Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Conarium Review γιατί θα έχει συνέχεια..

Το κωνάριο, γνωστό και ως επίφυση, ορίζεται ως ένας ενδοκρινής αδένας που βρίσκεται στη βάση του εγκεφάλου και είναι υπεύθυνο για την παραγωγή μελατονίνης, της ορμόνης που ρυθμίζει το βιολογικό μας ρολόι. Αυτός είναι ο τίτλος (όσο ατυχής κι αν είναι για τους γαλλόφωνους) που επέλεξε η τουρκική Zoetrope Interactive για το νέο της horror adventure, μετά την επιτυχία που σημείωσε με τα Darkness Within 1 και 2 πριν από αρκετά χρόνια.
Εμπνευσμένο από τη νουβέλα του H.P. Lovecraft “At the Mountains of Madness”, το Conarium εξελίσσεται σε μια ερευνητική βάση της Ανταρκτικής. Ως επιστήμονας Frank Gilman, καλείστε να μάθετε τί συνέβη στα μέλη της ομάδας σας, καθώς ξυπνάτε μόνος και ζαλισμένος στο χώρο συσκέψεων, με μια παράξενη συσκευή δεμένη στο γάντι σας. Σύντομα μαθαίνετε πως ο σκοπός της αποστολής είναι η προσπάθεια των επιστημόνων να ξεπεράσουν τα όρια της ανθρώπινης συνείδησης. Εξερευνώντας σιγά σιγά την εγκαταλελειμμένη βάση, ανακαλύπτετε σημειώσεις, σχέδια και αναφορές των συνάδελφων σας, που κάνουν λόγο για εμφάνιση ερπετοειδών μορφών και την έξαρση συμπτωμάτων που παραπέμπουν στο σύνδρομο εγκλεισμού. Συχνά συναντάτε αναφορές όχι μόνο σε προηγούμενες δουλειές του H.P. Lovecraft, αλλά και σε κόσμους και χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει σε περασμένα έργα του (οι Old Ones, το Necronomicon, κα), με αποτέλεσμα να χάνετε ένα μέρος της ατμόσφαιρας εάν δεν τα γνωρίζετε, αφού δεν αναλύονται μέσα στο ίδιο το παιχνίδι. Τα τουλάχιστον δύο εναλλακτικά φινάλε (όπου απλά επιλέγετε ανάμεσα σε yes/no), αν και ολοκληρώνουν το σενάριο σε ικανοποιητικό βαθμό, είναι πιθανότατα προβλέψιμα για τους λάτρεις του συγγραφέα.
Το gameplay του Conarium πλησιάζει περισσότερο εκείνο ενός walking simulator, παρά ενός αυθεντικού first-person point and click adventure. Κινείστε στο χώρο με τα πλήκτρα WASD και με αριστερό κλικ αλληλεπιδράτε με τα hotspots στο περιβάλλον, που όμως εμφανίζονται μόνο όταν έχετε πλησιάσει πολύ κοντά τους. Ξεκινάτε έχοντας στη διάθεσή σας μόνο έναν φακό και το ημερολόγιό σας, αλλά στην πορεία βρίσκετε έγγραφα και άλλα -ομολογουμένως λίγα- αντικείμενα, όπως κυλίνδρους για φωνογράφους ή... τσεκούρια. Η ταχύτητα με την οποία κινείται ο Frank είναι φυσιολογική καθ’ όλη τη διάρκεια της εξερεύνησής του μέσα στο σταθμό, όμως όταν φτάνει σε σπηλιές όπου χρειάζεται να καλύψει μεγάλες αποστάσεις μεταξύ σημείων τότε η ταχύτητά του, ακόμα και όταν τρέχει, είναι σχετικά αργή.
Όλοι λείπουν και μάλλον όχι για surprise party...
Όλοι λείπουν και μάλλον όχι για surprise party...
Οι λιγοστοί και διάσπαρτοι γρίφοι του παιχνιδιού είναι απλοί. Καλείστε να βάλετε αντικείμενα που έχετε βρει στη σωστή σειρά, να θυμηθείτε τί έχετε δει νωρίτερα ή να πάτε πίσω σε αυτό για να κρατήσετε σημειώσεις ή να βρείτε το κλειδί που ανοίγει την κλειδωμένη πόρτα. Η πλοκή δεν εξελίσσεται μέσα από γρίφους ή διαλόγους, αλλά δια της μετάβασης από την μία τοποθεσία στην άλλη και της ανάγνωσης εγγράφων. Ο σκοτεινός και μυστηριώδης σταθμός, με δωμάτια προς εξερεύνηση, είναι μόνο η αρχή, όμως οι περισσότερες τοποθεσίες προσφέρουν χαμηλή διαδραστικότητα με λίγα hotspots. Επίσης, σε σπάνιες περιπτώσεις, ο Frank κινδυνεύει να σκοτωθεί αν δεν αντιδράσει γρήγορα στα “action” σημεία του παιχνιδιού, οπότε το συχνό save είναι μια πολύ καλή ιδέα. Ένα σημείο διάρκειας περίπου 20 λεπτών, που δεν είναι αντιπροσωπευτικό ούτε ενός walking simulator ούτε ενός first-person horror adventure, είναι η κατεύθυνση ενός υποβρυχίου μέσα σε έναν σκοτεινό βυθό. Ωστόσο, τόσο το μέρος με το υποβρύχιο όσο και τα σημεία όπου πρέπει να αντιδράσετε για να μην σκοτωθείτε, θα μπορούσαν να απουσιάζουν από τον συγκεκριμένο τίτλο, αφού η Zoetrope Interactive τα καταφέρνει εξαιρετικά σε ό,τι αφορά την απόδοση ατμόσφαιρας τρόμου χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές ή προσθήκες που δεν έχουν να κάνουν με adventure.
Αυτή τη στιγμή, το Conarium υποφέρει από μερικά bugs, που ευελπιστούμε πως θα διορθωθούν σύντομα με κάποιο patch. Για παράδειγμα, κάποιες φορές δεν μπορείτε να σώσετε αν δεν κάνετε αυτό που πρέπει με συγκεκριμένη σειρά. Ένα άλλο bug απαγορεύει στον Frank να μπει σε ένα δωμάτιο (με αποτέλεσμα να χρειάζεται επανεκκίνηση του παιχνιδιού από την αρχή) και το γρανάζι του αutosave εμφανίζεται επάνω αριστερά στην οθόνη χωρίς να σώζει την πρόοδό σας, οπότε πρέπει να είστε σίγουροι πως βλέπετε την ένδειξη “autosave” και όχι απλά το γρανάζι.
Αυτός ο "κύριος" ισχυρίζεται πως είναι... εσείς.
Αυτός ο "κύριος" ισχυρίζεται πως είναι... εσείς.
Χρησιμοποιώντας την Unreal Engine 4 (με απαιτήσεις τουλάχιστον 6GB RAM και επεξεργαστή i3), το Conarium έχει λεπτομερή γραφικά που σας βάζουν κατευθείαν στο κλίμα του παιχνιδιού. Σημαίες ανεμίζουν στη χιονοθύελλα μέσα στη νύχτα, σκοτεινοί και γλιστεροί διάδρομοι που θυμίζουν Darkness Within και motion blur που σας φέρνει πιο κοντά στην εμπειρία του πρωταγωνιστή, είναι μόνο μια ιδέα από τα γραφικά που σας φέρνουν αρκετά κοντά σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο Lovecraft. Το ίδιο ισχύει και για τον ήχο, με χαμηλή και διακριτική μουσική, που αλλάζει ανάλογα με το τί συμβαίνει γύρω σας, να σας ακολουθεί παντού και να αυξάνει το βαθμό μυστηρίου και τρόμου. Τα ηχητικά εφέ, όπως του δυνατού ανέμου, των λουκέτων στις κλειδωμένες πόρτες και των βημάτων κυμαίνονται σε εξίσου υψηλά επίπεδα. Καθώς ο Frank βρίσκεται ξαφνικά μόνος του στο σταθμό, δεν του δίνεται συχνά η ευκαιρία για να μιλήσει, πόσο μάλλον να συζητήσει, όμως όσες φορές το κάνει η ομιλία του είναι καθαρή και δυνατή.

