Τρίτη 31 Μαΐου 2016
Η επιστροφή του Resident Evil 5
Δευτέρα 30 Μαΐου 2016
Battleborn Review
Το Battleborn είναι το νέο πόνημα της Gearbox, δημιουργού των εξαιρετικών Borderlands, και φαίνεται. Πλασάρεται ως “hero shooter” αλλά επί της ουσίας αποτελεί μια ρισκαδόρικη απόπειρα συνδυασμού δύο διαφορετικών ειδών παιχνιδιού, δηλαδή των fps και των MOBA. Πόσο εύκολο όμως είναι αυτό; To Battleborn τα καταφέρνει παρά τα διάφορα προβλήματά του.
Η ιστορία του Battleborn υπάρχει απλά για να υπάρχει και είναι πιο κοινότυπη και από την ιστορία του Borderlands. Όλα τα αστέρια στον γαλαξία έχουν εκλείψει εξαιτίας ενός μυστηριώδους εχθρού και η μόνη πηγή σωτηρίας είναι το Solus, το τελευταίο εν ζωή αστέρι στο γαλαξία. Πέντε διαφορετικές φατρίες που μέχρι τώρα ήταν στα χαρακώματα μεταξύ τους, αποφασίζουν να συμμαχήσουν για να σώσουν το Solus και να επαναφέρουν την ισορροπία σε ολόκληρο τον γαλαξία. Προφανώς το Battleborn δεν σας κερδίσει με την ιστορία του, αλλά σας κεντρίζει το ενδιαφέρον να αναζητήσετε περισσότερες πληροφορίες για τους ήρωες της κάθε φατρίας, ξεκλειδώνοντας μέρη του lore για τον κάθε έναν από αυτούς.
Το Battleborn είναι στημένο γύρω από την προσωπικότητα και τις ιδιαίτερες δυνάμεις των 25 διαφορετικών ηρώων του και σε αυτόν τον τομέα τα πάει πολύ καλά. Οι ήρωες έχουν τα δικά τους ξεχωριστά ενεργητικά και παθητικά skills, διαφέρουν μεταξύ τους σε ταχύτητα, όγκο, αντοχή σε χτυπήματα κτλ, με αποτέλεσμα ο κάθε ένας να προσφέρει εντελώς διαφορετικές εμπειρίες και στρατηγικές παιχνιδιού, είτε σε co-op είτε σε pvp. Ένας χαρακτήρας tank μπορεί να προκαλεί σοβαρή ζημιά, αλλά κινείται δύσκολα στο χώρο και είναι εύκολος στόχος για τους αντιπάλους. Αντίστοιχα, ένας γρήγορος χαρακτήρας sniper είναι ευκίνητος και μπορεί να στοχεύει με ακρίβεια, αλλά “πέφτει” ακαριαία όταν δεχτεί πολλά πυρά. Ένας ευκίνητος χαρακτήρας με όπλο melee είναι φονική μηχανή σε κοντινή απόσταση, αλλά αντιμετωπίζεται εύκολα από μακριά και ούτω καθεξής. Οι επιλογές είναι πολυάριθμες και παίζοντας βλέπετε ότι συγκεκριμένοι χαρακτήρες σας εξυπηρετούν καλύτερα σε συγκεκριμένα modes ή ακόμα και σε συγκεκριμένους χάρτες στους οποίους μπορείτε να εκμεταλλεύεστε καλύτερα τα προτερήματά τους.
H συνεργασία είναι το Α και το Ω.
Το Battleborn χωρίζεται χονδρικά στις story missions και στο 5v5 multiplayer 5v5, τα οποία αναλύονται στη συνέχεια. Τόσο στο pve όσο και στο pvp, βασικός πυρήνας του τίτλου είναι η κλιμακωτή ανάπτυξη του κάθε χαρακτήρα σε κάθε αποστολή ή παιχνίδι που παίζετε από το level 1 στο level 10. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level, επιλέγετε μία από τις δύο επιλογές αναβάθμισης των skills σας, μέσα από το skill tree του παιχνιδιού και οι επιλογές που κάνετε αφορούν μόνο την συγκεκριμένη αποστολή ή pvp παιχνίδι. Η επιλογή αυτή προσδίδει περισσότερες στρατηγικές προσέγγισης, αφού γνωρίζοντας καλύτερα τις ιδιότητες του χαρακτήρα σας και βλέποντας τί έχει ανάγκη η ομάδα, κάνετε τις ανάλογες αναβαθμίσεις που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της μάχης.
Παίζοντας story missions και multiplayer modes, αυξάνετε τόσο το δικό σας ενιαίο rank, όσο και το rank του χαρακτήρα που χρησιμοποιείτε. Αυξάνοντας το δικό σας rank και ολοκληρώνοντας αποστολές ξεκλειδώνετε σταδιακά όλους τους χαρακτήρες του παιχνιδιού, αφού αρχικά μόνο οι επτά από τους 25 είναι διαθέσιμοι. Χονδρικά χρειάζεστε γύρω στις 20-25 ώρες για να ξεκλειδώσετε όλους τους χαρακτήρες του Battleborn, χρόνος αρκετός για να έχετε καταλάβει τους μηχανισμούς του τίτλου, αλλά και να έχετε πειραματιστεί με τους περισσότερους από τους χαρακτήρες. Πέρα όμως από το ξεκλείδωμα χαρακτήρων, όταν αυξάνετε το rank σας παίρνετε και loot packages τα οποία ανοίγετε και προσφέρουν έξτρα υγεία, πιο γρήγορο γέμισμα στα πυρομαχικά κτλ σε περίπτωση που τα προσθέσετε στα loadout των χαρακτήρων. Αντίστοιχα, αυξάνοντας το rank του χαρακτήρα σας, ξεκλειδώνετε διαφορετικά mutants skills που μπορείτε να επιλέγετε στα επόμενα ματς, αλλά και διαφορετικές ενδυμασίες και πόζες. H αύξηση του rank των αγαπημένων σας χαρακτήρων είναι μια πολύ εθιστική διαδικασία, ενώ παίζοντας συνεχώς με κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα και πετυχαίνοντας συγκεκριμένα challenges ξεκλειδώνετε μέρη της ιστορίας του χαρακτήρα, όπου αποσαφηνίζονται οι σχέσεις του με τους υπόλοιπους ήρωες κτλ.
Τις story missions μπορείτε να τα παίζετε είτε μόνοι σας, είτε σε συνεργασία με κάποιο φίλο σας στην ίδια κονσόλα, είτε με φίλους σας online ή μέσω matchmaking με τέσσερις άλλους παίκτες. Κάθε μία από τις αποστολές είναι ανεξάρτητη, οπότε δεν υπάρχουν ενδιάμεσες cutscenes που εξελίσσουν το σενάριο, παρά μόνο στον πρόλογο και στον επίλογο του παιχνιδιού. Οι λιγοστές αυτές cutscenes έχουν ιδιαίτερο εικαστικό που παραπέμπουν σε καρτούν της δεκαετίας του 90 και είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα. Το ιδιαίτερο χιούμορ που απολαύσαμε στη σειρά Borderlands υπάρχει και εδώ, τόσο στις cutscenes, όσο και στους απολαυστικούς διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων στο παιχνίδι. Συνολικά υπάρχουν οκτώ αποστολές και ένας πρόλογος, οπότε συνολικά χρειάζεστε γύρω στις πέντε με έξι ώρες για να βγάλετε τις αποστολές στον πρώτο βαθμό δυσκολίας. Οι story missions στηρίζονται στην επανάληψη των αποστολών σε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, η ολοκλήρωση των οποίων δίνει και καλύτερο loot σαν επιβράβευση. Πλέον διαθέσιμες για co-op μέσω matchmaking είναι και οι αποστολές σε επίπεδο δυσκολίας advanced, επιλογή που προστέθηκε μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού.
