The Evil Within Review

Η είδηση ότι ο θρυλικός Shinji Mikami ετοιμάζει ένα νέο παιχνίδι τρόμου δημιούργησε από μόνη της μεγάλο ενθουσιασμό. Ο δημιουργός της σειράς Resident Evil και “πατέρας” των survival horror, μαζί με την ομάδα του, επιστρέφει στο είδος που έκανε διάσημο με το The Evil Within. Είναι όμως το παιχνίδι αντάξιο των προσδοκιών και των προηγούμενων τίτλων του Mikami;

Η ιστορία που αφηγείται το The Evil Within ξεκινάει όταν ο πρωταγωνιστής, o ντεντέκτιβ Sebastian Castellanos του αστυνομικού τμήματος του Krimson City, φθάνει στο τοπικό νοσοκομείο, τόπο μιας μαζικής δολοφονίας. Ο Sebastian αντικρίζει ένα λουτρό αίματος και αμέσως ελέγχει τις κάμερες ασφαλείας μήπως καταφέρει να καταλάβει τί συνέβη. Την ώρα που παρακολουθεί τον βίαιο και ακαριαίο θάνατο ορισμένων συναδέλφων του, δέχεται επίθεση και πέφτει αναίσθητος. Όταν συνέρχεται βρίσκεται σε μια κατεστραμμένη πόλη η οποία έχει κατακλυστεί από αίμα και περίεργα πλάσματα. Έτσι ξεκινάει η περιπέτειά του για να ανακαλύψει τί έχει γίνει και ποια διαβολική δύναμη βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Η ιστορία του παιχνιδιού δυστυχώς δεν ξεφεύγει από αρκετά κλισέ και δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο. Οι διάλογοι γενικά είναι χαμηλού επιπέδου, ενώ αρκετές φορές ο πρωταγωνιστής που χρησιμοποιεί εντελώς “ξύλινη” γλώσσα, με ατάκες που μοιάζουν παράταιρες. Φράσεις όπως “κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μέρος” ή “πρέπει μάλλον να τρέξω”, όταν έχει ήδη περάσει αρκετές ώρες σε έναν κόσμο γεμάτο περίεργα εχθρικά όντα, μοιάζουν αστείες.

Το The Evil Within είναι ένα survival horror με οπτική τρίτου προσώπου. Η κάμερα βρίσκεται πίσω από τον ώμο του χαρακτήρα και αλλάζει μόνο στα σημεία του παιχνιδιού όπου είστε κρυμμένοι (κάτω από κρεβάτια, μέσα σε ντουλάπες κλπ). Εκεί βλέπετε τα πράγματα σε πρώτο πρόσωπο. Δυστυχώς σε πολλά σημεία η κάμερα δημιουργεί πρόβλημα, αφού πολλές φορές, ειδικά σε στενά περάσματα, δεν συμπεριφέρεται σωστά, κολλάει πάνω στον ήρωα και μειώνει την οπτική σας. Το μοναδικό mode του παιχνιδιού είναι το single-player campaign το οποίο έχει χορταστική διάρκεια, περίπου 15-20 ώρες και η δράση χωρίζεται σε 15 κεφάλαια. Η πορεία σας είναι ως επί το πλείστον γραμμική, αλλά μπορείτε να εξερευνήσετε κάποια μέρη παραπάνω, με σκοπό την εύρεση χρήσιμων αντικειμένων, όπως σφαίρες, όπλα, ενέσεις που αυξάνουν την ενέργεια, σπίρτα κλπ. Το The Evil Within σωστά λόγω της φύσης του δεν προσφέρει απλόχερα όλα αυτά τα απαραίτητα αντικείμενα, συνεπώς πρέπει να περιπλανηθείτε για να βρείτε τα κατάλληλα εφόδια για να επιβιώσετε.

Ο θάνατος πλησιάζει...

Μπορεί να υπάρχουν διαθέσιμα όπλα, όπως καραμπίνα, περίστροφο αλλά και το “πολυόπλο” agony crossbow, όμως λόγω του περιορισμένου αριθμού πυρομαχικών το παιχνίδι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν shooter. Υπάρχουν σημεία στα οποία πρέπει να τρέξετε ή να κρυφτείτε από τους εχθρούς. Ακόμα και αυτό όμως πρέπει να γίνει με σύνεση, διότι δεν μπορείτε να τρέχετε απεριόριστα. Ο χαρακτήρας κουράζεται σχετικά γρήγορα και πρέπει να παραμείνει ακίνητος για μικρό διάστημα, ώστε να γεμίσει η μπάρα της αντοχής του. Το ίδιο συμβαίνει και με την μπάρα ενέργειας, η οποία όμως αναπληρώνεται μόνο κατά τμήματα. Οι εχθροί στο παιχνίδι έχουν τον κατάλληλο αριθμό, ώστε να μην χρειάζεται να είστε διαρκώς σε μάχη και να χαλάει η εν γένει ατμόσφαιρα. Κάποιοι σκοτώνονται πιο εύκολα (ακόμα και με ένα χτύπημα από όπλα μιας χρήσης, όπως τσεκούρια και πυρσούς), άλλοι αρκετά πιο δύσκολα. Οι απαραίτητες μάχες με αφεντικά δίνουν μια επιπρόσθετη ποικιλία σε αυτόν τον τομέα.