Με διάρκεια περίπου τέσσερις-πέντε ώρες, ανάλογα με την εξερεύνηση και τη σχολαστικότητά σας, το Conarium βασίζεται στην ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος και τις παραισθήσεις (ή μη) που έχει ο πρωταγωνιστής. Τα “action” μέρη του παιχνιδιού δεν ταιριάζουν τόσο με το gameplay, το οποίο κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι περισσότερο walking simulator παρά first-person adventure. Όπως συμβαίνει και στη νουβέλα “At the Mountains of Madness”, το Conarium περιέχει έναν αριθμό αναφορών σε προηγούμενες ιστορίες του H.P. Lovecraft, που αν δεν τις γνωρίζετε εκ των προτέρων τότε δύσκολα θα τις εκτιμήσετε ή θα τις αναγνωρίσετε. Αυτό πάντως δεν σημαίνει πως δεν θα το απολαύσετε αν ψάχνετε για κάποιο τίτλο τέτοιου στιλ. Το Conarium μπορεί να μην καταφέρνει, τελικά, να φτάσει τα επίπεδα του Darnkess Within όσον αφορά το gameplay και την πλοκή, όμως αν το ξεκινήσετε μόνοι σας κάποιο βράδυ φορώντας ακουστικά σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, τότε σίγουρα θα ζήσετε μια ξεχωριστή εμπειρία

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου