Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017
Steep: Περισσότερα χειμερινά σπορ με το Extreme Pack DLC
Συμπεράσματα από την E3 2017
Με τη σκόνη από την E3 2017 να έχει καταλαγιάσει, είναι ώρα να κάνουμε τον καθιερωμένο απολογισμό. Η E3 πάντα είναι μια μικρογραφία του εκάστοτε παρόντος αλλά και του κοντινού μέλλοντος του gaming και η φετινή έκθεση δεν αποτελεί εξαίρεση. Ας δούμε λοιπόν κάποια συμπεράσματα από την E3 2017. Αυτή τη φορά τα κάνω όσο δυνατόν short and sweet για πιο βολική ανάγνωση, οπότε αν θέλετε προσθέστε κι εσείς τα δικά σας συμπεράσματα στα σχόλια παρακάτω!
- Πολλά παιχνίδια, βαρετές παρουσιάσεις. Ναι, είμαστε στην μέση της γενιάς και φαίνεται.
- Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Xbox One X είναι κονσολάρα. Πανίσχυρο, με 4K και 60fps σε παιχνίδια επιπέδου Forza και ταυτόχρονα μικρότερο ακόμα και από το Xbox One S. Μιλάμε για τεχνολογικό επίτευγμα χωρίς αστερίσκους. Το Xbox One X θυμίζει Microsoft από τα παλιά, καθώς είναι η πρώτη κονσόλα μετά το Xbox 360 που την περίοδο που βγαίνει ανταγωνίζεται σε δύναμη τα πιο δυνατά PC. To αν αξίζει 500 ευρώ νομίζω εξαρτάται από τα γούστα και τις συνθήκες του καθενός.
- Αυτή που δεν θυμίζει Microsoft από τα παλιά είναι η... Microsoft. Στην E3 2017, ανακοίνωσε όλα κι όλα δύο νέα παιχνίδια (το Forza 7 που ούτως ή άλλως ήταν δεδομένο και το Ori 2). Μέχρι στιγμής η Microsoft κάνει μια άθλια χρονιά με πρακτικά ανύπαρκτες αποκλειστικότητες (το Halo Wars 2 πέρασε και δεν ακούμπησε) και αν δεν έβγαζε νέα κονσόλα θα έλεγε κανείς πως θυμίζει εταιρεία που... αποχωρεί από το gaming. Φυσικά δεν ισχύει αυτό, αλλά τόσο τραγική ήταν η επίδοσή της.
- Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι τα επερχόμενα Sea of Thieves, Crackdown 3 και State of Decay είναι γνωστά εδώ και χρόνια, ενώ κανένα εξ αυτών δεν γεμίζει το μάτι ως η νέα βαρβάτη αποκλειστικότητα που θα πουλήσει μόνη της το Xbox One.
- Η δε Sony είναι ακόμα χειρότερη όσον αφορά τις ανακοινώσεις παιχνιδιών χρόνια πριν την κυκλοφορία τους. Ότι ενδιαφέρον έδειξε η Sony είχε ανακοινωθεί από πέρσι και βγαίνει... του χρόνου, με αποτέλεσμα μία από τις πιο βαρετές παρουσιάσεις της εταιρείας στην ιστορία της E3. Για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω στην E3 2015, με παιχνίδια όπως τα FF7 Remake και Shenmue 3 να παραμένουν άφαντα.
- Ας μην μπερδεύουμε τη βαρετή παρουσία της Sony στην Ε3 με τη συνολική πορεία του PS4. Η κονσόλα βρίσκεται στο απόγειό της, με απανωτές αποκλειστικότητες τόσο από τη Sony, όσο και από τις άλλες εταιρείες. Αν θες κονσόλα, επιβάλλεται να έχεις (τουλάχιστον) PS4.
- Εντελώς διαφορετικές οι στρατηγικές Microsoft και Sony όσον αφορά το VR. Η Microsoft δεν ασχολείται με VR (στο Xbox τουλάχιστον), η Sony επενδύει φουλ σε αυτό. Στην E3 η Sony ανακοίνωσε αρκετά ενδιαφέροντα παιχνίδια για το PlayStation VR και οι κάτοχοι της συσκευής πρέπει να είναι ευχαριστημένοι.
- Τώρα που υπάρχουν δύο 4K κονσόλες, οι developers έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να αναβαθμίσουν τα υπάρχοντα παιχνίδια τους γι αυτές (τρανό παράδειγμα η CD Projekt με το Τhe Witcher 3).
- Η Nintendo είναι ξανά σε φουλ φόρμα και πλέον έχει μάθει από τα λάθη της με το Wii U. Δείτε το πρόγραμμα του Switch: μόλις βγήκε το Arms, Splatoon 2 τον Ιούλιο, Mario + Rabbids Kingdom Battle τον Αύγουστο, Pokken Tournament DX τον Σεπτέμβριο, Super Mario Odyssey τον Οκτώβριο, Fire Emblem Warriors πιθανότατα Νοέμβριο και Xenoblade Chronicles 2 πιθανότατα Δεκέμβριο. Συν τα δύο βαρβάτα DLC του Zelda.
- Metroid Prime 4 καθοδόν. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο.
- H επιτυχία του Switch έπιασε στον ύπνο τις εκδότριες εταιρείες, οι περισσότερες εκ των οποίων λάμπουν διά της απουσίας τους από την κονσόλα (όχι, δεν είναι σοβαρή υποστήριξη το παμπάλαιο Skyrim ή το λειψό FIFA 18). Για άλλη μια φορά η Ubisoft ξεχωρίζει, με το Mario + Rabbids Kingdom Battle να είναι τρανό παράδειγμα σωστού third-party τίτλου φτιαγμένου αποκλειστικά για το Switch.
- Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στο 3DS, το οποίο ακόμα βαστάει γερά. Μόλις βγήκε το Ever Oasis, ενώ έρχονται τα Metroid: Samus Returns, Monster Hunter Stories και Pokemon Ultra Sun και Moon. Το 3DS είναι στον έβδομο χρόνο του και συνεχίζει να μας δίνει παιχνιδάρες. Τρομερή επίδοση για κονσόλα, πόσο μάλλον για φορητή.
