Κυριακή 31 Ιουλίου 2016
Γνωρίστε το Batman: The Telltale Series
Σάββατο 30 Ιουλίου 2016
Νέος επεξεργαστής Nvidia Tegra στο Nintendo NX;
Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016
Yakuza 0: Το ταξίδι στον υπόκοσμο αρχίζει τον Ιανουάριο
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016
For Honor E3 2016 Preview
Από τότε που ανακοινώθηκε, το For Honor έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον με την πολεμική θεματολογία και το gameplay του, θυμίζοντας Ryse: Son of Rome. Στην Ε3 2016 είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω το παιχνίδι.
Λίγα λόγια για τη γενική ιδέα του For Honor, πριν περάσουμε στο gameplay. Μετά από μια μεγάλη καταστροφή παγκόσμιας κλίμακας που συνέβη στον κόσμο, οι τρεις μεγάλοι πολιτισμοί (Δύση, Βορράς και Ανατολή) αρχίζουν ένα μπρα ντε φερ πίσω από το οποίο κρύβεται μια overlord με το όνομα Apollyon. Αυτή η δίψα για δύναμη οδηγεί σε μια χιλιετία πολεμικών συρράξεων. Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε το ρόλο είτε ενός ιππότη, είτε ενός βίκινγκ, είτε ενός σαμουράι. Η κάθε φυλή έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Για παράδειγμα οι ιππότες έχουν δυνατές πανοπλίες αλλά αργά και μεγάλα όπλα, οι βίκινγκ έχουν πιο γρήγορα όπλα αλλά σχεδόν καθόλου θωράκιση, ενώ οι σαμουράι έχουν αδύναμες πανοπλίες και γρήγορα αλλά αδύναμα όπλα.
Η μάχη βασίζεται στην κίνηση του δεξιού αναλογικού μοχλού που αλλάζει τη στάση του χαρακτήρα και την γωνία που υπερασπίζεστε και ταυτόχρονα την γωνία από την οποία επιτίθεστε. Αν για παράδειγμα ο εχθρός είναι έτοιμος να επιτεθεί από αριστερά, τότε πρέπει να έχετε τον δεξί αναλογικό προς στα αριστερά ώστε να μην σας κάνει ζημιά. Με την αντίστροφη λογική λειτουργούν και οι επιθέσεις. Για να επιτεθείτε σε έναν εχθρό που έχει, ας πούμε, την άμυνά του προς τα πάνω, πρέπει να επιτεθείτε δεξιά ή αριστερά. Πρέπει λοιπόν να έχετε την κατάλληλη θέση στον δεξί αναλογικό και με τις σκανδάλες να εκτελείτε τις επιθέσεις. Ο αριστερός μοχλός είναι για κίνηση, και έχετε στη διάθεσή σας κινήσεις αποφυγής. Κάποια στιγμή, εφόσον έχετε δεχτεί αρκετές επιθέσεις, μπορείτε να μπείτε σε revenge mode που για λίγο αυξάνει την δύναμη και την ταχύτητα του χαρακτήρα. Πρόκειται για κάτι σαν overdrive. Προσοχή όμως, την ίδια δυνατότητα έχουν και τα αφεντικά, τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται την κατάσταση και να ενεργοποιούν το δικό τους revenge mode τη στιγμή που έχετε καταναλώσει το δικό σας για να σας κόψουν ένα ή δύο φτηνά χτυπήματα.
Οι μάχες έχουν στρατηγηκή, αλλά αυτό δεν τις κάνει λιγότερο θεαματικές.
Πέρα από τους βασικούς μηχανισμούς άμυνας/επίθεσης και το revenge mode, μπορείτε να πετάτε εχθρούς από ψηλά μέρη ή σε καρφιά για να τους αποτελειώνετε και να τους επιτίθεστε από ψηλά για να τους ξεκάνετε άμεσα. Οι απλοί στρατιώτες φεύγουν από την μέση πιο εύκολα με απλές επιθέσεις σε περίπτωση που βρεθείτε σε μάχη με αρκετούς από αυτούς γύρω σας και θέλετε να επικεντρωθείτε στον ζόρικο μεγαλύτερο εχθρό. Το demo που έπαιξα είχε δύο σκέλη. Το πρώτο είχε να κάνει με την πολιορκία ενός κάστρου στη δυτική Ευρώπη από μια αντίπαλη φατρία ιπποτών που έχουν άλυτους λογαριασμούς και το δεύτερο ήταν η απόβαση των βίκινγκ στην Ιαπωνία που έχουμε δει και στα τρέιλερ. Στο τέλος του δεύτερου σκέλους, η μάχη με τον αρχηγό των σαμουράι είναι αρκετά εντυπωσιακή αλλά και δύσκολη, δίνοντας μια ιδέα για το πώς εκτυλίσσονται τα πράγματα στο campaign.
Τα γραφικά του For Honor είναι αρκετά όμορφα, χωρίς να εντυπωσιάζουν. Το παιχνίδι τρέχει χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, στο PS4 τουλάχιστον. Το μόνο που επισκιάζει την όλη παρουσίαση είναι μερικές υφές χαμηλής ανάλυσης, αλλά λογικά θα έχουν βελτιωθεί στην τελική έκδοση. Να σημειωθεί επίσης ότι το παιχνίδι διαθέτει campaign co-op (split-screen ή online) για δύο παίκτες και pvp multiplayer το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε πέρσι. Αυτά και άλλα πολλά θα τα (ξανα)δούμε στους επόμενους μήνες, ενόψει της κυκλοφορίας του For Honor στις 14 Φεβρουαρίου 2017, ακριβώς την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Τόσο ρομαντικό όσο ένα τσεκούρι στο κρανίο.
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016
Βόμπα: Φορητό το Nintendo NX;
Τρίτη 26 Ιουλίου 2016
Ηρωική επιστροφή Marvel Ultimate Alliance 1 και 2
Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016
Valkyria Chronicles Remastered Review
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία καλή ανάμνηση η όποια θολώνει την κριτική ικανότητα ενός ατόμου. Τίποτα χειρότερο από την αποφασιστικότητα κάποιου να υπερασπιστεί αυτές τις πολύτιμες, παλιές, καλές αναμνήσεις. Κάπως έτσι θέλω να αρχίσω να εκφράζω την άποψη μου για το Valkyria Chronicles Remastered για το PS4.
Ζούμε σε μία εποχή στην οποία ένα παιχνίδι πρέπει να έχει πουλήσει ήδη αρκετές κόπιες πριν κυκλοφόρησει, μέσω marketing ή μέσω του “θρύλου” που έχει δημιουργήσει, είτε είναι sequel, είτε “remaster”, δηλαδή μία νέα έκδοση με καλύτερα γραφικά, κτλ. Συνήθως υπάρχει ένας αριθμός παικτών που απόλαυσαν το αρχικό παιχνίδι και αγοράζουν τη νέα του έκδοση. Αυτοί υπερασπίζονται τις αναμνήσεις τους, σε βαθμό που αγνοούν τεχνικά προβλήματα και ατέλειες, που κάποιος με μία πιό κριτική άποψη θα έθιγε. Και τώρα, μπορώ να ξεκινήσω κάνοντας αυτό ακριβώς, αναδεικνύοντας τις ατέλειες του Valkyria Chronicles, ενός τίτλου για τον όποιο τόσοι έχουν θεσπέσιες αναμνήσεις.