Το πιστολίδι είναι απολαυστικό, ειδικά με τον Oscar Mike.
Η δομή των αποστολών μοιάζει πολύ με των strike missions του Destiny, αφού στόχος σας είναι να αντιμετωπίζετε κύματα εχθρών μέχρι να εμφανιστούν ένα ή δύο αφεντικά που θέλουν συντονισμένες επιθέσεις για να νικηθούν. Το στοιχείο που δίνει μεγαλύτερο βάθος σε αυτές τις αποστολές είναι η προστασία συγκεκριμένων οχημάτων ή βάσεων, αφού σε περίπτωση που σας τα ανατινάξουν οι εχθροί, αυτομάτως χάνετετε την αποστολή. Αν και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, προσωπικά το βρίσκω θετικό γιατί δίνει άλλη βαρύτητα και αγωνία στις μάχες. Ένα ακόμη στοιχείο που προσδίδει ενδιαφέρον στις μάχες είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένες ζωές συνολικά για την ομάδα, οπότε δεν υπάρχουν αλόγιστα respawns όπως σε άλλα παιχνίδια. Αυτό κάνει την συνεργασία πιο έντονη, καθώς είναι σημαντικό να κάνετε revive κάθε μέλος της ομάδας που πέφτει, αφού σε αντίθετη περίπτωση χάνεται μία ζωή για όλοκληρη την ομάδα. Η φιλοσοφία των αποστολών στηρίζεται πολύ στη συνεργασία και δεν έχει νόημα να παίζετε μόνοι σας καθώς χάνετε το 90% της εμπειρίας, ενώ το παιχνίδι είναι και αρκετά δύσκολο για έναν μόνο παίκτη.
Η αίσθηση των όπλων και το γενικότερο πιστολίδι του Battleborn είναι ικανοποιητικό και μοιάζει με του Borderlands, αν και χάνει αρκετά σε ρεαλισμό, ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιείτε χαρακτήρα με βαρύ οπλισμό, όπου το όπλο του μοιάζει ελαφρύτερο απ’ ότι θα έπρεπε. Καλή δουλειά έχει γίνει και στην απεικόνιση των melee χτυπημάτων από χαρακτήρες που δεν έχουν όπλα, με τα χτυπήματα στους αντιπάλους να είναι ρεαλιστικά, όχι σα να χτυπάτε στον αέρα όπως συμβαίνει σε άλλα παιχνίδια πρώτου προσώπου. Αντίστοιχα και η νοημοσύνη των εχθρών είναι κοντά στην λογική του Borderlands, κερδίζοντας σε ποσότητα και χάνοντας σε ποιότητα, χωρίς όμως να χαλάει την γενικότερη εμπειρία, αφού οι σκηνές τρελής δράσης με τα παραγεμισμένα πεδία μάχης είναι απολαυστικές.
Οι story missions, αν και διασκεδαστικές με παρέα, έχουν κάποια προβλήματα που χαλάνε λίγο την εμπειρία του παιχνιδιού. Το πρώτο είναι η μικρή ποικιλία εχθρών, θέμα που υπήρχε εν μέρει και στο Borderlands, αλλά εδώ συναντάται σε υπερθετικό βαθμό. To δεύτερο πρόβλημα των story missions είναι το ότι δεν μπορείτε να επιλέγετε την αποστολή που θέλετε να παίξετε αν είστε με άλλους παίκτες. Το matchmaking είναι ενιαίο και αφού βρεθούν οι παίκτες ψηφίζει ο καθένας την αποστολή που θέλει μέσα από τρεις επιλογές . Έτσι όμως είναι πιθανό πολλές φόρες η αποστολή που θέλετε να παίξετε να μην είναι διαθέσιμη για επιλογή, γεγονός που ενδέχεται να σας εκνευρίσει αν έχετε παίξει πολλές φορές την αποστολή που επιλέγουν οι υπόλοιποι παίκτες.
Τα skills των χαρακτήρων είναι εντυπωσιακά στο πεδίο της μάχης.
Ο πυρήνας του Battleborn και τα έκδηλα στοιχεία MOBA που έχει φαίνονται κυρίως στο multiplayer και ιδιαίτερα στο incursion mode, το οποίο είναι από τα πιο απολαυστικά και εθιστικά modes που έχετε παίξει σε online fps. Σε όλα τα modes, πρέπει όχι απλά να εξολοθρεύετε τους αντιπάλους, αλλά να ολοκληρώνετε τον βασικό σκοπό του κάθε mode, στρατολογώντας ισχυρά bots και προστατεύοντας τα minions που σας βοηθούν στην αναχαίτιση των εχθρών, αλλά και χτίζοντας πολεμίστρες, στοιχεία που έχουμε δει σε κλασικά MOBA και χρησιμοποιούνται με τρομερή επιτυχία στο Battleborn.
Συγκεκριμένα, στο incursion mode χωρίζεστε σε δύο ομάδες των πέντε χαρακτήρων και στόχος σας είναι να εξολοθρεύσετε τα δύο sentry bots της αντίπαλης ομάδας. Τα sentry bots είναι ογκώδεις ρομποτικές κατασκευές απίστευτα ανθεκτικές σε χτυπήματα και πρέπει να τα προσέχετε σαν κόρη οφθαλμού από τα πυρά των αντιπάλων, ενώ πρέπει να συντονίζεστε με τους υπόλοιπους παίκτες για να ορμάτε στα sentry bots των αντιπάλων. Πέρα από την περιφρούρηση μαζί με δύο τουλάχιστον παίκτες για να μην χαθεί η ισορροπία στην μάχη, στην αμυντική περιοχή κατασκευάζετε πολεμίστρες, σταθμούς που ανανεώνουν την ενέργειά σας, φτιάχνετε ισχυρά bots που βοηθούν στην αναχαίτιση των εχθρών κτλ. Αυτές τις ενέργειες μπορείτε να τις κάνετε μαζεύοντας και καταναλώνοντας shards τα οποία βρίσκονται μέσα στο χάρτη και αποτελούν το νόμισμα του παιχνιδιού. Μέσα από την κατανάλωση shards μπορείτε να ενεργοποιείτε και τις έξτρα δυνατότητες του loadout που συλλέγετε από το loot, οπότε κάθε φορά που μαζεύετε σεβαστό αριθμό από shards καλείστε να αποφασίσετε αν δουλεύετε για την ομάδα χτίζοντας πολεμίστρες και bots που αναχαιτίζουν τους αντιπάλους ή αν βελτιώνετε τον χαρακτήρα σας για περισσότερα kills.