- Μετά τις Activision (Destiny) και Ubisoft (The Division), η EA βγάζει το δικό της βαρβάτο παιχνίδι-υπηρεσία. Το Anthem φαίνεται απίθανο και η δημιουργός Bioware σίγουρα θα έχει παρατηρήσει προσεκτικά την πορεία των Destiny και The Division ώστε να αποφύγει τα όποια λάθη έγιναν με αυτά τα δύο παιχνίδια.
- Μιλώντας για Destiny, το Destiny 2 σε καμμία περίπτωση δεν έχει το hype του προκατόχου του (οξύμωρο, γιατί σίγουρα θα είναι καλύτερο παιχνίδι). Μην εκπλαγείτε αν δεν κάνει ανάλογες πωλήσεις.
- Project Cars 2, Forza Motorsport 7, Gran Turismo Sport κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα. Χρυσή εποχή για τα sim racing.
- Ανατροπή σκηνικού όσον αφορά indie games, τα οποία είχαν την τιμητική τους στην παρουσίαση της Microsoft, ενώ ήταν άφαντα στην παρουσίαση της Sony. Πολλά ενδιαφέροντα indie πλέον έρχονται είτε πρώτα στο Xbox One, είτε μόνο στο Xbox One (και το PC φυσικά). Η Microsoft δείχνει να είναι το νέο αφεντικό των indie στις κονσόλες.
- Το κοινό multiplayer μεταξύ κονσολών διαφορετικών εταιρείων, που μέχρι και πριν λίγο καιρό φάνταζε αδιανόητο, πλέον γίνεται πραγματικότητα. Στην πρώτη γραμμή τo Minecraft (που μάλιστα ανήκει στην Microsoft) και το Rocket League, τα οποία επιτρέπουν multiplayer μεταξύ Xbox One και Switch.
- Η αναγέννηση των platformers συνεχίζεται με Mario (Super Mario Odyssey), Sonic (Sonic Mania και Sonic Forces) και Crash (Crash Bandicoot N. Sane Trilogy) - τι διάολο, έχουμε 2017 ή... 1997; Επίσης μην ξεχνάτε την μεγάλη έκπληξη, το Super Lucky's Tale με το οποίο η Microsoft επιτέλους έχει ξανά το δικό της αποκλειστικό platformer (αν και δεν είναι από δικό της στούντιο).
- Το μοντέλο των εσόδων από customization microtransactions ώστε το βασικό DLC να είναι δωρεάν και να το έχουν όλοι, δείχνει να είναι το μέλλον, τουλάχιστον στα shooters. Ακόμα και η EA το υιοθετεί στο Star Wars Battlefront 2 (και μάλλον έχει μετανιώσει που δεν το έκανε και στο Battlefield 1).
Εσείς πώς βλέπετε το παρόν και το μέλλον του gaming μετά την E3 2017; Τί σας έκανε καλή (και κακή) εντύπωση;
Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017
Νέα παιχνίδια στο Xbox Game Pass - Ιούλιος 2017
Titanfall 2: Η μάχη συνεχίζεται με το The War Games DLC
Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017
Νέα παιχνίδια από τους δημιουργούς του Sniper Ghost Warrior
Ultra Street Fighter 2: The Final Challengers Review
Υπάρχουν μερικά πράγματα που πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Ένα απο αυτά είναι η εμμονή της Capcom να επανακυκλοφορεί ξανά και ξανά τα παλιά της Street Fighter και ειδικά το Street Fighter 2, που πλέον ένας Θεός ξέρει πόσα releases έχει δει. Είναι απορίας άξιο πώς έβαλαν απλά ένα “Ultra” και δεν έφτιαξαν έναν τίτλο που θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να παραγγείλει κρέπα ενώ δεν έχει αποφασίσει αν τη θέλει γλυκιά ή αλμυρή.
Όπως και να ‘χει, το Ultra Street Fighter 2: The Final Challengers για το Switch είναι εδώ και μια ματιά επιβάλλεται αφού, παρά τα 25 του χρόνια, το gameplay του εξακολουθεί να στέκεται καλά. Ειδικά στο Ultra που έχουν γίνει περαιτέρω βελτιώσεις σε χαρακτήρες, hitboxes, κινήσεις και άλλα. Αυτό βέβαια που κλέβει την παράσταση είναι ότι το Switch προσφέρει μια αρκετά εύκολη και γρήγορη επιλογή για multiplayer, καθώς ο σχεδιασμός του είναι εκ φύσεως τέτοιος. Αυτό σημαίνει ότι τα ματς στο Ultra Street Fighter με κάποιον φίλο είναι τόσο άμεσα όσο το να βγάλετε τα joycon απ την κονσόλα και να τα μοιράσετε. Φυσικά υπάρχουν οι επιλογές για online παιχνίδι ή για μάχη μεταξύ δύο κονσολών.
Φανατικοί της Chun-Li και της Cammy, πλακωθείτε!
Κάπου εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα. Ο χειρισμός του Ultra Street Fighter 2, είτε το θέλετε είτε όχι, είναι φτιαγμένος για arcade sticks και d-pads. Αν παίζετε με τα joycon ή το ειδικό grip, τα αριστερά κουμπιά είναι ένα μάτσο χάλια. Το αναλογικό stick είναι αρκετά καλύτερο, αλλά αν θέλετε να έχετε ένα σοβαρό χειριστήριο, τότε το pro controller είναι η καλύτερη (και ακριβότερη) επιλογή. Ελπίζoυμε η Hori να βγάλει αρκετά σύντομα το arcade stick της για το Switch. Μέχρι τότε, το Ultra Street Fighter 2 είναι περισσότερο ένα ωραίο παιχνίδι για να θυμηθείτε με την παρέα σας τα παλιά καλά χρόνια, παρά να ετοιμαστείτε για τουρνουά.