Η υπόθεση έχει ώς εξής: Σε έναν παράλληλο κόσμο όπου η Ευρώπη λέγεται Europa και ένα έθνος που ντύνεται με σκοτεινά χρώματα και έχει ολοκληρωτικές κατακτητικές βλέψεις για την Europa, όπως παρόμοια είχε και το Τρίτο Reich, ένα άλλο έθνος που τα χρώματά του συνδυάζουν γαλάζιο και κόκκινο αντιστέκεται στην επεκτατική πολιτική του πρώτου. Είναι βασικά μία anime εκδοχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μία anime εκδοχή, υπόψιν, όχι μία ιαπωνική εκδοχή, καθώς εκείνη ίσως να μην είναι κάτι που οι Ιάπωνες θα ήθελαν να μας θυμίσουν. Και φυσικά, όπως σε κάθε anime, υπάρχει ο “δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει” πρωταγωνιστής ο οποίος βρίσκεται εκεί για να αναρωτιέται για τα πάντα, περισσότερο και από ότι θα έκανε ο Solid Snake. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε κάθε anime πάντα ο πρωταγωνιστής πρέπει να είναι τόσο αδαής για τον κόσμο τριγύρω του. Κυριολεκτικά, τα μόνα χαρακτηριστικά του είναι ότι του αρέσει να ζωγραφίζει ψάρια και λουλούδια.
Ένα παράδειγμα της "καλογραμμένης" πλοκής.
Και φυσικά, ότι τυχαίνει στο γκαράζ της αδελφής του να έχει ξεχάσει κάποιος ένα τανκ. Κυριολεκτικά, ο μόνος λόγος που είναι ο πρωταγωνιστής, είναι επειδή ο μπατζανάκης ή θείος ή θετός πατέρας (ποτέ δεν το εξηγεί επαρκώς) άφησε στο γκαράζ της αδελφής του (με την οποία όπως μας τονίζει δεν είναι πραγματικά αδέλφια) ένα τανκ. Επίσης έχει τεράστια μάτια, επειδή φυσικά, όσο πιο βασικός είναι ο ρόλος ενός χαρακτήρα σε ένα anime, τόσο μεγαλύτερα είναι τα μάτια του. Η πλοκή είναι όσο πιο βεβιασμένη γίνεται, δίνοντας μέσα στα πρώτα 10 λεπτά το τυπικό ρομαντικό αντικείμενο, μία κοπέλα (φυσικά) χωρίς προσωπικότητα, η οποία φροντίζει μέσα σε μία 10λεπτη cutscene να δείξει οτί μισεί τον πόλεμο και εκτιμά τη ζωή και ψάχνει κάποιον να την κάνει κοπέλα. Α, και φυσικά ότι δούλευε σε έναν φούρνο, κάτι το όποιο τονίζει όσο πιο άβολα γίνεται, δίνοντας την υπόσχεση να κεράσει τον πρωταγωνιστή τσουρέκια μετά τον πόλεμο.
Τώρα που ανέφερα τσουρέκια, ας μιλήσουμε για τις cutscenes. Μπορεί να έχετε προσέξει ότι τόση ώρα ασχολούμαι με την υπόθεση, όχι το gameplay. Υπάρχει λόγος για αυτό. Το Valkyria Chronicles δεν μπορεί να αποφασίσει αν θέλει να είναι anime ή όντως παιχνίδι. Άν θέλετε να παίξετε μία μάχη, πρέπει να υπομένετε πέντε διαφορετικές cutscenes ενδιάμεσα, τέσσερις από τις οποίες είναι στατικές εικόνες κατά τις όποιες μόνο το πορτρέτο του χαρακτήρα που μιλάει είναι animated. Περισσότερο από το 70% του παιχνιδιού είναι ένα visual novel. Ένα κακογραμμένο visual novel για την ακρίβεια. Και ίσως, ανάμεσα σε αυτές τις σκηνές μπορεί να υπάρχει μία πλήρως animated cutscene, με αρκετά καλά γραφικά.
Άς περάσουμε στο gameplay γρήγορα-γρήγορα, όπως θα έπρεπε να κάνει και το παιχνίδι. Αλλά ίσως, αν το εξετάσουμε κριτικά, να καταλάβουμε γιατί το παιχνίδι προσπαθεί να το αποφύγει επίσης. Μιλάμε για ένα απλό turn-based strategy, όπου μία ο παίκτης, μία οι αντίπαλοι, κινούν τα διάφορα στρατεύματα που έχουν για να εξολοθρεύσουν ο ένας των άλλων. Κάθε μονάδα έχει την δική της χρήση, με ειδικευμένες μονάδες πεζικού, αντιαρματιστές, ακροβολιστές και μηχανικούς. Επίσης υπάρχουν και πρόσκοποι (scouts) οι όποιοι είναι εντελώς άχρηστοι, όποτε δεν θα αναφερθώ σε αυτούς καθόλου, μόνο και μόνο επειδή είμαι ένας πρακτικός, αξιοκρατικός άνθρωπος. Οπότε το gameplay είναι ένας μηχανισμός πέτρα-ψαλίδι-μολύβι χαρτί και πρέπει να χρησιμοποιείτε τις σωστές μονάδες για να αντιμετωπίζετε τις μονάδες του εχθρού. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό φυσικά, καθώς με παρόμοιο τρόπο δουλεύουν πολλά άλλα turn-based strategy, είτε αυτά είναι βιντεοπαιχνίδια, είτε επιτραπέζια, όπως το Warhammer 40K. Και για την ακρίβεια, το Warhammer είναι από τα παιχνίδια που μου αρέσουν. Το Valkyria Chronicles δεν μου αρέσει.
Aν μπορείτε να βρείτε το κεφάλι, συγχαρητήρια.
Δεν μπορώ να καταλάβω για ποιoν λόγο, αλλά οι δημιουργοί θεώρησαν καλή ιδέα να παντρέψουν shooting με ένα παιχνίδι στρατηγικής. Το αποτέλεσμα είναι μία υπό του μετρίου εμπειρία, κατά την όποια επιλέγετε την μονάδα που θέλετε να κουνήσετε, πλησιάζετε τον εχθρό, και μετά όταν θέλετε να επιτεθείτε, μπαίνετε σε οπτική πρώτου προσώπου και σημαδεύετε όσο το δυνατόν πιο ζωτικά σημεία για μεγαλύτερη ζημιά.