Κυριακή 29 Μαΐου 2016
Επιστροφή στο γήπεδο με PES 2017
Σάββατο 28 Μαΐου 2016
Virtual reality παιχνίδια στο (νέο) Xbox One;
Παρασκευή 27 Μαΐου 2016
Τα "φαντάσματα" επιστρέφουν στο Ghost Recon Wildlands
Πέμπτη 26 Μαΐου 2016
Mirror's Edge στην μικρή οθόνη
Τετάρτη 25 Μαΐου 2016
Το παραμύθι του Ori and the Blind Forest: Definitive Edition σε δίσκο
Τρίτη 24 Μαΐου 2016
Το Pac-Mac 256 "καταβροχθίζει" κονσόλες και PC
Δευτέρα 23 Μαΐου 2016
Star Fox Zero Review
O Fox McCloud, η αλεπού που έχει δοκιμάσει τα όρια του διαστήματος αλλά και των νεύρων μας, επιστρέφει μετά από μακροχρόνια απουσία. Στο Star Fox Zero για το Wii U, από την μία έχουμε τις περιπέτειες του Fox McCloud και της παρέας του σε HD, με μάχες με το arwing, το landmaster και το gyrowing, ενώ από την άλλη έχουμε ξανά την ιστορία του Star Fox 64 και προβληματικό χειρισμό.
Η ιστορία του Star Fox Zero, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί ουσιαστικά μια επανάληψη του Star Fox 64, αν και με αλλαγές ώστε είναι κάτι παραπάνω από ξαναζεσταμένο φαγητό. Η αλήθεια όμως είναι ότι περιμέναμε ένα κανονικό sequel, έστω κάτι διαφορετικό που προχωράει την ιστορία των ηρώων και του κόσμου του Star Fox. Βρισκόμαστε πέντε χρόνια μετά τον χαμό του πατέρα του Fox, James McCloud, που προήλθε από την προδοσία του Pigma Dengar, με το ηλιακό σύστημα Lylat να δέχεται επίθεση από τον Andross. H σωτηρία του Lylat και κατ’ επέκταση του σύμπαντος πέφτει στις πλάτες του Fox, ο οποίος στο ταξίδι αυτό βρίσκει και απαντήσεις για τον χαμό του πατέρα του. Το Star Fox Zero παίζεται με τον γνώριμο τρόπο των παιχνιδιών Star Fox. Πρόκειται για ένα τρισδιάστατο διαστημικό shooter, στο οποίο είτε είστε on-rails με αρκετές διακλαδώσεις στα μονοπάτια ή στο all-range mode που σας επιτρέπει να κινείστε ελεύθερα στο χώρο.
Το Star Fox Zero διαθέτει νέους μηχανισμούς gameplay, οι οποίοι όμως αντί να προσθέτουν, αφαιρούν από το παιχνίδι. Ο χειρισμός χωρίζεται σε δύο μέρη: αυτό που παρακολουθείτε τη δράση από την τηλεόραση, πιλοτάροντας το arwing σας με τους αναλογικούς μοχλούς, και αυτό που λαμβάνει χώρα μέσα στο cockpit του arwing το οποίο βλέπετε μέσω του gamepad και με χρήση του γυροσκοπίου μπορείτε να στοχεύετε με ακρίβεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι δύο τρόποι χειρισμού συμβαίνουν ταυτόχρονα. Ναι, ετοιμαστείτε να “κόψετε” το μυαλό σας στα δύο. Μπορείτε να πυροβολάτε χρησιμοποιώντας το σκόπευτρο που υπάρχει στην οπτική έξω από το σκάφος, αλλά μην περιμένετε να πάτε μακριά αφού οι βολές σας πάνε στον γάμο του καραγκιόζη. Πρέπει να χρησιμοποιείτε το gamepad για να στοχεύετε με ακρίβεια, αλλά μη νομίζετε ότι τα πράγματα είναι και πολύ καλύτερα. Η σκόπευση με το γυροσκόπιο είναι προβληματική και χρειάζεται συνέχεια ρύθμιση, η οποία γίνεται άμεσα με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά δεν παύει να είναι κάτι που κάνετε υπερβολικά πολλές φορές. Επίσης, αν χρειάζεται να κάνετε κάποια μανούβρα ενώ προσπαθείτε να στοχεύσετε, απλά δεν τα καταφέρνετε.
Δεν γίνεται να βλέπεις αυτή την εικόνα και να μην τραγουδάς στο μυαλό σου την μουσική της Corneria.
Το μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ των τύπων χειρισμού του παιχνιδιού συμβαίνει όταν μπαίνετε σε all-range mode, δηλαδή να πετάτε ελεύθερα σε μια περιοχή. Η κάμερα στην τηλεόραση γυρνάει σε μια πιο κινηματογραφική οπτική και περιστρέφεται γύρω από το σκάφος σας, ενώ εσείς στοχεύετε και πιλοτάρετε με το gamepad. Έτσι η κίνηση γίνεται απίστευτα δύσκολη, αφού δεν ξέρετε τί έρχεται και από πού, δεν μπορείτε να πιλοτάρετε σωστά, έχετε μειωμένη ορατότητα από το cockpit του arwing και μέσα σε όλα χρειάζεται να κάνετε ρύθμιση της σκόπευσης κάθε τρεις και λίγο. Αν και συνηθίζεται μετά από μερικές ώρες ενασχόλησης, είναι αχρείαστα δύσκολο και αποτελεί ένα πραγματικά κακό σύστημα χειρισμού που απλά δεν έπρεπε να υπάρχει. Ούτως ή άλλως το Star Fox δεν είναι κορεσμένη σειρά για να χρειάζεται δραστικές αλλαγές. Αντί να βασίσουν τον χειρισμό στην πετυχημένη συνταγή των κλασικών Star Fox, επέλεξαν να τον προσαρμόσουν στο gamepad με λάθος τρόπο.
Τα πράγματα βέβαια χειροτερεύουν (ή καλυτερεύουν, όπως το δει κανείς) όταν αναλαμβάνετε τον έλεγχο των άλλων οχημάτων του παιχνιδιού. Το χειρότερο είναι το landmaster που έχει πραγματικά χειρισμό τανκ και είναι μόνιμα σε all-range mode, δηλαδή μπορείτε να πηγαίνετε όπου θέλετε. Ο χειρισμός του είναι ακόμα πιο δύσκολος να τον συνηθίσετε, γιατί το τανκ, όπως είναι λογικό, κινείται εντελώς διαφορετικά από το arwing. Η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη στο “συνεταιρικό” mode που επιτρέπει στον έναν παίκτη να χειρίζεται το arwing και σε έναν άλλο να χειρίζεται αποκλειστικά τα όπλα με το gamepad. Όμως αν είναι να χρειάζονται δύο άτομα για κάτι που ακόμα και πριν από δύο δεκαετίες χρειαζόταν μόνο ένα, φέξε μου και γλίστρησα.