Οι Evil Ryu και Violent Ken είναι νέες προσθήκες στους χαρακτήρες, ενώ υπάρχει και ένα ολοκαίνουριο mode πρώτου προσώπου, το way of the hado. Η αλήθεια είναι ότι όσο διασκεδαστικό είναι στα πρώτα δύο λεπτά, τόσο ανούσιο είναι στη συνέχεια. Στην ουσία παίρνετε τα joycon στα χέρια σας και εκτελείτε hadoukens, tatsumakiα και άλλες ειδικές κινήσεις, μιμούμενοι τις χειρονομίες των χαρακτήρων. Μπράβο στην Capcom που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τη motion control τεχνολογία των joycon, αλλά η εποχή του Wii έχει περάσει ανεπιστρεπτί (ελπίζω) και ο κόσμος πλέον δεν εντυπωσιάζεται απο τέτοια modes (μάλλον), οπότε το way of hado δεν αποτελεί καν selling point του συγκεκριμένου τίτλου (πιθανότατα). Τέλος, για όσους αγαπάνε το customization, υπάρχει ακόμα μια άχρηστη προσθήκη που είναι στην ουσία ένα color editor. Μπορείτε να φτιάξετε την πράσινη Chun-Li που ονειρεύεστε και τον ροζ Blanka που θα θέλατε σε λούτρινο για να κοιμάστε αγκαλιά. Ο Vega στα χρυσά είναι fabulous. Άλλη χρήση; Καμία. Ας πάμε παρακάτω.
Φυσικά, τα παλιά γραφικά γεράσανε καλύτερα.
Στο Ultra Street Fighter 2 μπορείτε να παίξετε με τα HD γραφικά που έχουν παρθεί κατευθείαν από το Street Fighter 2 HD Remix ή να γυρίσετε στα παλιά γραφικά του αρχικού τίτλου. Εδώ έχουμε ένα παράδοξο: τα γραφικά του HD Remix, παρόλο που θεωρούνται “updated”, έχουν γεράσει σαφώς χειρότερα από τα original γραφικά. Όχι βέβαια πως και τα “HD” γραφικά δεν είναι και αυτά παλιά, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι το HD Remix βγήκε στο XBLA πριν σχεδόν 10 χρόνια. Αυτό όμως δείχνει ότι δεν είναι κάθε “βελτίωση” καλή για όλες τις περιστάσεις ή ότι δεν γερνάει τόσο όμορφα όσο οι πιξελιασμένοι πρόγονοί της. To δεύτερο κακό είναι ότι δεν υπάρχουν τα εκπληκτικά μουσικά remixes του HD Remix. Φυσικά και δεν θα υπήρχαν, ειδάλλως το παιχνίδι θα λεγόταν Ultra Street Fighter 2 HD Remix (να το τυλίξω για το σπίτι;). Οπότε έχουμε τις κλασικές μελωδίες κολλημένες στο midi. Οι φωνές των χαρακτήρων είναι updated πάντως, πράγμα που είναι καλό μεν, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Το Ultra Street Fighter 2: The Final Challengers είναι ένα αρκετά καλό πακέτο του κλασικού fighter. Ίσως το highlight του να είναι ο εύκολος τρόπος για multiplayer και οι μικρές αλλά σαφείς βελτιώσεις στο balancing των χαρακτήρων και του γενικού gameplay. Το way of the hado mode μπορείτε να το παραβλέψετε και ας χρησιμοποιεί τη σούπερ τεχνολογία των joycon. Tο μεγαλύτερο θέμα του τίτλου είναι ότι κοστίζει 40 ευρώ. Οι περισσότεροι μάλλον έχετε ήδη το HD Remix στο PS3 ή το Xbox 360/One στο ένα τέταρτο της τιμής. Άλλοι έχετε κατεβάσει το Street Fighter 2 Turbo από Virtual Console και αν είστε παλαβοί σαν εμένα, έχετε κάπου την έκδοση του SNES. Είναι προφανές ότι η Capcom προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτή την αρχική περίοδο του Switch όπου οι κάτοχοί του διψάνε για παιχνίδια. Κατά τ' άλλα, μιλάμε για definitive version. Μια definitive version που άργησε 25 χρόνια.
Τρίτη 27 Ιουνίου 2017
13 Sentinels: Περιπέτεια με mechs από τους δημιουργούς του Odin Sphere
F1 2017: 4K γκάζια στο Xbox One X
Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017
Impact Winter Review για όλους
Ως gamers έχουμε δει πολλά μεταποκαλυπτικά σενάρια και έχουμε κληθεί αρκετές φορές να επιβιώσουμε στα απομεινάρια ενός κατεστραμμένου κόσμου. Στο Impact Winter, ο κόσμος δεν υποφέρει από μολύνσεις ή ραδιενέργειες, ούτε κυκλοφορούν φονικά πλάσματα όπως ζόμπι ή εξωγήινοι. Ένας αστεροειδής έχει πέσει στην Γη και έχει δημιουργήσει ακραίες χειμερινές συνθήκες με αποτέλεσμα τα πάντα να έχουν καλυφθεί με χιόνι και οι θερμοκρασίες να είναι πολλούς βαθμούς υπό το μηδέν. Το Impact Winter είναι ένα παιχνίδι επιβίωσης και εξερεύνησης όπου πρέπει να αντεπεξέλθετε στην μάχη ενάντια στο απόλυτο ψύχος.
Αναλαμβάνετε το ρόλο του Jacob, ο οποίος είναι ο αρχηγός μιας πενταμελούς ομάδας από τους ελάχιστους επιζήσαντες ύστερα από την κρούση του αστεροειδή. Έχοντας βρει καταφύγιο μέσα σε μια εκκλησία, λαμβάνετε ένα ελπιδοφόρο ραδιοφωνικό μήνυμα που λέει ότι έρχεται βοήθεια σε 30 μέρες και πρέπει να επιβιώσετε μέχρι τότε.
Ως αρχηγός της ομάδας πρέπει να βγαίνετε έξω από το καταφύγιο και αντιμέτωποι με τις σκληρές καιρικές συνθήκες να αναζητάτε βασικά αντικείμενα για την επιβίωση των συντρόφων σας αλλά και την δική σας. Η τροφή και το νερό είναι ο κύριος στόχος σας, ενώ πρέπει να βρίσκετε και καύσιμα υλικά ώστε να διατηρείτε την φωτιά στο καταφύγιο σας όσο περισσότερο γίνεται ζωντανή και τη θερμοκρασία των μελλών της ομάδας σε αποδεκτά επίπεδα. Κάθε έλλειψη οδηγεί σε αρρώστιες και μείωση του ηθικού της ομάδας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο και σε περίπτωση που το θύμα είναι ο Jacob, σε game over. Την κατάσταση και της ανάγκες κάθε μέλους της ομάδας μπορείτε να τη βλέπετε στο κατάλληλο μενού και να κάνετε τις απαραίτητες ενέργειες όταν χρειάζεται να βελτιώσετε την θέση του. Καθώς εσείς έχετε αναλάβει τις εφορμήσεις έξω στον αφιλόξενο κόσμο, οι σύντροφοι σας που μένουν πίσω έχουν ο καθένας την δική του ευθύνη και αναλαμβάνουν συγκεκριμένες εργασίες όπως το να βελτιώσουν την κατάσταση της εκκλησίας ώστε να γίνει πιο βιώσιμη ή να αξιοποιούν καλύτερα τις τροφές που βρίσκετε δημιουργώντας ένα καλύτερο γεύμα. Φυσικά τα υλικά και τα αντικείμενα που χρειάζονται πρέπει να τα βρίσκετε και να τους τα πηγαίνετε εσείς.
Εξερευνώντας τον κόσμο.
Κάνοντας θελήματα λοιπόν για τη ομάδα σας ή για τους ελάχιστους επιζήσαντες που συναντάτε ανεβαίνετε level και ξεκλειδώνετε και μερικά νέα ταλέντα για τα μέλη της ομάδας σας. To πιο σημαντικό όμως είναι ότι ροκανίζετε και το χρόνο αναμονής μέχρι το πέρας των 30 ημερών, αφού με κάθε πετυχημένη αποστολή περνούν άμεσα μερικές ώρες και σας κερδίζουν αρκετό χρόνο. Ιδιαίτερα σημαντικό για τις εξερευνήσεις σας είναι ένα τελευταίας τεχνολογίας μικρό ιπτάμενο ρομπότ που ονομάζεται ako-light και είναι και ο μοναδικός σας ακόλουθος έξω από την ασφάλεια του καταφύγιου. Με τη βοήθεια του ako-light μπορείτε να αποκτήσετε φως σε σκοτεινές περιοχές και να εντοπίσετε αντικείμενα που είναι κρυμμένα κάτω από το χιόνι. Μπορείτε και να το αναβαθμίσετε και να ξεκλειδώσετε και άλλες ιδιότητες όπως το να αποκτήσετε πρόσβαση σε νέα μέρη όπου δεν μπορούσατε να πάτε πριν. Κάθε χρήση των ιδιοτήτων του ako-light καταναλώνει την μπαταρία του και πρέπει να είστε προσεκτικοί με τη χρήση του, αφού εκτός από τις υπηρεσίες του σε περίπτωση που ξεμείνετε από μπαταρία δεν μπορείτε να δείτε και τον χάρτη.
H συνεχής αναζήτηση απαραίτητων αγαθών και η ανάγκη του να κρατάτε ζωντανό τον εαυτό σας και την ομάδα σας κάνουν το Impact Winter ένα αρκετά απαιτητικό παιχνίδι και ενδέχεται να αποτύχετε αρκετές φορές, ακόμα και να αναγκαστείτε να ξεκινήσετε από την αρχή, μέχρι να κατανοήσετε τον τρόπο λειτουργίας του. Οι λιγότερο υπομονετικοί ίσως και να παρατήσετε το παιχνίδι, ειδικά αν δεν έχει καταφέρει να σας απορροφήσει στον κόσμο του. Επιπλέον, για παιχνίδι όπου συνεχώς αναζητάτε και συλλέγετε αντικείμενα από διάφορα μέρη όπως μικρούς οικισμούς, τεράστια κτίρια όπως ξενοδοχεία και εργοστάσια ακόμα και αυτοκίνητα που δεν έχουν θαφτεί κάτω από το χιόνι, η χωρητικότητα του inventory είναι πολύ μικρή. Μπορείτε βέβαια να την αυξήσετε, ενώ με τη χρήση ενός αντίσκηνου, εκτός από το να ξεκουράζεστε ή να ζεσταίνεστε, μπορείτε να αποθηκεύετε και μερικά έξτρα αντικείμενα. Η χρήση του αντίσκηνου όμως είναι περιορισμένη και πρέπει να έχετε και ένα μαζί σας όπου πάτε. Φυσικά δεν έχω την απαίτηση ο χαρακτήρας να έχει χωρητικότητα... φορτηγού, αλλά το μικρό inventory οδηγεί σε συνεχή πήγαινε-έλα από το μέρος που εξερευνάτε στο καταφύγιο σας και την τεράστια αποθήκη του, κάτι που πιθανόν θα σας κουράσει. Βρίσκετε και όπλα όπως καραμπίνες και τόξα, με τα οποία μπορείτε να αμύνεστε ενάντια σε άγρια ζώα που συναντάτε, όμως λόγω του μεγάλου χώρου που καταλαμβάνουν σε συνδυασμό με την περιορισμένη χωρητικότητα του inventory, προτίμησα να τα αποφεύγω εφόσον είχα την δυνατότητα.
Μέσω της ισομετρικής κάμερας του Impact Winter παρουσιάζονται γραφικά αναμενόμενα για indie. Aπλά και λιτά, είναι ευχάριστα στο μάτι και η έντονη ασπρίλα του χιονιού που έχει καλύψει τoν κόσμο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για λεπτομέρειες. Υπάρχουν και απότομες εναλλαγές του καιρού και πέφτετε πάνω σε δυνατές χιονοθύελλες που γεμίζουν την οθόνη με αποτέλεσμα να μπορείτε με δυσκολία να διακρίνετε τον χαρακτήρα σας και κάνουν την κατάσταση πιο πειστική. Στα ίδια επίπεδα κινείται και ο ήχος του παιχνιδιού. Μια καταθλιπτική μουσική δένει όμορφα με το μεταποκαλυπτικό περιβάλλον χωρίς να υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα εφέ, ενώ το voice acting λάμπει δια της απουσίας του αφού όλοι οι διάλογοι γίνονται μέσω γραπτού κειμένου.
Η διατήρηση της φωτιάς είναι απαραίτητη για την ζεστασιά της ομάδας.
Στην κυκλοφορία του το Impact Winter μαστίζονταν από πολλά τεχνικά προβλήματα, αρκετά από τα οποία διορθώθηκαν μετά από πρόσφατο patch, όχι όμως στον απαραίτητο βαθμό. Για κάποιον ανεξήγητο λόγω έπαιζα μονίμως σε windowed mode και το παιχνίδι έδειχνε να έχει μια προτίμηση στο χειριστήριο του Xbox, καθώς μου εμφάνιζε τα κουμπιά του χωρίς να έχω τίποτα συνδεμένο στο PC. Μερικές φορές μάλιστα το πληκτρολόγιο δεν ανταποκρίνονταν στις εντολές μου ή του έπαιρνε αρκετό χρόνο για να το κάνει. Αυτά τα γεγονότα, για έναν -έστω και προσωρινά- αποκλειστικό στο PC τίτλο δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Αν προσθέσετε και τα συχνά τεράστια loading times, καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που δεν δουλεύτηκε όσο έπρεπε.
GameAthlon 2017 στην Αθήνα
Κυριακή 25 Ιουνίου 2017
Observer: Cyberpunk τρόμος από τους δημιουργούς του Layers of Fear
Gigantic: Η μάχη αρχίζει τον Ιούλιο
Σάββατο 24 Ιουνίου 2017
Παίζοντας το μαγευτικό Last Day of June
Βαρβάτες απουσίες από το Resident Evil 2 Remake
Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017
Battlefield 1: Πολεμώντας στα χιόνια του Lupkow Pass
Pillars of Eternity: RPG περιπέτεια και στις κονσόλες
Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017
Diablo 3: Η περιπέτεια συνεχίζεται με το Rise of the Necromancer DLC
Diablo 3: Η περιπέτεια συνεχίζεται με το Rise of the Necromancer DLC
Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017
Call of Duty WW2: Β΄ Παγκόσμιος με... γυναίκες και έγχρωμους Ναζί
Το Forza Motorsport 7 δείχνει την δύναμη του Xbox One X
Τρίτη 20 Ιουνίου 2017
Σημάδια ύπαρξης Shadow of the Tomb Raider
Πολεμώντας στο χαοτικό Fire Emblem Warriors
Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017
Gears of War 4: 4K περιπέτεια στο Xbox One X
Hello Neighbor: Το κυνήγι με τον γείτονα αρχίζει Αύγουστο
Κυριακή 18 Ιουνίου 2017
Σχέδια για cross-play στο Red Dead Redemption 2;
Agony: Ταξίδι στο εφιαλτικό δάσος της κόλασης
Σάββατο 17 Ιουνίου 2017
Γνωρίζοντας το εξωφρενικό Wolfenstein 2: The New Colossus
Crash Bandicoot Trilogy: Περιπέτεια και με την... Coco
Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017
Code Vein: Πρώτη ματιά στο αιματηρό gameplay
Παίζοντας το επικό Xenoblade Chronicles 2
Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017
Monster Hunter World: Επιστροφή στον κόσμο του Monster Hunter
Cars 3 "The Limit" trailer: Η τελευταία ευκαιρία του McQueen
Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017
DOOM και Fallout 4 τρέχουν σε VR στην E3!
Ni no Kuni 2: To παραμύθι αρχίζει τον Νοέμβριο
Τρίτη 13 Ιουνίου 2017
Στις 3 Οκτωβρίου το νέο Forza Motorsport 7!
Arizona Sunshine: Σφαγή ζόμπι σε VR
Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017
Cars 3 "The Limit" trailer: Η τελευταία ευκαιρία του McQueen
Πολεμώντας στο εκθαμβωτικό Star Wars Battlefront 2
Κυριακή 11 Ιουνίου 2017
EA @ E3 2017
Assassin’s Creed: Origins προ των πυλών
Σάββατο 10 Ιουνίου 2017
Outcast: Από το 1999 στο 2017
Gears of War 4: Μπείτε στην μάχη με 10 ώρες δωρεάν gameplay
Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017
Vampyr: Η περιπέτεια του βρικόλακα αρχίζει τον Νοέμβριο
Minecraft Story Mode: Η ιστορία συνεχίζεται με season 2
Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017
Strange Brigade: Το Payday συναντάει το Uncharted
Battleborn: Μπείτε στην μάχη με δωρεάν multiplayer
Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017
PS Store: Dirt 4, Wipeout Collection, Elder Scrolls Online: Morrowind, PS Plus
Gaming από τα παλιά με Mega Man Legacy Collection 2
Τρίτη 6 Ιουνίου 2017
Shaq Fu: Η επιστροφή του Σακίλ Ο’Νιλ
The Surge Review
Μια από τις εμβληματικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου και δη στην κατηγορία των ταινιών φαντασίας λαμβάνει χώρα στο Aliens του 1986, όταν λίγο πριν το τέλος, η Ripley βρίσκεται αβοήθητη και παγιδευμένη από το αιμοσταγές alien. Φαινομενικά, η κατάσταση φαντάζει μη αναστρέψιμη, όμως με χρήση μιας γιγαντιαίας ρομποτικής πανοπλίας η Ripley αποκτά το πάνω χέρι στην μάχη με το μοχθηρό xenomorph. 31 χρόνια πριν λοιπόν, ο James Cameron προσέθεσε ένα νέο πιόνι στην sci-fi σκακιέρα: τον εξωσκελετό. Πού να φανταζόταν ο Cameron ότι με τον ερχομό της δεύτερης χιλιετίας, η σύλληψη της ιδέας του θα ήταν πιο επίκαιρη από ποτέ; Σήμερα, η θεματολογία του εξωσκελετού τόσο στον κινηματογράφο όσο και στον κόσμο των videogames είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη και επιδραστική, έχοντας περάσει από διάφορα στάδια. Call of Duty, Titanfall, Edge of Tomorrow, Elysium, Matrix κλπ δανείζονται την ιδέα του James Cameron και πηγαίνουν το πράγμα ένα βήμα παραπέρα, με ανάμεικτα αποτελέσματα πάντως είναι η αλήθεια.
Από την σκοπιά των videogames, η γερμανική Deck 13, μετά το μέτριο Lords of the Fallen, δεν το βάζει κάτω και εμφανίζεται ταγμένη να υπηρετήσει το hardcore δόγμα της, υιοθετώντας ένα sci-fi μανδύα στο όλο εγχείρημα. Η From Software νωρίτερα, έχοντας πυροδοτήσει την δική της επανάσταση με τη σειρά Souls και το Bloodborne, έχει δείξει και ανοίξει διάπλατα το δρόμο. Όπως καλά θα καταλάβατε, το The Surge καλείται να χωρέσει και να πλασαριστεί στην απαιτητική κατηγορία των hardcore RPG, με μοναδικό όπλο το πείσμα και το μεράκι των δημιουργών του.
Το The Surge σας μεταφέρει στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον όπου η Γη μαστίζεται από την εξάντληση των φυσικών πόρων της. Σταδιακά, η ανθρωπότητα πλήττεται σημαντικά από την πτωτική στάθμη των ενεργειακών κοιτασμάτων και το χάος μοιάζει προ των πυλών. Ως από μηχανής θεός, τα ηνία αναλαμβάνει η πολυεθνική εταιρεία κολοσσός CREO που δραστηριοποιείται στον τεχνολογικό και ενεργειακό τομέα για να σώσει την παρτίδα, μέσω ενός πρωτοποριακού αλλά άκρως απόρρητου προγράμματος ονόματι Project Resolve. Μέσα σε αυτήν την γενικευμένη, αινιγματική και υπαρξιακή ασάφεια, γνωρίζετε τον Warren, τον πρωταγωνιστή του παιχνιδιού. Ο παράλυτος από τη μέση και κάτω Warren, κατευθύνεται με το τρένο στις εργοστασιακές μονάδες της CREO, για την πρώτη του μέρα στη δουλειά.
Ένας τεράστιος εκσκαφέας. Ε και; Σιγά τα ωά.
Αφού περιπλανηθείτε (με αναπηρικό καροτσάκι παρακαλώ) για λίγο στις εγκαταστάσεις της CREO, σύντομα το παιχνίδι σας υποδεικνύει να επιλέξετε το είδος του εξωσκελετού που προτιμάτε: βαρύ και ανθεκτικό ή ευλύγιστο και ευάλωτο. Μην ανησυχείτε, η επιλογή σας πρακτικά δεν διαφέρει και δεν καθορίζει τίποτα επί της ουσίας. Αφού ολοκληρώσετε αυτήν την τυπική εισαγωγή, βρίσκεστε απότομα σε μια χειρουργική μονάδα και γίνεστε μάρτυρες της αιματηρής και επώδυνης “μεταμόρφωσης” ενός ανθρώπου με κινητικά προβλήματα σε φονική “μηχανή”. Για να σας προϊδεάσω λιγάκι, η συγκεκριμένη σκηνή ξυπνάει μνήμες Dead Space. Μετά την επέμβαση, ο Warren μέσω ενός κρανιακού εμφυτεύματος, διαπιστώνει ότι ο εγκέφαλός του τροφοδοτεί και καθοδηγεί κινητικά τον εξωσκελετό, δίνοντας του την ευκαιρία να περπατήσει ξανά. Για κακή του τύχη όμως, γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι στο εσωτερικό της εργοστασιακής μονάδας της CREO έχει ξεσπάσει βία και επικρατεί αναρχία παντού, συνθέτοντας έτσι μια νέα εφιαλτική πραγματικότητα στην οποία ο ίδιος καλείται να βάλει τάξη και να ανακαλύψει την πηγή του κακού. Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από στέρεα και καθαρή σεναριακή γραφή, βοηθώντας σας έτσι να κατανοείτε και όχι να υποθέτετε, όπως αντιστοίχως πράττει η From Software στα Souls και Bloodborne.
Το The Surge δεν χαρακτηρίζεται από κάποιο open-world στοιχείο και δεν διαθέτει κεντρικό χάρτη. Αντίθετα, απαρτίζεται από περιοχές τις οποίες τμηματικά επισκέπτεστε. Δεν διακατέχεται από δαιδαλώδες level design, ποικιλία και πληθώρα περιοχών όπως αντίθετα συμβαίνει με τους μεγαλοκαρχαρίες Souls και Bloodborne. Με άλλα λόγια, μην περιμένετε να “ανοίξει” το μάτι σας. Εδώ χάνεστε στα βιομηχανικά και εργαστηριακά άδυτα της CREO. Ερειπωμένα εργαστήρια, αποθήκες πλημμυρισμένες στο αίμα και στα άψυχα πτώματα, μεταλλικές πλατφόρμες, σκοτεινές στοές και μυστηριώδη δωμάτια απορρέουν ψυχεδέλεια, κλειστοφοβία, παράνοια και τρόμο συγχρόνως, καταφέρνοντας να ντύσουν ιδανικά την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.
Οι ρομποτικές πανοπλίες θυμίζουν κάτι από Warhammer.
To gameplay του The Surge εντυπωσιάζει και αποτελεί μια μίνι αποκάλυψη. Για να είμαι απόλυτα ακριβής, αποδεικνύεται εξαιρετικά προσεγμένο. Μετά τα Souls, Bloodborne, Nioh, ως φαίνεται ο πήχης έχει ανέβει σε δυσθεώρητα ύψη και ο ανταγωνισμός καλά κρατεί. Αρχικά, πάνω αριστερά στην οθόνη βλέπετε την μπάρα ζωής, αντοχής και ενέργειας. Ενώ η μπάρα ζωής προφανέστατα συμβολίζει τις ζωτικές ενδείξεις του Warren, η μπάρα αντοχής καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την κινησιολογία του χαρακτήρα, ειδικά στις μάχες. Όταν η μπάρα αντοχής μηδενίζεται, πρέπει να σταδιακά να γεμίσει για να μπορέσετε να επιτεθείτε ξανά. Η μπάρα ενέργειας από την άλλη, συγκεντρώνει σε μεγάλο βαθμό το σύνολο των δυνάμεων του εξωσκελετού. Με κάθε εύστοχο χτύπημα, η μπάρα ενέργειας σταδιακά μεγαλώνει επιτρέποντας σε εσάς να χρησιμοποιείτε τα διάφορα είδη των drones σας (melee, range, hacking κλπ.), τα QTE finishers (ναι υπάρχουν και τέτοια) για να αποτελειώνετε ευκολότερα τους εχθρούς αλλά και τα implants του εξωσκελετού. Εν τάχει, αν και θα αναφερθώ εκτενέστερα πιο κάτω, τα implants λειτουργούν με την ιδιότητα των buffs και προσφέρουν επιπρόσθετες επιλογές στο gameplay.
Το μοτίβο πλοήγησης είναι λίγο πολύ γνωστό: ξεκινάτε σε μια περιοχή και την εξερευνάτε διεξοδικά. Ανακαλύπτετε διαφορετικές διαδρομές, σκάλες, κρυμμένα μονοπάτια, διαδρόμους, ανελκυστήρες, κλειδωμένες πόρτες, ενώ υπάρχει και τρένο με το οποίο μεταφέρεστε σε νέες περιοχές και επιστρέφετε σε προηγούμενες (backtracking). Με την πάροδο του χρόνου, αντιλαμβάνεστε πόσο άρρηκτα συνδέονται όλες οι περιοχές μεταξύ τους. Στην αρχή, λογικότατο είναι να μπερδευτείτε. Χάνετε τον προσανατολισμό σας ουκ ολίγες φορές, σας λούζει κρύος ιδρώτας ενδεχομένως γιατί νιώθετε ότι κινείστε στα τυφλά. Μην αποθαρρυνθείτε μονάχα. Με το σωστό ψάξιμο, βρίσκετε τη σωστή κατεύθυνση. Το παιχνίδι απαιτεί συγκέντρωση και καλή απομνημόνευση των περιοχών.
Στη πορεία αντιμετωπίζετε ανθρώπινους εχθρούς με εξωσκελετούς, ανθρωποειδή, drones, robots, αλληλεπιδράτε με χαρακτήρες που ξεκλειδώνουν δευτερεύουσες αποστολές, μαζεύετε tech scraps κοινώς “ψυχές” α λα Souls και collectables. Σημαντικό ατού στο οποίο αξίζει να σταθώ είναι το εύρος και πλήθος των εχθρών. Προσωπικά περίμενα ότι τα είδη των εχθρών θα είναι περιορισμένα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι δημιουργοί επιδεικνύουν ταλέντο, ζήλο και μαεστρία, προσφέροντας έναν αριθμητικά πλούσιο και διόλου ευκαταφρόνητο εχθρικό “οικισμό”. Τα μοντέλα των εχθρών εναλλάσσονται κάπως υποτονικά στην αρχή. Σταδιακά όμως διαπιστώνετε ότι ποικίλουν και διαφέρουν σημαντικά. Υπάρχουν εχθροί που σας αποτελειώνουν με ένα μόνο χτύπημα, εχθροί ιδιαιτέρως γρήγοροι που όταν ξεκινήσουν δεν σταματούν να σας χτυπούν, εχθροί που εκ πρώτης όψεως κινούνται αργά και ξαφνικά εξαπολύουν μπαράζ ασταμάτητων χτυπημάτων, εχθροί που κουβαλούν ασφυξιογόνα και φλογοβόλα, εχθροί που συνδυάζουν range και melee επιθέσεις κλπ. Σας συνιστώ να προσέχετε γιατί οι εχθροί είθισται να κρύβονται σε απίθανες γωνίες, ξεπετάγονται από το πουθενά, οδηγώντας σας έτσι σε ουρανοκατέβατα game over. Προσωπικά, έριξα κάμποσα, δυνατά μπινελίκια απόγνωσης με τα “καμπέρια”. Όταν ξεψαχνίσετε καλά την εκάστοτε περιοχή, επόμενο είναι να πέσετε πάνω και σε κάποιο boss.
Αέρα στα πανιά σας.
Ενδιάμεση στάση και προσωπικό σας καταφύγιο είναι το ops, ένα εργαστήριο στο οποίο εισέρχεστε, ακούτε audio logs, συνομιλείτε με χαρακτήρες και ακολούθως μπορείτε να κάνετε αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό σας (πχ crafting όπλων και εξωσκελετών), αποθηκεύετε tech scraps μέσω του tech banking, ανεβάζετε level (power core στο παιχνίδι) τον Warren και τέλος μπορείτε να προσθαφαιρείτε implants. Με τα διάφορα implants λοιπόν, μπορείτε να αυξάνετε τον αριθμό των medkits και να βλέπετε την γραμμή ζωής του εχθρού. Υπάρχουν implants που σχετίζονται με QTE finishers τα οποία όταν επιτυγχάνονται, επιστρέφουν μέρος της ζωής σας πίσω στο health bar. Επίσης, διαχειρίζεστε επιπλέον implants που καταναλώνουν λιγότερη αντοχή και ενέργεια, ενισχύουν την δύναμη του όπλου σας, παγώνουν για λίγο το χρόνο και άλλα πολλά. Γενικότερα, υπάρχουν πολλές δυνατότητες και επιλογές σχετικά με την παραμετροποίηση των implants. Για να μπορέσετε να τοποθετήσετε και να θέσετε σε ισχύ καλύτερα και περισσότερα implants πρέπει να έχετε πάντα κατά νού την ένδειξη που προβάλλει την κατανάλωση ενέργειας του εξωσκελετού του Warren την οποία πρέπει διαρκώς να αυξάνετε μέσω του level up. Στην κάθε περιοχή υπάρχει μόνο ένα ops, όπερ σημαίνει ότι πρέπει να ανακαλύπτετε μονοπάτια και διαδρομές που σας οδηγούν πίσω στο συγκεκριμένο ops αλλιώς έχετε μεγάλο πρόβλημα, ιδίως αν κουβαλάτε μεγάλο αριθμό από tech scraps. Εδώ δεν είναι Bloodborne, Souls και Nioh που προσφέρουν απλόχερα checkpoints και upgrades. Η ιστορία με το ops και τα tech scraps εξοργίζει, ειδικά με αυτό που περιγράφω παρακάτω.
Το σύστημα μάχης του The Surge όχι μόνο εκπλήσσει ευχάριστα αλλά καταφέρνει να εντυπωσιάσει, προσφέροντας μάλιστα μια ένεση αδρεναλίνης σε ένα ολιγομελές γκρουπ παιχνιδιών αυστηρά συντηρητικό. Όταν τα Souls και Bloodborne, ως τα αδιαμφισβήτητα κορυφαία της κατηγορίας, αποφεύγουν να δοκιμάσουν νέες προκλήσεις σε ότι έχει να κάνει με την εξέλιξη του συστήματος μάχης, πρωτίστως το Nioh και δευτερευόντως το The Surge τολμούν πράγματα και δικαιώνονται. Αν πρέπει κάπου να κατατάξω το The Surge βάσει του ρυθμού του συστήματος μάχης του, θα έλεγα ότι φέρνει περισσότερο σε Bloodborne και λιγότερο σε Souls, καθώς οι ταχύτητες εδώ είναι αισθητά πιο “πειραγμένες”.
Οι κύριες επιθέσεις χωρίζονται σε οριζόντιες (light) και κάθετες (heavy), ενώ ο συνδυασμός τους παράγει combos για περισσότερο damage. Υπάρχουν τα πατροπαράδοτα dodge και block με τα οποία αποφεύγετε και αποκρούετε ορισμένες από τις επιθέσεις των εχθρών, με τίμημα βέβαια να δαπανήσετε μέρος από την μπάρα αντοχής του Warren. Το στήσιμο του συστήματος μάχης εκεί που σας παροτρύνει και ωθεί να ακολουθήσετε πιο επιθετικές πρακτικές, έρχεται να υπενθυμίσει και να σας προσγειώσει ανώμαλα στη σκληρή και άδικη πραγματικότητα του παιχνιδιού όπου δεν χωρούν λάθη, αστοχίες και βιασύνες. Δεν σας κρύβω ότι άρπαξα ξύλο, πολύ ξύλο. Οι πρωτάρηδες στο συγκεκριμένο είδος θα την ακούσετε, δεν υπάρχει περίπτωση. Οι περισσότερο μυημένοι με παιχνίδια τύπου Souls, πάλι θα την ακούσετε, αλλά η μετάβαση γίνεται ομαλότερα. Σας προετοιμάζω για πολλά game over, νεύρα και ενδεχομένως απογοήτευση. Δώστε τόπο στην οργή όμως και εξοπλιστείτε με υπομονή και γρήγορα αντανακλαστικά, αν θέλετε να ζήσετε την εμπειρία του The Surge.
Αυτή τη σπάθα, τη θέλω.
Παίζοντας το The Surge, ξεχνάτε αυτομάτως και δια ροπάλου καταστάσεις one-man army και ένας-εναντίον-πολλών, αλλιώς θα γράψει πολλά “χιλιόμετρα” το κοντέρ. Πρέπει να είστε πάντα ταπεινοί και προσεκτικοί στο πώς αντιμετωπίζετε τους εχθρούς, από τον πιο εύκολο μέχρι τον πιο δύσκολο. Παλικαρισμούς, γιούρια και ταρζανιές το παιχνίδι δεν σηκώνει. Προσεγγίζοντας έναν εχθρό τη φορά λοιπόν, πρώτο σας μέλημα είναι να τον κεντράρετε με τον αναλογικό μοχλό, ειδάλλως κινδυνεύετε να βαράτε στο γάμο του Καραγκιόζη. Αφού πράξετε αναλόγως, το παιχνίδι σας επιτρέπει να εστιάσετε τις επιθέσεις σας σε συγκεκριμένα σημεία του σώματός του (χέρια, πόδια, κεφάλι, κυρίως σώμα κλπ.) τα οποία φωτίζονται από δύο χρωματισμούς, μπλε και κίτρινο.
Εξηγούμαι: αν επιλέξετε να επιτεθείτε στο μπλε χέρι για παράδειγμα, αυτό σημαίνει ότι ο εχθρός στο συγκεκριμένο σημείο είναι ευάλωτος με αποτέλεσμα να κάνετε περισσότερο damage. Αν αποφασίσετε να επιτεθείτε στο κίτρινο πόδι, σημαίνει ότι στο εν λόγω σημείο ο εχθρός έχει εξωσκελετική θωράκιση και δέχεται λιγότερο damage, πολλαπλασιάζοντας τις πιθανότητες να διακόψει τον ρυθμό των επιθέσεων σας με δικά του χτυπήματα που σας οδηγούν σε αναπάντεχο θάνατο. Κόβοντας το εν λόγω άκρο μέσω QTE, αφενός μεν εξολοθρεύετε τον εχθρό, αφετέρου δε αποκτάτε το σχεδιάγραμμα του συγκεκριμένου τμήματος του εξωσκελετού και με τα κατάλληλα υλικά που συλλέγετε σκοτώνοντας και μαζεύοντας, μπορείτε να το φτιάξετε στο ops. Αυτό είναι το σκεπτικό που ακολουθείτε καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού προκειμένου να αποκτήσετε τα υπόλοιπα σετ των εξωσκελετών. Η συγκεκριμένη ιδέα πάντως λειτουργεί άψογα και μαζί με την άπλετη βία δημιουργεί ένα χορταστικό και άκρως απολαυστικό θέαμα. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το παιχνίδι ενθαρρύνει τους σαδιστικούς διαμελισμούς και τα ατελείωτα λουτρά αίματος.