Ας εξετάσουμε τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί αυτό. Για αρχή, θα ήθελα να δω κάποιον να προσπαθεί να στοχεύσει το κεφάλι ενός εχθρού όταν αυτός είναι ντυμένος όσο πιο anime-γιαπωνέζικα γίνεται, είναι πέρα από πέντε μέτρα μακριά και απλά φαίνεται σαν ένας πολύχρωμος μπόγος από κάποια πίξελ. Το παιχνίδι αρχίζει να καταντάει όσο πιο αργό γίνεται, καθώς πρέπει να σηκωθείτε, να καρφώσετε το κεφάλι σας στην οθόνη, να πάθετε αστιγματισμό, να αφήσετε σημάδι από την ανάσα σας πάνω στην οθόνη, μόνο και μόνο για να μην χάσετε τη βολή. Και φυσικά, μέχρι και αυτό έχει ελάχιστη σημασία, επειδή το πόσο καλή ακρίβεια έχουν οι μονάδες εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά τους. Το χειρότερο παράδειγμα αυτού του ανόητου μηχανισμού είναι όταν στοχεύετε με ακροβολιστές. Μπορείτε να κάνετε zoom-in μέχρι να βλέπετε τούς πόρους της μύτης του εχθρού, να πατήσετε τη σκανδάλη και ο ακροβολιστής σας να πυροβολήσει την κεραμιδόγατα δύο μέτρα αριστερά. Για ποιο λόγο κάθεστε και σημαδεύετε τότε; Θες να κάνεις το παιχνίδι στρατηγικής; Tέλεια. Αυτός ο λεπρός γάμος shooting και strategy απλά ελαττώνει την εμπειρία, δεν την εμπλουτίζει. Και όταν πρόκειται για μηχανισμούς παιχνιδιού, αν κάτι δεν προσφέρει στην εμπειρία ή δεν την κάνει πιο εύκολη για τον παίκτη, τότε είναι άχρηστο.
Ο χειρισμός των τανκ είναι αρκετά καλός, παρόλα αυτά.
Τα γραφικά είναι επαρκή, έχοντας στιλ anime που φαίνεται αρκετά όμορφο. Τις φορές εκείνες που το φίλτρο που χρησιμοποιείται για να κάνει τα γραφικά να φαίνονται σαν ζωγραφισμένα σε χαρτί δεν κουράζει τα μάτια ή τις φορές εκείνες που οι υφές των φύλλων των δέντρων δεν παθαίνουν εκγεφαλικό. Αρκετές φορές παρατηρούσα τα δέντρα, ξεχνώντας πλήρως τους χαρακτήρες και τα τέλεια animated μαλλιά τούς (γιατί μιλάμε για anime, προφανώς τα μαλλιά πρέπει να είναι τέλεια) μόνο και μόνο για να απολαύσω τα σπασμένα textures των φύλλων. Η μουσική αποτελεί ίσως το πιο δυνατό στοιχείο του παιχνιδιού, περιέχει δυτικά πολεμικά εμβατήρια με ανατολικές, ιαπωνικές επιρρόες. Το voice acting είναι επαρκές για το είδος του παιχνιδιού, απλά κάνει τη δουλειά του χωρίς να αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο.
Όπως με ένα βιβλίο ή με μία ταινία, η δουλειά ενός κριτικού είναι να θίξει τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία ενός έργου, ώστε να βοήθησει τους άμεσα ενδιαφέρομενους να καταλάβουν αν θα το απολαύσουν ή όχι. Να βοήθησει τον καταναλώτη να βρει κάτι στα γούστα του. Όποτε ρωτάω τον εαυτό μου, για ποια γούστα είναι το Valkyria Chronicles; Σίγουρα όχι για τους φίλους των anime, καθώς η υπόθεση είναι πιο νερουλή και από χυλό, σε σημείο που εμφανίζεται ένα ιπτάμενο γουρούνι για μασκότ μίας μονάδας σε έναν φανταστικό κόσμο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ούτε σε αυτούς που θέλουν ένα πολεμικό δράμα τύπου Β' Παγκοσμίου. Στους λάτρεις των παιχνιδιών στρατηγικής ίσως; Αμφιβάλλω, καθώς οι τακτικές είναι περιορισμένες, με λίγες διαφορετικές μονάδες, και λεπρούς μηχανισμούς shooting που ταιριάζουν τόσο πολύ σε παιχνίδια στρατηγικής, όσο και η μουστάρδα στην φασολάδα. Αλλά αναμφίβολλα, όλο και κάποιος που βάζει μουστάρδα στη φασολάδα του θα το υπερασπιστεί, μέχρι θανάτου.
Κυριακή 24 Ιουλίου 2016
Dirt Rally Review για οδηγάρες
Η σειρά παιχνιδιών ράλι Dirt μετράει πολλά χρόνια ζωής και ας μην της φαίνεται. Ξεκίνησε ως Colin McRae με τα θρυλικά παιχνίδια σε PS1 και PS2, όμως στη συνέχεια άλλαξε φιλοσοφία, απογοητεύοντας το κοινό της και κυρίως τους παλαιότερους παίκτες. Με το Dirt Rally, η Codemasters επιστρέφει στις ρίζες της σειράς, αναβιώνοντας την αίσθηση των Colin McRae με τον καλύτερο τρόπο.
Το Dirt Rally, καθώς δεν έχει την επίσημη άδεια του WRC, αποφεύγει τις πολλές φανφάρες και επικεντρώνεται στο gameplay. Το παιχνίδι διαθέτει ένα ικανοποιητικό career mode, το οποίο χωρίζεται σε τρεις διαφορετικούς τύπους αγώνων. Ο πρώτος τύπος, με τον οποίο ασχολείστε και περισσότερο, είναι τα πρωταθλήματα, στα οποία τρέχετε μόνοι και προσπαθείτε να κάνετε τον καλύτερο δυνατό χρόνο σε κάθε διαδρομή για να μπείτε στην πρώτη τριάδα στην τελική κατάταξη. Κάθε πρωτάθλημα αποτελείται από έξι events, ενώ το κάθε event έχει έξι διαδρομές. Το επίπεδο δυσκολίας είναι κλιμακωτό και δεν μπορείτε να το αλλάζετε από μόνοι σας. Έτσι, ξεκινάτε στο επίπεδο δυσκολίας open στο πρώτο πρωτάθλημα και ακολούθως τερματίζοντας στην πρώτη τριάδα κάθε φορά ανεβαίνετε και επίπεδα δυσκολίας, μέχρι να φτάσετε στο master. Από την άλλη, αν τερματίζετε στην τελευταία τριάδα στο εκάστοτε πρωτάθλημα, τότε πέφτετε κατηγορία και επίπεδο δυσκολίας, οπότε θέλει ιδιαίτερη προσοχή και διαχείριση ο τρόπος που παίζετε στα υψηλοτέρα επίπεδα.
Αυτή η κλιμακωτή αυξομείωση της δυσκολίας στα πρωταθλήματα είναι από τα σημεία κλειδιά της απόλαυσης του Dirt Rally. Όντας κάπου μεταξύ της απόλυτης προσομοίωσης και της διασκέδασης, το παιχνίδι αρχικά σας ζητά απλά να παραμένετε στο δρόμο ακόμη και σε χαμηλές ταχύτητες για να πλασαριστείτε στην πρώτη τριάδα σε κάθε διαδρομή. Όσο ανεβαίνετε επίπεδα δυσκολίας η ανάγκη για καλύτερες επιδόσεις μεγαλώνει, αλλά έχετε ήδη τρέξει σε αρκετούς αγώνες για να μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση με επιτυχία. Ένα ακόμη ωραίο στοιχείο είναι και το κλιμακωτό ξεκλείδωμα των αυτοκινήτων, τα οποία μπορείτε να αγοράζετε εξαργυρώνοντας εικονικά χρήματα που κερδίζετε από τους αγώνες. Έτσι, τα αυτοκίνητα χαμηλών ταχυτήτων τα οποία μπορείτε εύκολα να δαμάσετε κοστίζουν λίγα χρήματα, ενώ αντίθετα τα θηρία χρειάζονται πολλά περισσότερα χρήματα, άρα και περισσότερη εμπειρία στο παιχνίδι για να μπορείτε να τρέξετε με αυτά. Το Dirt Rally περιλαμβάνει 46 αυτοκίνητα, αριθμός ικανοποιητικός για τα δεδομένα του είδους. Επιλέγοντας ένα από τα αυτοκίνητα που έχετε αγοράσει για να τρέξετε σε κάποιον αγώνα, αυτόματα οι αντίπαλοί σας έχουν ανάλογης δυναμικότητας αυτοκίνητα με ίδιο έτος κατασκευής. Έτσι, τρέχετε σε αγώνες ράλι με αυτοκίνητα δεκαετίας '60, '70, '80 κτλ, γεγονός που προσφέρει τρομερή ποικιλία στα πρωταθλήματα, ιδιαίτερα αν αναλογιστείτε ότι η διαφορά στη συμπεριφορά των αυτοκινήτων από κατηγορία σε κατηγορία είναι τεράστια.
Ο τρόπος που αντιδρά το αυτοκίνητο σε διαφορετικές επιφάνειες είναι εκπληκτικός.
Πέρα από τα πρωταθλήματα, υπάρχουν και δύο ακόμη τύποι αγώνων, το hillclimb και το rallycross. Το hillclimb μοιάζει αρκετά σε φιλοσοφία με τον βασικό τύπο αγώνων, με τη διαφορά ότι σε αυτό ανεβαίνετε πλαγιά βουνού, οδηγείτε αποκλειστικά σε άσφαλτο και δεν έχετε τη βοήθεια του συνοδηγού να σας λέει τί να περιμένετε στην επόμενη στροφή, γεγονός που αυξάνει την ένταση. Κάθε event χωρίζεται σε τρεις διαδρομές και κάθε διαδρομή σε δύο runs, οπότε και μετριέται ο καλύτερος χρόνος σας σε ένα από τα δύο runs. Στόχος σας είναι να βρεθείτε στην πρώτη τριάδα για να ξεκλειδώσετε ένα νέο event. Το δε Rallycross φαντάζει κάπως ξένο ως προς τη φιλοσοφία των άλλων τύπων αγώνων και μάλλον πρόχειρο ως προς την υλοποίηση του. Τρέχετε σε κυκλικές πίστες μαζί με άλλους τρεις αντιπάλους, αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος, δηλαδή να κάνετε τον καλύτερο χρόνο για να βρεθείτε στα ημιτελικά και κατόπιν στον τελικό. Πρέπει να τρέχετε τέσσερις φορές την ίδια μικρή διαδρομή, ενώ ακόμη και αν περάσετε τους αντιπάλους σας, μπορεί να έχετε κάνει κακό χρόνο που σας πετάει εκτός διοργάνωσης, οπότε δεν μπορείτε να κρίνετε κάθε φορά αν τα έχετε πάει καλά ή όχι. Πέρα από όλα τα παραπάνω, μπορείτε να φτιάχνετε και τα δικά σας πρωταθλήματα, επιλέγοντας επίπεδο δυσκολίας, αριθμό διαδρομών κτλ.
Εξάλλου, στο career έχετε τη δυνατότητα να προσλαμβάνετε μηχανικούς στην ομάδα σας, με στόχο να χρειάζεται λιγότερος χρόνος για να επισκευάζετε το όχημα σας στη διάρκεια των αγώνων. Μάλιστα, η χρήση των μηχανικών σε βάθος χρόνου ξεκλειδώνει perks, τα οποία με τη σειρά τους σας βοηθούν να ξεκλειδώνετε πιο γρήγορα συγκεκριμένες κατηγορίες αυτοκινήτων κτλ. Κάθε μηχανικός έχει συγκεκριμένα στατιστικά, οπότε πρέπει να επιλέγετε μηχανικούς ανάλογα με τους τομείς του αυτοκινήτου που έχουν τις περισσότερες ζημιές, ενώ πρέπει να φροντίζετε και να τους ανανεώνετε το συμβόλαιο πριν λήξει και τους χάσετε. Επιπλέον, η συχνή χρήση κάποιου αυτοκινήτου ξεκλειδώνει με τη σειρά του διάφορες αναβαθμίζεις που αφορούν τόσο τη δυνατότητά σας να επεμβαίνετε στις ρυθμίσεις του, όσο και την αύξηση της δύναμής του. Με το ξεκλείδωμα των αναβαθμίσεων μπορείτε να ρυθμίζετε επιμέρους τομείς, όπως τις αναρτήσεις, τα φρένα κτλ. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής διαφορετικών ελαστικών, σε περίπτωση που θέλετε να πειραματιστείτε σε κάποιες διαδρομές.
Η αίσθηση της ταχύτητας από τη θέση του οδηγού είναι ασύλληπτη.
Η ποιότητα ενός παιχνιδιού racing κρίνεται κυρίως στον... δρόμο, δηλαδή το gameplay και εδώ το Dirt Rally παραδίδει μαθήματα ρεαλισμού και διασκέδασης, θυμίζοντας εποχές Colin McRae. Το μοντέλο οδήγησης είναι εκπληκτικό, με την πρόσφυση των ελαστικών στην άσφαλτο ή το χώμα να είναι η ενδεδειγμένη, την ευαισθησία στον χειρισμό του αυτοκινήτου άκρως ρεαλιστική για τα δεδομένα του είδους και την αίσθηση της ταχύτητας εξαιρετική. Αν δεν θέλετε πλήρη προσομοίωση, μπορείτε να ενεργοποιήσετε τις διάφορες βοήθειες, μετατρέποντας το παιχνίδι από αυστηρό sim σε απαιτητικό σχεδόν arcade racing. Εντυπωσιακή είναι η λεπτομέρεια του μοντέλου φυσικής και ιδιαίτερα η αντίδραση του αυτοκινήτου σε απότομα φρεναρίσματα σε πάγο, χιόνι, βροχή κτλ. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεστε τις κλειστές στροφές σε αντίξοες συνθήκες είναι το κλειδί της επιτυχίας, αλλά και ο παράγοντας που σας εθίζει να συνεχίσετε να παίζετε. Πετυχημένο είναι και το μοντέλο συγκρούσεων σε δέντρα, πινακίδες κτλ, αφού το αμάξι σταματάει πάνω στο εμπόδιο ρεαλιστικά. Το μόνο θέμα είναι ότι αυτό συμβαίνει ακόμη και αν πέσετε σε... θάμνο, γεγονός που χαλάει λίγο την καλή εικόνα του μοντέλου φυσικής.
Εξίσου καλό είναι και το μοντέλο ζημιών, με το αυτοκίνητο να παρουσιάζει ρεαλιστικές φθορές πραγματικά στο σημείο πρόσκρουσης και όχι σε τυχαία σημεία του αμαξώματος. Να σημειωθεί ότι, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, ένα τρακάρισμα μπορεί να οδηγήσει στον αποκλεισμό σας από όλο το πρωτάθλημα. Αυτό σε πρώτη φάση κρίνεται ενδιαφέρον, αφού σας δημιουργεί περισσότερο άγχος, όμως η υλοποίηση δεν είναι και η πιο ρεαλιστική. Μπορεί να πέσετε απλά σε ένα χαντάκι και να βγείτε νοκ άουτ από όλο το πρωτάθλημα, ενώ αντίθετα μπορεί να μην συμβεί το ίδιο μετά από κάποιο βαρβάτο τρακάρισμα σε δέντρο ή ακόμη και πτώση από βουνό, γεγονός που απογοητεύει.
Το hillclimb είναι από τους καλύτερους τύπους αγώνων στο παιχνίδι.
Ένα ακόμη θέμα είναι η πολύ μεγάλη τιμωρία που επιφέρει η έξοδος του αυτοκινήτου από το δρόμο. Τα 15 δευτερόλεπτα που χρεώνεστε κάθε φορά που βγαίνετε από το δρόμο και δεν μπορείτε να επαναφέρετε το αμάξι είναι πάρα πολλά, αν συνυπολογίσετε ότι σε πολλές διαδρομές το αυτοκίνητο μπορεί να κολλήσει απλά στο χιόνι στα όρια της πίστας και να μην μπορείτε να το επαναφέρετε. Μία μικρότερη ποινή θα ήταν πιο δίκαιη, ώστε και ένα μικρό λάθος να μην σας πετάει εκτός βάθρου στα πρωταθλήματα υψηλότερου βαθμού δυσκολίας. Ένα άλλο μικρό παράπονο αφορά το σημείο όπου εμφανίζεται ο χρόνος σας σε κάθε checkpoint, αφού στην εξωτερική κάμερα καλύπτει μέρος του οπτικού σας πεδίου και σας δυσκολεύει, ιδιαίτερα αν τρέχετε με μεγάλη ταχύτητα. Αν χρησιμοποιείτε τις άλλες κάμερες εσωτερικές κάμερες δεν έχετε ιδιαίτερο πρόβλημα. Παρεμπιπτόντως, η κάμερα από τη θέση του οδηγού προσφέρει εκπληκτική αίσθηση ταχύτητας και βρίθει λεπτομερειών.
Οι πίστες του Dirt Rally εντυπωσιάζουν τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού, όσο και σε επίπεδο περιβαλλόντων, όπως ποτάμια, λίμνες, δάση, τούνελ κτλ, με κάθε διαδρομή να είναι πραγματικά διαφορετική. Δυστυχώς οι τοποθεσίες είναι μόλις έξι (Ελλάδα, Ουαλία, Γερμανία, Μόντε Κάρλο, Σουηδία, Φινλανδία) και κρίνονται λίγες για παιχνίδι του είδους. Κάθε μία από τις τοποθεσίες περιέχει 12 διαδρομές, όμως οι μισές από αυτές είναι απλά αντίστροφες. Το πρόβλημα εδώ, πέρα από την έλλειψη περιεχομένου, έχει να κάνει με την αναπόφευκτη αποστήθιση των διαδρομών αφού τις παίζετε αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να χάνεται το στοιχείο της έκπληξης και η αγωνία για το τί σας περιμένει στην επόμενη στροφή.
Αν και το Dirt Rally προσανατολίζεται κυρίως στο single-player, διαθέτει και ένα ικανοποιητικό multiplayer που μοιάζει σε δομή με το career mode. Έτσι, μπορείτε να τρέχετε μόνοι σας και να προσπαθείτε να κάνετε καλύτερο χρόνο από τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν τρέξει την εκάστοτε διαδρομή μέσα από ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία challenges, ενώ μπορείτε να παίζετε και μαζί με άλλους παίκτες στον αγώνα στο αντίστοιχο rallycross mode. Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι τρέχει απροβλημάτιστα. Το μόνο θέμα είναι η αγαρμποσύνη άλλων παικτών που νομίζουν ότι παίζουν... Need For Speed και πολλές φορές προσπαθούν να πάρουν καλύτερη θέση βγάζοντάς σας εκτός πίστας, γεγονός που ενδέχεται να σας εξοργίσει.
Ο λεπτομερής σχεδιασμός των διαδρομών αποτελεί σημείο αναφοράς του παιχνιδιού.
Τα γραφικά του Dirt Rally είναι ικανοποιητικά, χωρίς όμως να... ρίχνουν σαγόνια, τουλάχιστον στις κονσόλες. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων είναι λεπτομερή, ενώ εξαιρετικές είναι και οι φωτοσκιάσεις, αλλά και η απεικόνιση των καιρικών φαινομένων και των νυχτερινών διαδρομών. Υπάρχει λίγο aliasing, ιδιαίτερα στις πιο ανοιχτές διαδρομές του hillclimb, αλλά και καθυστερημένη εμφάνιση στοιχείων του περιβάλλοντος σε συγκριμένα σημεία σε κάθε διαδρομή. Στον ηχητικό τομέα η δουλειά που έχει γίνει είναι αξιοθαύμαστη. Η μηχανή κάθε αυτοκινήτου ακούγεται διαφορετικά, ενώ εξαιρετική εντύπωση προκαλούν οι διάφοροι ήχοι που ακούγονται από το αμάξωμα, τα φρένα, τον δίσκο κτλ, όταν έχετε ξεχαρβαλώσει το αμάξι. Θετικές εντυπώσεις αφήνουν και οι έγκαιρες επεμβάσεις του συνοδηγού, που σας ενημερώνει για τα τεκταινόμενα στον αγώνα και σας βοηθά να τον φέρετε εις πέρας. Η μουσική στο κεντρικού μενού αλλά και πριν τους αγώνες είναι κάπως άνευρη και επαναλαμβανόμενη.
Σάββατο 23 Ιουλίου 2016
Αναμενόμενη καθυστέρηση Crackdown 3
Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016
The Silver Case: Η επιστροφή του πρώτου παιχνιδιού του Suda51
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016
Γνωρίστε το Batman: The Telltale Series
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016
Επιστροφή Dead Rising 1 και 2
Τρίτη 19 Ιουλίου 2016
Ώρα για Xbox One S
Κυριακή 17 Ιουλίου 2016
Pokemon Go στην Ελλάδα
Σάββατο 16 Ιουλίου 2016
Το αιματηρό Berserk στην Ευρώπη
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016
Παίζοντας Call of Duty: Modern Warfare Remastered
Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016
Με χειριστήριο όλα τα παιχνίδια του PlayStation VR
Τρέχουν για ταινία Pokemon
Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016
Νέα ηρωίδα στο Overwatch
Τρίτη 12 Ιουλίου 2016
Dirt Rally Review για οδηγάρες...
Η σειρά παιχνιδιών ράλι Dirt μετράει πολλά χρόνια ζωής και ας μην της φαίνεται. Ξεκίνησε ως Colin McRae με τα θρυλικά παιχνίδια σε PS1 και PS2, όμως στη συνέχεια άλλαξε φιλοσοφία, απογοητεύοντας το κοινό της και κυρίως τους παλαιότερους παίκτες. Με το Dirt Rally, η Codemasters επιστρέφει στις ρίζες της σειράς, αναβιώνοντας την αίσθηση των Colin McRae με τον καλύτερο τρόπο.
Το Dirt Rally, καθώς δεν έχει την επίσημη άδεια του WRC, αποφεύγει τις πολλές φανφάρες και επικεντρώνεται στο gameplay. Το παιχνίδι διαθέτει ένα ικανοποιητικό career mode, το οποίο χωρίζεται σε τρεις διαφορετικούς τύπους αγώνων. Ο πρώτος τύπος, με τον οποίο ασχολείστε και περισσότερο, είναι τα πρωταθλήματα, στα οποία τρέχετε μόνοι και προσπαθείτε να κάνετε τον καλύτερο δυνατό χρόνο σε κάθε διαδρομή για να μπείτε στην πρώτη τριάδα στην τελική κατάταξη. Κάθε πρωτάθλημα αποτελείται από έξι events, ενώ το κάθε event έχει έξι διαδρομές. Το επίπεδο δυσκολίας είναι κλιμακωτό και δεν μπορείτε να το αλλάζετε από μόνοι σας. Έτσι, ξεκινάτε στο επίπεδο δυσκολίας open στο πρώτο πρωτάθλημα και ακολούθως τερματίζοντας στην πρώτη τριάδα κάθε φορά ανεβαίνετε και επίπεδα δυσκολίας, μέχρι να φτάσετε στο master. Από την άλλη, αν τερματίζετε στην τελευταία τριάδα στο εκάστοτε πρωτάθλημα, τότε πέφτετε κατηγορία και επίπεδο δυσκολίας, οπότε θέλει ιδιαίτερη προσοχή και διαχείριση ο τρόπος που παίζετε στα υψηλοτέρα επίπεδα.
Αυτή η κλιμακωτή αυξομείωση της δυσκολίας στα πρωταθλήματα είναι από τα σημεία κλειδιά της απόλαυσης του Dirt Rally. Όντας κάπου μεταξύ της απόλυτης προσομοίωσης και της διασκέδασης, το παιχνίδι αρχικά σας ζητά απλά να παραμένετε στο δρόμο ακόμη και σε χαμηλές ταχύτητες για να πλασαριστείτε στην πρώτη τριάδα σε κάθε διαδρομή. Όσο ανεβαίνετε επίπεδα δυσκολίας η ανάγκη για καλύτερες επιδόσεις μεγαλώνει, αλλά έχετε ήδη τρέξει σε αρκετούς αγώνες για να μπορείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση με επιτυχία. Ένα ακόμη ωραίο στοιχείο είναι και το κλιμακωτό ξεκλείδωμα των αυτοκινήτων, τα οποία μπορείτε να αγοράζετε εξαργυρώνοντας εικονικά χρήματα που κερδίζετε από τους αγώνες. Έτσι, τα αυτοκίνητα χαμηλών ταχυτήτων τα οποία μπορείτε εύκολα να δαμάσετε κοστίζουν λίγα χρήματα, ενώ αντίθετα τα θηρία χρειάζονται πολλά περισσότερα χρήματα, άρα και περισσότερη εμπειρία στο παιχνίδι για να μπορείτε να τρέξετε με αυτά. Το Dirt Rally περιλαμβάνει 46 αυτοκίνητα, αριθμός ικανοποιητικός για τα δεδομένα του είδους. Επιλέγοντας ένα από τα αυτοκίνητα που έχετε αγοράσει για να τρέξετε σε κάποιον αγώνα, αυτόματα οι αντίπαλοί σας έχουν ανάλογης δυναμικότητας αυτοκίνητα με ίδιο έτος κατασκευής. Έτσι, τρέχετε σε αγώνες ράλι με αυτοκίνητα δεκαετίας '60, '70, '80 κτλ, γεγονός που προσφέρει τρομερή ποικιλία στα πρωταθλήματα, ιδιαίτερα αν αναλογιστείτε ότι η διαφορά στη συμπεριφορά των αυτοκινήτων από κατηγορία σε κατηγορία είναι τεράστια.
Ο τρόπος που αντιδρά το αυτοκίνητο σε διαφορετικές επιφάνειες είναι εκπληκτικός.
Πέρα από τα πρωταθλήματα, υπάρχουν και δύο ακόμη τύποι αγώνων, το hillclimb και το rallycross. Το hillclimb μοιάζει αρκετά σε φιλοσοφία με τον βασικό τύπο αγώνων, με τη διαφορά ότι σε αυτό ανεβαίνετε πλαγιά βουνού, οδηγείτε αποκλειστικά σε άσφαλτο και δεν έχετε τη βοήθεια του συνοδηγού να σας λέει τί να περιμένετε στην επόμενη στροφή, γεγονός που αυξάνει την ένταση. Κάθε event χωρίζεται σε τρεις διαδρομές και κάθε διαδρομή σε δύο runs, οπότε και μετριέται ο καλύτερος χρόνος σας σε ένα από τα δύο runs. Στόχος σας είναι να βρεθείτε στην πρώτη τριάδα για να ξεκλειδώσετε ένα νέο event. Το δε Rallycross φαντάζει κάπως ξένο ως προς τη φιλοσοφία των άλλων τύπων αγώνων και μάλλον πρόχειρο ως προς την υλοποίηση του. Τρέχετε σε κυκλικές πίστες μαζί με άλλους τρεις αντιπάλους, αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος, δηλαδή να κάνετε τον καλύτερο χρόνο για να βρεθείτε στα ημιτελικά και κατόπιν στον τελικό. Πρέπει να τρέχετε τέσσερις φορές την ίδια μικρή διαδρομή, ενώ ακόμη και αν περάσετε τους αντιπάλους σας, μπορεί να έχετε κάνει κακό χρόνο που σας πετάει εκτός διοργάνωσης, οπότε δεν μπορείτε να κρίνετε κάθε φορά αν τα έχετε πάει καλά ή όχι. Πέρα από όλα τα παραπάνω, μπορείτε να φτιάχνετε και τα δικά σας πρωταθλήματα, επιλέγοντας επίπεδο δυσκολίας, αριθμό διαδρομών κτλ.
