύβες. Τα ηχητικά εφέ βρίσκονται στα αναμενόμενα επίπεδα, με όμορφους ήχους της φύσης και “ζωής” ανθρώπων που ασχολούνται με τις δουλειές τους. Ο Sean ξεφυσάει κάπως υπερβολικά συχνά όταν ξεκινάει τις περιγραφές του, κάτι περιττό και λιγάκι επιτηδευμένο. Κατά τα άλλα, το voice acting είναι εξαιρετικό, με όσους χαρακτήρες συναντάτε στο δρόμο σας να ακούγονται πειστικοί. Ο ηθοποιοί των Sean και Daniel έχουν τον απαραίτητο πατρικό και ανεύθυνο, αντίστοιχα, τόνο στη φωνή τους, κάνοντας πολύ καλή δουλειά συνολικά.