Το Star Fox Zero έχει πολλές αποστολές, που σε συνδυασμό με τα διάφορα οχήματα που έχετε στην διάθεσή σας, σας κρατάνε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, αν καταφέρετε και ξεπεράσετε τις δυσκολίες του χειρισμού. Επίσης, είναι ένα παιχνίδι που δεν φοβάται να δυσκολέψει εκεί που χρειάζεται. Υπάρχουν και απότομες διακυμάνσεις δυσκολίας σε άσχετες φάσεις, όμως τίποτα που να επηρεάζει το αρκετά καλό παιχνίδι που βρίσκεται πίσω από τον προβληματικό χειρισμό.
Μεγάλο, μηχανικό και αρθρόποδο. Ξέρεις πού θα δοκιμάσεις τα όπλα σου αν δεις ένα.
Ένα άλλο θετικό του Star Fox Zero είναι ο τεχνικός τομέας. Τα γραφικά είναι πολύχρωμα, αν και έχουμε δει πιο όμορφα και εκλεπτυσμένα σε άλλους τίτλους του WiiU. Δεν υπάρχει κάτι τρομερά κακό, αλλά πολλά που θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Το παιχνίδι διαθέτει πολλές τοποθεσίες, οι οποίες έχουν αρκετή λεπτομέρεια. Θα έλεγα ότι τα γραφικά του Star Fox Zero είναι λίγο κατώτερα από τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει η Nintendo. Ο ήχος έχει κάτι το... Star Fox. Βασικά, έχει αρκετά από τα μουσικά θέματα του Star Fox 64, με νέα, πιο επική ενορχήστρωση και την μουσική στο σύνολό της να είναι αντάξια των περιστάσεων. Το voice acting ικανοποιεί, με τους ηθοποιούς να λένε μεν τις κλασικές εκφράσεις, αλλά να αποδίδουν πολύ καλύτερα τους ήρωες που παίζουν. Τα ηχητικά εφέ είναι η χαρά του sci-fi με lasers και τους ήχους των σκαφών που περνάνε ξυστά από δίπλα σας να αποδίδονται εξαιρετικά. Κάποιοι ήχοι, κυρίως αυτοί στο cockpit, ακούγονται από τα ηχεία του gamepad.
Κυριακή 22 Μαΐου 2016
Uncharted 4: A Thief's End Review
Το Uncharted 4 (πρέπει να) ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στην ιστορία της Naughty Dog. Νέα γενιά και hardware, τεράστιες προσδοκίες, καθυστερήσεις και αναποδιές με σημαντικούς developers να αποχωρούν κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιχνιδιού. Η εταιρεία θα μπορούσε άνετα να βγάλει ένα Uncharted ίδιο με τα προηγούμενα απλά με καλύτερα γραφικά, το οποίο θα ήταν εξαιρετικό και κανείς δεν θα της έλεγε τίποτα (τόσο υψηλό είναι το επίπεδο της σειράς). Κι όμως, με το Uncharted 4 η Naughty Dog ξεπερνάει τον εαυτό της για άλλη μία φορά, δίνοντάς μας την απόλυτη περιπέτεια της γενιάς και αποδεικνύοντας ότι δικαίως θεωρείται το κορυφαίο στούντιο στη βιομηχανία αυτή τη στιγμή.
Το Uncharted 4 διαδραματίζεται τρία χρόνια μετά τα γεγονότα του Uncharted 3. Ο Nathan Drake έχει αποσυρθεί από την “ενεργό δράση” και προσπαθεί να έχει μια φυσιολογική ζώη παρέα με την Elena, με κανονική δουλειά κτλ. Τα πάντα αλλάζουν όταν επανεμφανίζεται ο αδερφός του, Sam Drake, τον οποίο ο Nate θεωρούσε νεκρό εδώ και πολλά χρόνια. Ο Sam ζητάει από Nate να τον βοηθήσει να βρουν τον μυθικό θησαυρό του πειρατή Henry Avery, για να ξεπληρώσει το χρέος που έχει σε έναν αρχιμαφιόζο. Ο Nate, έστω και με μεγάλο δισταγμό, δέχεται να βοηθήσει τον Sam για να σώσει τη ζωή του αδερφού του και έτσι ξεκινάει ένα ακόμα τρελό κυνήγι θησαυρού που τον οδηγεί σε διάφορες περιοχές του κόσμου, από την Ιταλία και τη Σκωτία, μέχρι την Μαδαγασκάρη. Η ιστορία του Uncharted 4 είναι η καλύτερη της σειράς μέχρι τώρα, για ποικίλους λόγους: είναι πιο “προσγειωμένη”, πιο ενδιαφέρουσα όσον αφορά το όλο κυνήγι του θησαυρού και κυρίως πιο προσωπική για τον Nate, τόσο ως προς τον Sam, όσο και ως προς τον κακό που επίσης προέρχεται από το παρελθόν του ήρωα και κυνηγάει τον ίδιο θησαυρό. Υπάρχει επίσης μια δευτερεύουσα μίνι ιστορία με flashback, που παρουσιάζει τη στενή σχέση των αδερφών Drake από όταν ήταν νεαροί.
Το Uncharted 4 συνολικά παίζεται σαν κλασικό Uncharted, αλλά έχει πολλά και διάφορα στοιχεία που κάνουν την εμπειρία καλύτερη από ποτέ. Ως Nathan Drake, σκαρφαλώνετε και πηδάτε, αντιμετωπίζετε εχθρούς, λύνετε γρίφους και εμπλέκεστε σε κυνηγητά με οχήματα. Το πιο σημαντικό νέο στοιχείο είναι ότι στο μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας σας συνοδεύει ο Sam, ο οποίος βέβαια ελέγχεται από το παιχνίδι. Η συνεργασία των δύο αδερφών είναι πολυεπίπεδη. Ο Sam σας ακολουθεί απροβλημάτιστα, σας βοηθάει να φτάνετε απρόσιτα σημεία, σας τονίζει σημεία ενδιαφέροντος αν κολλήσετε και εχθρούς που ίσως δεν έχετε αντιληφθεί, πυροβολάει (και κάποιες φορές σκοτώνει) τους εχθρούς, τους “καθαρίζει” αθόρυβα με stealth kills αν βρίσκεται σε καλή θέση, ενώ σας βοηθάει ακόμα και στο ξύλο με συνεργατικά kills. Αντίστοιχο ρόλο με τον Sam έχει και η Elena προς το τέλος του παιχνιδιού. Όλα αυτά με συνεχείς και απολαυστικούς διαλόγους μεταξύ των χαρακτήρων. Η ενσωμάτωση και λειτουργία του συνοδευτικού χαρακτήρα στο παιχνίδι είναι πραγματικά υποδειγματική.
Δεν είναι ταινία δράσης, είναι καλύτερο από ταινία δράσης.