Εξάλλου, στο career έχετε τη δυνατότητα να προσλαμβάνετε μηχανικούς στην ομάδα σας, με στόχο να χρειάζεται λιγότερος χρόνος για να επισκευάζετε το όχημα σας στη διάρκεια των αγώνων. Μάλιστα, η χρήση των μηχανικών σε βάθος χρόνου ξεκλειδώνει perks, τα οποία με τη σειρά τους σας βοηθούν να ξεκλειδώνετε πιο γρήγορα συγκεκριμένες κατηγορίες αυτοκινήτων κτλ. Κάθε μηχανικός έχει συγκεκριμένα στατιστικά, οπότε πρέπει να επιλέγετε μηχανικούς ανάλογα με τους τομείς του αυτοκινήτου που έχουν τις περισσότερες ζημιές, ενώ πρέπει να φροντίζετε και να τους ανανεώνετε το συμβόλαιο πριν λήξει και τους χάσετε. Επιπλέον, η συχνή χρήση κάποιου αυτοκινήτου ξεκλειδώνει με τη σειρά του διάφορες αναβαθμίζεις που αφορούν τόσο τη δυνατότητά σας να επεμβαίνετε στις ρυθμίσεις του, όσο και την αύξηση της δύναμής του. Με το ξεκλείδωμα των αναβαθμίσεων μπορείτε να ρυθμίζετε επιμέρους τομείς, όπως τις αναρτήσεις, τα φρένα κτλ. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα επιλογής διαφορετικών ελαστικών, σε περίπτωση που θέλετε να πειραματιστείτε σε κάποιες διαδρομές.
Η αίσθηση της ταχύτητας από τη θέση του οδηγού είναι ασύλληπτη.
Η ποιότητα ενός παιχνιδιού racing κρίνεται κυρίως στον... δρόμο, δηλαδή το gameplay και εδώ το Dirt Rally παραδίδει μαθήματα ρεαλισμού και διασκέδασης, θυμίζοντας εποχές Colin McRae. Το μοντέλο οδήγησης είναι εκπληκτικό, με την πρόσφυση των ελαστικών στην άσφαλτο ή το χώμα να είναι η ενδεδειγμένη, την ευαισθησία στον χειρισμό του αυτοκινήτου άκρως ρεαλιστική για τα δεδομένα του είδους και την αίσθηση της ταχύτητας εξαιρετική. Αν δεν θέλετε πλήρη προσομοίωση, μπορείτε να ενεργοποιήσετε τις διάφορες βοήθειες, μετατρέποντας το παιχνίδι από αυστηρό sim σε απαιτητικό σχεδόν arcade racing. Εντυπωσιακή είναι η λεπτομέρεια του μοντέλου φυσικής και ιδιαίτερα η αντίδραση του αυτοκινήτου σε απότομα φρεναρίσματα σε πάγο, χιόνι, βροχή κτλ. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεστε τις κλειστές στροφές σε αντίξοες συνθήκες είναι το κλειδί της επιτυχίας, αλλά και ο παράγοντας που σας εθίζει να συνεχίσετε να παίζετε. Πετυχημένο είναι και το μοντέλο συγκρούσεων σε δέντρα, πινακίδες κτλ, αφού το αμάξι σταματάει πάνω στο εμπόδιο ρεαλιστικά. Το μόνο θέμα είναι ότι αυτό συμβαίνει ακόμη και αν πέσετε σε... θάμνο, γεγονός που χαλάει λίγο την καλή εικόνα του μοντέλου φυσικής.
Εξίσου καλό είναι και το μοντέλο ζημιών, με το αυτοκίνητο να παρουσιάζει ρεαλιστικές φθορές πραγματικά στο σημείο πρόσκρουσης και όχι σε τυχαία σημεία του αμαξώματος. Να σημειωθεί ότι, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, ένα τρακάρισμα μπορεί να οδηγήσει στον αποκλεισμό σας από όλο το πρωτάθλημα. Αυτό σε πρώτη φάση κρίνεται ενδιαφέρον, αφού σας δημιουργεί περισσότερο άγχος, όμως η υλοποίηση δεν είναι και η πιο ρεαλιστική. Μπορεί να πέσετε απλά σε ένα χαντάκι και να βγείτε νοκ άουτ από όλο το πρωτάθλημα, ενώ αντίθετα μπορεί να μην συμβεί το ίδιο μετά από κάποιο βαρβάτο τρακάρισμα σε δέντρο ή ακόμη και πτώση από βουνό, γεγονός που απογοητεύει.
Το hillclimb είναι από τους καλύτερους τύπους αγώνων στο παιχνίδι.
Ένα ακόμη θέμα είναι η πολύ μεγάλη τιμωρία που επιφέρει η έξοδος του αυτοκινήτου από το δρόμο. Τα 15 δευτερόλεπτα που χρεώνεστε κάθε φορά που βγαίνετε από το δρόμο και δεν μπορείτε να επαναφέρετε το αμάξι είναι πάρα πολλά, αν συνυπολογίσετε ότι σε πολλές διαδρομές το αυτοκίνητο μπορεί να κολλήσει απλά στο χιόνι στα όρια της πίστας και να μην μπορείτε να το επαναφέρετε. Μία μικρότερη ποινή θα ήταν πιο δίκαιη, ώστε και ένα μικρό λάθος να μην σας πετάει εκτός βάθρου στα πρωταθλήματα υψηλότερου βαθμού δυσκολίας. Ένα άλλο μικρό παράπονο αφορά το σημείο όπου εμφανίζεται ο χρόνος σας σε κάθε checkpoint, αφού στην εξωτερική κάμερα καλύπτει μέρος του οπτικού σας πεδίου και σας δυσκολεύει, ιδιαίτερα αν τρέχετε με μεγάλη ταχύτητα. Αν χρησιμοποιείτε τις άλλες κάμερες εσωτερικές κάμερες δεν έχετε ιδιαίτερο πρόβλημα. Παρεμπιπτόντως, η κάμερα από τη θέση του οδηγού προσφέρει εκπληκτική αίσθηση ταχύτητας και βρίθει λεπτομερειών.
Οι πίστες του Dirt Rally εντυπωσιάζουν τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού, όσο και σε επίπεδο περιβαλλόντων, όπως ποτάμια, λίμνες, δάση, τούνελ κτλ, με κάθε διαδρομή να είναι πραγματικά διαφορετική. Δυστυχώς οι τοποθεσίες είναι μόλις έξι (Ελλάδα, Ουαλία, Γερμανία, Μόντε Κάρλο, Σουηδία, Φινλανδία) και κρίνονται λίγες για παιχνίδι του είδους. Κάθε μία από τις τοποθεσίες περιέχει 12 διαδρομές, όμως οι μισές από αυτές είναι απλά αντίστροφες. Το πρόβλημα εδώ, πέρα από την έλλειψη περιεχομένου, έχει να κάνει με την αναπόφευκτη αποστήθιση των διαδρομών αφού τις παίζετε αρκετές φορές, με αποτέλεσμα να χάνεται το στοιχείο της έκπληξης και η αγωνία για το τί σας περιμένει στην επόμενη στροφή.
Αν και το Dirt Rally προσανατολίζεται κυρίως στο single-player, διαθέτει και ένα ικανοποιητικό multiplayer που μοιάζει σε δομή με το career mode. Έτσι, μπορείτε να τρέχετε μόνοι σας και να προσπαθείτε να κάνετε καλύτερο χρόνο από τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν τρέξει την εκάστοτε διαδρομή μέσα από ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία challenges, ενώ μπορείτε να παίζετε και μαζί με άλλους παίκτες στον αγώνα στο αντίστοιχο rallycross mode. Σε κάθε περίπτωση, το παιχνίδι τρέχει απροβλημάτιστα. Το μόνο θέμα είναι η αγαρμποσύνη άλλων παικτών που νομίζουν ότι παίζουν... Need For Speed και πολλές φορές προσπαθούν να πάρουν καλύτερη θέση βγάζοντάς σας εκτός πίστας, γεγονός που ενδέχεται να σας εξοργίσει.