Στο περιβάλλον έχετε να αντιμετωπίσετε και ορισμένες παγίδες και βόμβες. Το εχθρικό αυτό σκηνικό με τον κατάλληλο χειρισμό μπορεί να μετατραπεί σε σύμμαχό σας. Ψάχνοντας τριγύρω βρίσκετε μπουκαλάκια με πράσινο τζελ, τα οποία χρησιμοποιείτε για να κάνετε κάποια από τις διαθέσιμες αναβαθμίσεις. Πηγαίνοντας στο άσυλο, το οποίο αποτελεί ουσιαστικά ένα κεντρικό hub, μπορείτε να αναβαθμίσετε τις ικανότητες του Sebastian (μπάρα ενέργειας, δύναμη, αντοχή στο τρέξιμο κλπ), τα όπλα του (ζημιά, ακρίβεια κλπ) αλλά και τον αριθμό των αντικειμένων που μπορεί να κουβαλήσει (σπίρτα, ενέσεις). Πρέπει να σκεφτείτε αρκετά τις επιλογές σας στον τομέα των αναβαθμίσεων, αφού καθορίζουν αρκετά τον τρόπο που παίζετε το παιχνίδι. Το άσυλο χρησιμοποιείται επίσης για να σώζετε την πρόοδό σας, κάτι το οποίο γίνεται και αυτόματα μέσω checkpoints. Συνολικά το gameplay του The Evil Within έχει κλασικούς μηχανισμούς, δεν παρουσιάζει κάτι καινοτόμο και κινείται στις γνωστές πεπατημένες. Το shooting του παιχνιδιού έχει κάποια προβλήματα όπως και ο γενικότερος χειρισμός του Sebastian. Ορισμένες φορές δεν αποκρίνεται σωστά και αυτό μπορεί να σας προκαλέσει δυσφορία. Ακόμα και στο μεσαίο επίπεδο δυσκολίας είναι ένα απαιτητικό παιχνίδι, χωρίς όμως να είναι άδικο. Κάποιες από τις φορές που χάνετε σας αναγκάζει να σκεφτείτε εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης και μια πιο έξυπνη διαχείριση.

Εκπληκτική ατμόσφαιρα που βγάζει σαπίλα.

Το The Evil Within από την αρχή μέχρι τέλος αποπνέει την αύρα της σκηνοθεσίας του Shinji Mikami. Η ατμόσφαιρα μπορεί να μην πρωτοτυπεί, αλλά είναι εξαιρετική και βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες σας. Αν έχετε γερό στομάχι και σας αρέσουν τα σκηνικά τρόμου, θα απολαύσετε το εικαστικό. Το οπτικό ύφος και η παλέτα των χρωμάτων πετυχαίνουν να δώσουν την αίσθηση ότι ο κόσμος του παιχνιδιού κυριαρχείται από μια σαπίλα και μια παράνοια. Κάποιες ασπρόμαυρες σκηνές συμπληρώνουν αυτή την εντύπωση. Τα ίδια τα γραφικά πάντως προσφέρουν ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία έχουμε εξαιρετικούς φωτισμούς, από την άλλη θέματα όπως εμφανές texture pop up αλλά και κάποιες πτώσεις στα frames σε πολλά σημεία. Αρκετούς θα ξενίσει και η επιλογή των δημιουργών να τοποθετήσουν μαύρες μπάρες στο πάνω και στο κάτω μέρος της οθόνης για να δώσουν μια πιο κινηματογραφική εμπειρία. Ίσως αν η κάμερα λειτουργούσε αψεγάδιαστα οι μαύρες μπάρες να ήταν λιγότερο ενοχλητικές. Η μουσική επένδυση του παιχνιδιού είναι αγωνιώδης και δένει αρμονικά με το όλο σύνολο, περιλαμβάνοντας και κλασικά κομμάτια. Υπάρχουν και τα κατάλληλα ηχητικά εφέ που αρκετές φορές σας κάνουν να ανασκουμπωθείτε. Δυστυχώς οι ερμηνείες είναι σχετικά χαμηλού επιπέδου και περισσότερο διεκπεραιωτικές.