Το Uncharted 4 έχει πολύ σκαρφάλωμα, άλματα κτλ. Αυτή τη φορά ο Nate (όπως και ο Sam) έχει στη διάθεσή του και ένα σχοινί με το οποίο μπορεί να κρεμιέται και να φτάνει σε μακρινά σημεία, είτε σε οριζόντιο, είτε σε κάθετο άξονα, αλλά και να τραβάει αντικείμενα. Το σχοινί χρησιμοποιείται πολύ συχνά και έχει ενσωματωθεί άψογα στο gameplay χωρίς να κουράζει. Οι δε μάχες είναι ένας τομέας σημαντικά βελτιωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα Uncharted. Αντιμετωπίζετε τους μισθοφόρους του αρχικακού, είτε με πιστολίδι και ξύλο, είτε με stealth kills. Το πιστολίδι είναι εξαιρετικό, με τα όπλα να έχουν μεγάλη ποικιλία και άκρως ικανοποιητική αίσθηση και αρκετά περιβάλλοντα να καταστρέφονται. Εξίσου διασκεδαστικό όμως είναι και το stealth gameplay, με τα επίπεδα να είναι γεμάτα σημεία απόκρυψης και κάλυψης που σας επιτρέπουν να σκοτώνετε τους εχθρούς αθόρυβα. Τα πεδία μάχης προσφέρουν ελευθερία κινήσεων και πολλαπλά μονοπάτια για όλα τα παικτικά γούστα και στιλ. Οι εχθροί έχουν εκπληκτική νοημοσύνη, τόσο στο πιστολίδι, όσο και όταν περιπολούν και σας ψάχνουν. Κάθε αναμέτρηση με αυτούς είναι διαφορετική και αγωνιώδης.
Όπως σε κάθε Uncharted, έτσι και στο Uncharted 4 συχνά νιώθετε σα να παίζετε ταινία δράσης. Highlight του τίτλου ως προς αυτό το θέμα είναι τα κινηματογραφικά κυνηγητά με οχήματα όπως τζιπ και μοτοσυκλέτες, όπου μάλιστα οδηγείτε εσείς για πρώτη φορά σε παιχνίδι της σειράς. Άλλοτε ο Nate τρέχει με τα πόδια να ξεφύγει από τους κακούς εν μέσω καταιγισμού πυρών, με το θέαμα να είναι επίσης εντυπωσιακό. Υπάρχουν κάποιες μάχες σώμα-με-σώμα με σημαντικούς κακούς, ενώ η τελική μάχη είναι απλή αλλά ιδανική για την τελευταία(;) περιπέτεια του Nathan Drake. Οι γρίφοι έχουν μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον με βάση το σενάριο, καθώς και ισορροπημένη δυσκολία. Δεν βρίσκετε τη λύση άμεσα, αλλά ούτε κολλάτε για πολλή ώρα κάπου. Ως συνήθως, υπάρχουν και διάφορα μυστικά και unlockables που σας δίνουν κίνητρο να ξαναπαίξετε. Προτείνω να επιλέξετε κατευθείαν υψηλό βαθμό δυσκολίας για μεγαλύτερη πρόκληση και απόλαυση, ειδικά αν είστε βετεράνοι της σειράς. Προσωπικά, έπαιξα στον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας και με απενεργοποιημένες τις βοήθειες και χρειάστηκα περίπου 25 ώρες για να ολοκληρώσω το παιχνίδι.
Το multiplayer των Uncharted, από δευτερεύουσα προσθήκη έχει εξελιχθεί σε βασικό χαρακτηριστικό της σειράς και στο Uncharted 4 είναι και αυτό καλύτερο από ποτέ. Το παιχνίδι εδώ είναι καθαρόαιμο ομαδικό shooter τρίτου προσώπου, με πινελιές Uncharted όπως καθετότητα στους χάρτες και υπερφυσικά στοιχεία. Υπάρχουν οκτώ χάρτες και τέσσερα modes (team deathmatch, command, plunder, ranked team deathmatch) για 8-10 παίκτες. Κατά τη διάρκεια των μαχών ξεκλειδώνετε για άμεση χρήση (δηλαδή μέσα στο ίδιο το ματς) αναβαθμίσεις εξοπλισμού, βαριά όπλα, υπερφυσικές δυνάμεις, ακόμα και βοηθητικούς ΑΙ χαρακτήρες, που σημαίνει ότι καλείστε να κάνετε στρατηγικές επιλογές επί τόπου. Το multiplayer τρέχει στα 60 fps και φαίνεται – μπορεί να μην είναι τόσο όμορφο όσο το single-player, αλλά έχει ωραία, ρευστή δράση. Κάτι ακόμα που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι όλο το DLC του multiplayer είναι δωρεάν. Τα μόνα πράγματα για τα οποία πληρώνετε είναι διακοσμητικά, πχ στολές για τους χαρακτήρες κτλ. Αν δεν σας αρέσει το multiplayer των Uncharted δύσκολα θα αλλάξετε γνώμη με το multiplayer του Uncharted 4. Αν όμως είστε φαν, θα ασχολείστε για πολύ καιρό.
Το πιο όμορφο παιχνίδι της γενιάς.
Τα προηγούμενα Uncharted έθεσαν νέα δεδομένα στα γραφικά στην προηγούμενη γενιά και το Uncharted 4 κάνει το ίδιο στην τωρινή γενιά. Το παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών σε όλoυς τους τομείς. Λεπτομερέστατοι χαρακτήρες με τις εκφράσεις των προσώπων ειδικά να φέρνουν τα video games ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στις ταινίες, νέα animations, τεράστια, ποικίλα και σαγηνευτικά περιβάλλοντα που συχνά σας κάνουν να σταθείτε για να θαυμάσετε τη θέα, εντυπωσιακά εφέ κάθε είδους (το επίπεδο στη Μαδαγασκάρη με το τζιπ στις λάσπες βάζει τα γυαλιά ακόμα και στο Motorstorm). Το Uncharted 4 μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν χρειάζεται νέο, πιο δυνατό PS4, όταν το αρχικό PS4 βγάζει τέτοια γραφικά. Εξίσου κορυφαίος είναι και ο ηχητικός τομέας. Ο Nolan North κλασικά ως Nathan Drake και ο νέος στη σειρά Troy Baker που παίζει τον Sam, αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται οι Πατσίνο και Ντε Νίρο του gaming. Πολύ καλή η δουλειά και των άλλων ηθοποιών που παίζουν γνωστά αλλά και νέα πρόσωπα. Με τόσο καλό καστ (και διαλόγους) το παιχνίδι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ. Τέλος, η μουσική επένδυση είναι εξαιρετική, με το κεντρικό θέμα να έχει τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα και την μουσική κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού να είναι δυναμική ανάλογα με τη δράση.
Σάββατο 21 Μαΐου 2016
Από την αρχή το Destiny 2;
Παρασκευή 20 Μαΐου 2016
Πιθανός λόγος για τα ψιλοαπογοητευτικά γραφικά του Gran Turismo Sport
Πέμπτη 19 Μαΐου 2016
Ο θαυμαστός κόσμος του Final Fantasy 15
Τετάρτη 18 Μαΐου 2016
Dark Souls 3 Review
Για τη σειρά Dark Souls οι συστάσεις είναι πλέον περιττές. Τα αριστουργηματικά παιχνίδια της FromSoftware έχουν προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες στους παίκτες που έδειξαν την απαραίτητη... υπομονή και αφοσίωση. Το Dark Souls 3 αποτελεί το κύκνειο άσμα της σειράς και γι αυτό οι προσδοκίες είναι ακόμα πιο μεγάλες.
Το Dark Souls 3 σας μεταφέρει στο βασίλειο του Lothric, όπου αναλαμβάνετε το ρόλο ενός unkindled, δηλαδή ενός πολεμιστή που έχει αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες. Στόχος σας είναι να βρείτε και να εξοντώσετε τους Lords of Cinder, ώστε αυτοί να επιστρέψουν στους θρόνους τους στο Firelink Shrine και να μπορέσετε να ανάψετε πάλι τη φλόγα που αργοσβήνει φέρνοντας την εποχή του σκοταδιού. Ο αέναος κύκλος φωτιάς και σκοταδιού επιστρέφει σε ένα ακόμη Dark Souls και αποτελεί ένα από τα κεντρικά σημεία της ιστορίας. Οι αναφορές κυρίως στο πρώτο Dark Souls είναι συχνές και η σύνδεση των κόσμων των παιχνιδιών γίνεται αλληγορικά και διακριτικά στο φινάλε του παιχνιδιού. Όπως και στα προηγούμενα Dark Souls, η αφήγηση και η εξέλιξη της ιστορίας γίνεται όχι μέσα από εκτενείς cutscenes και διαλόγους, αλλά με έναν αφαιρετικό τρόπο, μέσα από την ανακάλυψη του ίδιου του κόσμου του παιχνιδιού, διαβάζοντας για τα αντικείμενα που συλλέγετε, ακούγοντας τους χαρακτήρες κτλ. Ο τρόπος αφήγησης παραμένει δίκοπο μαχαίρι, καθώς απαιτεί πολλή προσπάθεια και σχετικό ψάξιμο και στο ίντερνετ για να μπορέσετε να ενώσετε επαρκώς τα κομμάτια του παζλ και να ξεκαθαρίσετε τα γεγονότα του παιχνιδιού. Πάντως, ακόμη κι αν δεν έχετε παίξει κάποιο από τα προηγούμενα Dark Souls, εξερευνώντας τα πάντα στο παιχνίδι μπορείτε να αποκτήσετε μια γενική εικόνα για τον κόσμο και να καταλάβετε κάποια βασικά μέρη της ιστορίας.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που συνειδητοποιείτε παίζοντας το Dark Souls 3 είναι το πόσο οικείο, αλλά ταυτόχρονα και πόσο διαφορετικό είναι το παιχνίδι σε σχέση με τους προκατόχους του. Στα δικά μου μάτια το Dark Souls 3 είναι μια συρραφή ιδεών ή αν προτιμάτε ένα κολάζ από στοιχεία όλων των προηγούμενων Dark Souls. To εικαστικό παραπέμπει κυρίως στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, αλλά έχει έντονες επιρροές από Bloodborne, η δομή του κόσμου θυμίζει περισσότερο τα Demon Souls και Dark Souls 2, το σύστημα μάχης έχει πολλά στοιχεία από Bloodborne και πινελιές από Demon's Souls, η ποικιλία των εχθρών παραπέμπει κυρίως στο Dark Souls 2 κτλ. Το τελικό αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού τόσων ιδεών είναι αριστουργηματικό και συμπαγές, αλλά από την άλλη λείπουν οι εκπλήξεις ή οι ρηξικεύλευθοι νέοι μηχανισμοί που θα πήγαιναν τη σειρά ένα βήμα μπροστά.
Το εικαστικό του τίτλου είναι εκπληκτικό.
Η δομή του κόσμου του Dark Souls 3 θυμίζει έντονα την λογική του Demon's Souls, αφού υπάρχει ένα κεντρικό σημείο (το Firelink Shrine) απ’ όπου μπορείτε να τηλεμεταφέρεστε σε οποιοδήποτε από τα bonfires που έχετε ανάψει κατά την εξερεύνησή σας. Όπως και στο Dark Souls 2, μπορείτε να τηλεμεταφέρεστε από bonfire σε bonfire ή να επιστρέφετε από το bonfire στο Firelink Shrine. Το Firelink Shrine είναι ξεκομμένο από τις υπόλοιπες περιοχές και αποτελεί ένα ασφαλές “καταφύγιο” όπου μπορείτε να κάνετε level up και να αναβαθμίζετε τα στατιστικά σας, να αναβαθμίζετε τα όπλα σας ή την ασπίδα, να αποκτάτε νέα ξόρκια κτλ πηγαίνοντας στον αντίστοιχο χαρακτήρα που βρίσκεται στην περιοχή. Μπορείτε από την πρώτη στιγμή να πουλάτε αντικείμενα και όπλα που δεν χρειάζεστε για να αποκτάτε ψυχές, χωρίς να χρειάζεται να τον βρίσκετε στον κόσμο του παιχνιδιού, όπως συνέβαινε στα προηγούμενα παιχνίδια. Μάλιστα διάφοροι χαρακτήρες υπεύθυνοι για ξόρκια, χειρομαντεία κτλ που συναντάτε, αφού μιλήσετε μαζί τους τηλεμεταφέρονται κατόπιν στο Firelink Shrine οπότε άμεσα μπορείτε να αναβαθμίζετε τις δυνατότητές σας χωρίς να πρέπει να θυμάστε σε πιο σημείο βρίσκονται.
Σε όλα τα παιχνίδια Souls το εικαστικό και το level design είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και το Dark Souls 3 δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Το εικαστικό του τίτλου είναι εκπληκτικό, με τις λεπτομέρειες του κόσμου να κόβουν την ανάσα, τις σκοτεινές περιοχές να σας κάνουν να νιώθετε άβολα, και να βρίσκεστε σε αμηχανία όταν σε πανέμορφες περιοχές συμβαίνουν ανατριχιαστικά πράγματα που θυμίζουν τόσο την τραγική σας υπόσταση όσο και την παρακμή και τον ξεπεσμό του βασίλειο του Lothric. Εκπληκτική δουλειά έχει γίνει και στο level design των περιοχών, χωρίς όμως να φτάνει την τελειότητα του πρώτου Dark Souls, λόγω ίσως και της διαφορετικής δομής του κόσμου. Η ευφυέστατη ύπαρξη των shortcuts που ενώνουν διαφορετικά σημεία κάθε περιοχής ή ακόμη και διαφορετικές περιοχές μεταξύ τους, γίνεται με τέτοιο τρόπο που ακόμη και σήμερα, ύστερα από εμπειρία τόσων παιχνιδιών Souls, εκπλήσσει ευχάριστα. Ειλικρινά λίγο πριν ολοκληρώσετε το παιχνίδι, βρείτε λίγο χρόνο και απολαύστε από ένα ψηλό σημείο τον ευρύτερο κόσμο και δείτε τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται όλες οι περιοχές. Είναι μια απίστευτη εμπειρία που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο video game.
Πέρα από την αδιαμφισβήτητη ποικιλομορφία των περιοχών, εξαιρετική εντύπωση προκαλεί το εύρος της κλίμακας και η μεγάλη έκταση που έχει κάθε περιοχή, γεγονός που δίνει περισσότερη φρεσκάδα στην εμπειρία σας με το παιχνίδι. Αυτό έχει αντίκτυπο σε κάποια σημεία να υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείτε, ιδιαίτερα αν στην ευρύτερη περιοχή υπάρχει μόνο ενα bonfire, αλλά είναι και αυτό ένα σημαντικό μέρος της εμπειρίας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο καλοσχεδιασμένες περιοχές του παιχνιδιού, είναι αυτές που έχουν λιγοστά bonfires και σας ωθούν να ανακαλύψετε όσα περισσότερα shortcuts είναι δυνατόν για να μπορείτε να επιβιώσετε. Πέρα από τρεις-τέσσερις τέτοιες περιοχές όπου υπάρχουν ελάχιστα bonfires, συνήθως βρίσκετε μεγάλο αριθμό από bonfires, πολλά εκ των οποίων είναι πραγματικά αχρείαστα, γεγονός που χαλάει λίγο την εμπερία.
Οι μηχανισμοί μάχης είναι οι αρτιότεροι της σειράς.
Πολλές σημαντικές αλλαγές εντοπίζονται στο σύστημα μάχης, ιδιαίτερα για όσους δεν έχουν καθόλου επαφή με το Bloodborne, οι επιρροές του οποίου στο Dark Souls 3 είναι εμφανείς δια γυμνού οφθαλμού. Η ταχύτητα στις μάχες έχει αυξηθεί δραματικά, με το animation των κινήσεων να είναι ομαλότερο από ποτέ. Αντίστοιχα και οι εχθροί είναι ακόμη πιο επιθετικοί και στην πλειοψηφία τους ελίσσονται ακόμη πιο γρήγορα, με αποτέλεσμα να βιώνετε μάχες που θυμίζουν καλοδουλεμένη χορογραφία. Το βάρος των όπλων, της πανοπλίας και των εξαρτημάτων που κουβαλάει ο ήρωάς σας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στις κινήσεις του. Η επιλογή του εξοπλισμού σας είναι πιο δύσκολη από ποτέ, συνυπολογίζοντας την αναγκαιότητα να μπορείτε με rolling να αποφεύγετε τις συντονισμένες επιθέσεις των εχθρών. Ένα δεύτερο στοιχείο που συμβάλλει στη φρεσκάδα του συστήματος μάχης είναι μια έξτρα μπάρα η οποία καταναλώνει πόντους FP κάθε φορά που χρησιμοποιείτε μαγεία ή κάποια ειδική κίνηση με το όπλο σας. Η μπάρα αυτή έχει τον χαρακτήρα της μπάρας mana στα πιο παραδοσιακά RPG και προϋπήρχε στο Demon's Souls. Η αναπλήρωση της μπάρας πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ahen estus flasks. O αριθμός των estus flasks είναι περιορισμένος, οπότε πρέπει να διαλέγετε πόσα έχετε μαζί σας για να αναπληρώνετε την υγεία σας και πόσα για να μπορείτε να αναπληρώνετε τους πόντους FP, κάτι που δίνει μια νέα στρατηγική χροιά ανάλογα με τον τρόπο που παίζετε.
Τρίτη 17 Μαΐου 2016
Έπους συνέχεια με Pillars of Eternity 2
Δευτέρα 16 Μαΐου 2016
Centipede και Missile Command στην μεγάλη οθόνη
H Atari μπαίνει και αυτή στο χορό των παιχνιδοταινιών. Όπως ανακοίνωσε η εταιρεία, σε συνεργασία με την Emmett/Furla/Oasis Films ετοιμάζει ταινίες βασισμένες στα κλασικά arcade shooters Centipede και Missile Command. Εσείς έχετε παίξει Centipede και Missile Command; Πώς τα φαντάζεστε ως ταινίες;Κυριακή 15 Μαΐου 2016
Οι διαστημικές περιπέτειες του Star Trek Online στις κονσόλες
Σάββατο 14 Μαΐου 2016
Καλοκαιρινό κυνήγι τεράτων με το Monster Hunter Generations
Εκατομμύρια πράκτορες στο The Division
Παρασκευή 13 Μαΐου 2016
Καλοκαιρινό κυνήγι τεράτων με το Monster Hunter Generations
Πέμπτη 12 Μαΐου 2016
Φθινόπωρο 2016: Η τιτανομαχία των shooters
Τετάρτη 11 Μαΐου 2016
Η περιπέτεια των Pokemon Sun και Moon αρχίζει τον Νοέμβριο
Τρίτη 10 Μαΐου 2016
RPG από τα παλιά με Final Fantasy 10/10-2 HD Remaster στο PC
Δευτέρα 9 Μαΐου 2016
Χορταστικό PC gaming στην E3 2016
Κυριακή 8 Μαΐου 2016
Η κινηματογραφική οδήγηση του Mafia 3
Σάββατο 7 Μαΐου 2016
Εκνευριστική καθυστέρηση Assetto Corsa
Παρασκευή 6 Μαΐου 2016
The Climb: Virtual reality... αναρρίχηση
Ταξίδι στο παρελθόν με το Shadow of the Beast
Πέμπτη 5 Μαΐου 2016
Fallout 4: Ταξίδι στο τεράστιο νησί Far Harbor
Τετάρτη 4 Μαΐου 2016
Νέα εποχή πολέμου με Warhammer 40.000: Dawn of War 3
Τρίτη 3 Μαΐου 2016
Περισσότερο Uncharted 4 με δωρεάν DLC
Δευτέρα 2 Μαΐου 2016
Γνωρίστε το βιονικό Deus Ex: Mankind Divided
Κυριακή 1 Μαΐου 2016
Street Fighter 5 Review
Η σειρά Street Fighter είναι ίσως η κορυφαία σειρά παιχνιδιών ξύλου στην ιστορία του gaming. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε κάτι ανάλογο για το Street Fighter 5, το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί το απόλυτο ξύλο της γενιάς, όμως τελικά αποδεικνύεται κατώτερο των (πολύ υψηλών) προσδοκιών εξαιτίας των επιλογών που επιβάλλει η σύγχρονη εταιρική κουλτούρα. Ενώ το παιχνίδι έχει πραγματικά καλοδουλεμένο gameplay, είναι ημιτελές όσον αφορά τη λειτουργικότητα και το περιεχόμενο.
Σε αυτό το σημείο του review αναφέρουμε την ιστορία του εκάστοτε παιχνιδιού. Ελάτε όμως που το Street Fighter 5 δεν έχει story mode. Υπάρχει ένα τυπικό single-player που έχει μια υποτυπώδη ιστορία για τον κάθε χαρακτήρα, η οποία είναι δύο ή τρεις μάχες ανακατεμένες με τραγικά anime στερεότυπα. Διαδικασία του τετάρτου έκαστο για να πάρετε μερικά in-game χρήματα και ίσως και κανένα trophy. Επιπλέον, δεν υπάρχει ούτε arcade mode, κάτι που δεν ενοχλεί τόσο πολύ αφού το παιχνίδι είναι περισσότερο για multiplayer καταστάσεις, όμως ενισχύει την αίσθηση έλλειψης περιεχομένου. Tο survival mode επίσης θυμίζει ότι υπάρχει κάτι στον τομέα του single-player, αλλά οι λίγες μάχες του (12 μάχες στην καλύτερη περίπτωση) και το επαναλαμβανόμενο μοτίβο που ακολουθεί, δεν επιτρέπουν σοβαρή ενασχόληση με αυτό.
Ευτυχώς στο gameplay το Street Fighter 5 τα πάει περίφημα. Οι βασικοί μηχανισμοί από το Street Fighter 4 επιστρέφουν, όμως με το ultra meter να έχει αντικατασταθεί από το v-system, το οποίο ουσιαστικά χωρίζεται στο v-skill και το v-trigger. Το v-skill διαφέρει σε κάθε χαρακτήρα. Ενεργοποιώντας το μπορεί να σας δώσει κάποιο τακτικό πλεονέκτημα, από κάποιο combo μέχρι τη δυνατότητα να φέρετε τον αντίπαλο σε μια βολική θέση για λιάνισμα. Κάνοντας χρήση του v-skill γεμίζετε την μπάρα του v-trigger το οποίο χρησιμοποιείτε ως ειδική κίνηση. Αυτή η ειδική κίνηση επίσης διαφέρει από χαρακτήρα σε χαρακτήρα και προσφέρει όχι κάτι συγκεκριμένο, όπως ένα μεγάλο θεαματικό combo (που παρόλα αυτά δεν λείπει σε μερικούς χαρακτήρες), αλλά και άλλα πράγματα όπως παρωδική αύξηση της ζημιάς που κάνετε στον αντίπαλο ή ακόμα πιο μεγάλα και γρήγορα combo. To v-system είναι το “αλάτι” που χρειαζόταν η ήδη πετυχημένη και αρκετά βασισμένη στην στρατηγική και το micromanagement συνταγή του Street Fighter 4. Επιστρέφουν και η μπάρα EX για το critical art και πιο δυνατά special moves, και η stun bar από το Street Fighter 3 που καθορίζει πότε κάποιος χαρακτήρας πραγματικά αρχίζει να ζαλίζεται από τα πολλαπλά χτυπήματα.
Ο Ryu μοιάζει να απολαμβάνει τη συγκεκριμένη κίνηση.
Αν θα έπρεπε να κάνω μια γενική παρατήρηση σε σχέση με τα προηγούμενα Street Fighter, είναι ότι έχει δοθεί περισσότερη βάση στις βασικές επιθέσεις και τα combo, παρά στο σταμπάρισμα επιθέσεων. Ο καθένας μπορεί να κάνει γερό comeback ακόμα κι αν τρώει ατελείωτο ξύλο σε όλη τη διάρκεια της μάχης. Όλα αυτά τα μαθαίνετε στο training mode, το οποίο είναι αρκετά περιεκτικό, φρεσκάροντας τις υπάρχουσες γνώσεις σας αλλά και μαθαίνοντάς σας τα νέα στοιχεία.
Όπως αντιλαμβάνεστε, το ζουμί του Street Fighter 5 είναι το online. Το παιχνίδι σας ωθεί να είστε συνέχεια online, καθώς για να ανεβαίνετε level και να κερδίζετε in-game χρήματα (fight money όπως λέγονται χαρακτηριστικά) πρέπει να είστε συνδεδεμένοι. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν όλες οι πιθανές επιλογές, όπως δημιουργία lobby, ranked match, spectator mode, δυνατότητα να κάνετε follow άλλους παίκτες και να παίζετε μαζί τους όταν βρίσκονται σε κάποιο lobby, να παρακολουθείτε ανεβασμένα replays, ακόμα και απευθείας συμμετοχή στο community του Street Fighter. Tο online αρχικά ήταν γεμάτο προβλήματα, αλλά στη συνέχεια βελτιώθηκε σημαντικά. Πλέον είναι αρκετά σταθερό, με σαφώς καλύτερο netcode, το οποίο μάλιστα ελαχιστοποιεί την καθυστέρηση στην εκτέλεση των κινήσεων στις online μάχες. Εξάλλου, τα in-game χρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσετε οτιδήποτε, όμως αυτό απαιτεί πάρα πολλές ώρες απασχόλησης. Ως εκ τούτου, υπάρχουν και τα καθιερωμένα microtransactions, με την μορφή ενός δεύτερου νομίσματος που αντιστοιχεί σε πραγματικά χρήματα. Καλωσορίσατε στην εποχή του freemium mobile gaming σε τίτλους των 70 ευρώ.
To Street Fighter 5 περιλαμβάνει γνωστούς χαρακτήρες, κάποιους λιγότερο γνωστούς, αλλά και νέους χαρακτήρες. Όλοι είναι υπέροχοι στη χρήση, με καλή ισορροπία μεταξύ τους για να έχουν ίσες πιθανότητες έναντι των άλλων, ενώ το v-system τους διαφοροποιεί αρκετά ώστε ο κάθε χαρακτήρας να ταιριάζει σε παίκτες με διαφορετικά γούστα. Κάτι αρκετά δύσκολο, αλλά έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς και εδώ το Street Fighter 5 πάσχει από έλλειψη περιεχομένου. Το ρόστερ είναι απογοητευτικά μικρό (μόλις 17 χαρακτήρες τη στιγμή που γράφεται το κείμενο), δεδομένου ότι ο κόσμος του Street Fighter βρίθει από χαρακτήρες που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο παιχνίδι.
Σε αυτό τον κόσμο, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Όπως ο Zangief.
Όσο για τον τεχνικό τομέα, δίχως αμφιβολία το Street Fighter 5 αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια ξύλου όλων των εποχών. Είναι πολύχρωμο, λεπτομερές και πάνω απ’ όλα τρέχει “νεράκι” στα 60 fps. Το animation των χαρακτήρων είναι καλοδουλεμένο και έχει αρκετή “βαρύτητα” έτσι ώστε να υπάρχει οπτικό feedback κατά τη διάρκεια των μαχών. Οι ειδικές επιθέσεις είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών και τα υπόλοιπα εφέ πλαισιώνουν άριστα τον καταπληκτικό οπτικό τομέα. Ο πίστες έχουν και αυτές αρκετή λεπτομέρεια, ζωντάνια και κίνηση στο background. Η μουσική ικανοποιεί, αν και μερικά κομμάτια με μεγάλα guitar riffs είναι ελαφρώς αχρείαστα, ενώ τα ηχητικά εφέ κάνουν το όλο ξυλίκι ακόμα πιο χορταστικό. Οι φωνές των χαρακτήρων στις μάχες είναι καλές, όχι όμως και στις μικρές cutscenes μεταξύ των μαχών, με τους ήδη κακογραμμένους διαλόγους να μην βοηθούν καθόλου, συμπληρώνοντας την απογοήτευση του single-player.