Ο λεπτομερής σχεδιασμός των διαδρομών αποτελεί σημείο αναφοράς του παιχνιδιού.
Τα γραφικά του Dirt Rally είναι ικανοποιητικά, χωρίς όμως να... ρίχνουν σαγόνια, τουλάχιστον στις κονσόλες. Τα μοντέλα των αυτοκινήτων είναι λεπτομερή, ενώ εξαιρετικές είναι και οι φωτοσκιάσεις, αλλά και η απεικόνιση των καιρικών φαινομένων και των νυχτερινών διαδρομών. Υπάρχει λίγο aliasing, ιδιαίτερα στις πιο ανοιχτές διαδρομές του hillclimb, αλλά και καθυστερημένη εμφάνιση στοιχείων του περιβάλλοντος σε συγκριμένα σημεία σε κάθε διαδρομή. Στον ηχητικό τομέα η δουλειά που έχει γίνει είναι αξιοθαύμαστη. Η μηχανή κάθε αυτοκινήτου ακούγεται διαφορετικά, ενώ εξαιρετική εντύπωση προκαλούν οι διάφοροι ήχοι που ακούγονται από το αμάξωμα, τα φρένα, τον δίσκο κτλ, όταν έχετε ξεχαρβαλώσει το αμάξι. Θετικές εντυπώσεις αφήνουν και οι έγκαιρες επεμβάσεις του συνοδηγού, που σας ενημερώνει για τα τεκταινόμενα στον αγώνα και σας βοηθά να τον φέρετε εις πέρας. Η μουσική στο κεντρικού μενού αλλά και πριν τους αγώνες είναι κάπως άνευρη και επαναλαμβανόμενη.
Το Dirt Rally προσφέρει μία ασυναγώνιστη εμπειρία ράλι που είχαμε να ζήσουμε πολλά χρόνια. Απευθύνεται τόσο στους απαιτητικούς παίκτες, όσο και σε αυτούς που θέλουν κάτι πιο προσβάσιμο. Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια ράλι, το Dirt Rally επιβάλλεται να ανήκει στη συλλογή σας.
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016
Επιστροφή Nintendo στην Ελλάδα
Κυριακή 10 Ιουλίου 2016
Τα ανανεωμένα στημένα του FIFA 17
Σάββατο 9 Ιουλίου 2016
Dirt Rally: Virtual reality ράλι με Oculus Rift
Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016
Άλλα επίπεδα αυθεντικότητας στο F1 2016
Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016
Περισσότερη περιπέτεια με The Witcher 3: Game of the Year Edition
Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016
Cuphead E3 2016 Preview
Το Cuphead έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο αναμενόμενα indie των τελευταίων ετών. Eίναι ένα όμορφο και δύσκολο run and gun action για δύο παίκτες, που θυμίζει Contra και Metal Slug.
Στο demo που έπαιξα στην E3 2016, συνεργάστηκα με έναν συνάδελφο δημοσιογράφο από την Ολλανδία. Εγώ είχα τον Cuphead και αυτός τον Mugman, οι οποίοι είναι οι δύο ήρωες του παιχνιδιού. Ο στόχος είναι να κάνετε platforming με ακρίβεια, να πυροβολάτε τους εχθρούς και να αποφεύγετε τυχόν δύσκολες καταστάσεις μέχρι να φτάσετε στο τέλος της πίστας. Ο χειρισμός είναι άμεσος και αρκετά καλοφτιαγμένος, με τα άλματα να είναι ακριβέστατα, ενώ οι εχθροί έχουν μεγάλη ποικιλία (όσο έπαιξα παρατήρησα τουλάχιστον πέντε είδη εχθρών). Στην ουσία αυτό που κάνετε είναι απλό: άλματα και βολές. Όταν παίζουν δύο παίκτες, ο ένας πρέπει να βοηθάει τον άλλον ώστε να φτάσουν στο τέρμα. Όμως υπάρχει μια δόση ανταγωνιστικότητας, αφού μόλις χάσουν και οι δύο, το παιχνίδι παρουσιάζει μια κάρτα στην οποία δείχνει πόσο μακριά έφτασε ο καθένας, ουσιαστικά συγκρίνοντας τις επιδόσεις τους. Η δυσκολία του παιχνιδιού είναι αρκετά μεγάλη και κατά την διάρκεια του demo δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ούτε την πρώτη πίστα του και να φτάσουμε στην δεύτερη, που ήταν side-scrolling shooter περίπου σαν το Gradius.
Μετά το μπαρμπούτι με τον σατανά, πατιρντί με φαντάσματα.
Οι χαρακτήρες έχουν εντυπωσιακό animation, το οποίο παραπέμπει σε καρτούν του 1930 όπως Silly Symphonies και Betty Boop. Ο σχεδιασμός τους έχει αυτές τις αρχέτυπες εκφράσεις των κινουμένων σχεδίων της εποχής, ενώ μερικές φορές αναδύει κάτι το φρικιαστικό, που τα τότε καρτούν τολμούσαν να προβάλλουν. Σημαντικό είναι και το φίλτρο που χρησιμοποιείται και κάνει τα πάντα να φαίνονται σαν να προβάλλονται από παλιό προβολέα ή σινεμασκόπ, με ελαφρό θόλωμα και κύρτωση της εικόνας. Ο ηχητικός τομέας επίσης ακολουθεί τα μοτίβα των κινουμένων σχεδίων της εποχής. Μουσική ενορχηστρωμένη, εφέ φτιαγμένα από διάφορα αντικείμενα ή από ηθοποιούς (ο ήχος όταν πυροβολάτε είναι ένα ψιθυριστό “πίου-πίου”), ενώ οι εχθροί και εσείς σχεδόν χορεύουν με τον ρυθμό της μουσικής όπως τα παλιά Silly Symphonies. Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή η αλλαγή ρυθμού που προκαλείται από την ασυνέπεια της ταχύτητας του φιλμ με τον ήχο, δημιουργώντας αυτό το αδιόρατο “κλάμα” του ήχου που προέρχεται από την τεχνολογία της εποχής.
Το Cuphead παικτικά και οπτικά φαντάζει βγαλμένο από το παρελθόν, όταν τα παιχνίδια ήταν βασανιστικά δύσκολα αλλά τόσο μα τόσο συναρπαστικά. To περιμένουμε μέσα στο 2016, σε Xbox One και PC.
Τρίτη 5 Ιουλίου 2016
Background μουσική στο Xbox One
Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016
CD Projekt: To Xbox Scorpio είναι τόσο δυνατό όσο τα gaming PC
Κυριακή 3 Ιουλίου 2016
Η μάχη αρχίζει τον Οκτώβριο στο Dragon Ball Xenoverse 2
Σάββατο 2 Ιουλίου 2016
Κερδίστε το Life is Strange για PS4!
Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016
Υπερπράκτορες εν δράσει στο Agents of Mayhem
