1954 Alcatraz Review

Φεύγοντας για λίγο από τους παραμυθένιους κόσμους των Deponia και Memoria, η Daedalic Entertainment κάνει στροφή στον ρεαλισμό με το 1954 Alcatraz, το οποίο διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο. Όπως μάθαμε στο Secret Files 3, το Αλκατράζ ήταν η πρώτη φυλακή των ΗΠΑ που παρείχε ζεστό νερό στους κρατουμένους της, ώστε να τους αποτρέπει από το να δραπετεύσουν μέσα από τα παγωμένα νερά του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο. Για την ιστορία, πρωτολειτούργησε ως φυλακή το 1861, ενώ από το 1973 λειτουργεί ως τουριστική ατραξιόν. Η ασπρόμαυρη και καρτουνίστικη εισαγωγή του 1954 Alcatraz περιγράφει τα κατορθώματα του Joe: μια αποτυχημένη ληστεία θωρακισμένου οχήματος χρηματαποστολής τον οδηγεί στη φυλάκη, από όπου καταφέρνει να αποδράσει. Η ελευθερία του, όμως, δεν κρατάει πολύ και ξανασυλλαμβάνεται για να οδηγηθεί αυτή το φορά στο Αλκρατράζ, ώστε να εκτίσει την ποινή 40 ετών που του έχει επιβληθεί. Έχοντας αποδράσει ήδη μια φορά, πιστεύει οτι μπορεί να το ξανακάνει και από το Αλκατράζ, ακόμα κι αν δεν το έχει καταφέρει κανείς άλλος μέχρι τώρα. Ο μόνος τρόπος να το κάνει είναι με τη βοήθεια της συζύγου του, Christine, που τον αγαπάει παράφορα και είναι διατεθειμένη να τον περιμένει για πάντα. Από τη μεριά της, η Christine συναναστρέφεται με συγγραφείς και ποιητές του μεταπολεμικού κινήματος Μπιτς, γράφοντας και η ίδια ποιήματα (και έχοντας κάνει κι αυτή τις παρανομίες της στο παρελθόν), ενώ τρελαίνεται να μαζεύει τσιμπιδάκια. Πέρα από τη φυλάκιση του άντρα της, η Christine έχει να αντιμετωπίσει τον Mickey, γκάνγκστερ με τεράστια φοβία στα μικρόβια και πάλαι ποτέ καλό φίλο του ζευγαριού, ο οποίος την απειλεί ζητώντας τα κλοπιμαία του Joe. Οι χαρακτήρες είναι 3D σε 2D background σχεδιασμένα στο χέρι με έντονο το καρτούν στοιχείο. Οι τοποθεσίες είναι ξεκούραστες στο μάτι και δεν σας αναγκάζουν να ψάχνετε μικρά αντικείμενα, όμως είναι πιθανό να παραλείψετε σημαντικά πράγματα που βρίσκονται στην άκρη της οθόνης (όπως ένα βιβλίο στην άκρη ενός ραφιού μέσα σε βιβλιοπωλείο). 
Κάτι που παραξενεύει με τα γραφικά είναι οτι οι περισσότεροι χαρακτήρες έχουν δυσανάλογα μεγάλα κεφάλια και χέρια, που ώρες-ώρες μοιάζουν να έχουν πλοκάμια αντι για ανθρώπινα δάχτυλα. Αν και αυτό ταιριάζει με το ότι οπτικά όλα είναι περισσότερο καρτουνίστικα παρά ρεαλιστκά, εξακολουθεί να είναι κάτι που σας “βγάζει” από την ατμόσφαιρα, κάνοντάς σας περισσότερο να αναρωτιέστε “γιατί αυτό σχεδιάστηκε έτσι;” παρά να νιώθετε οτι είστε μέρος της περιπέτειας. Αυτό συμβαίνει αρκετές φορές, όπως όταν βρίσκεστε στο γραφείο του παμπόνηρου Mickey, όπου είναι αδύνατον να μην ενοχληθείτε από το ότι τα δάχτυλά του λυγίζουν ανάποδα του φυσιολογικού. Το ζήτημα δεν είναι τόσο η επαναλαμβανόμενη και αφύσικη κίνηση του Mickey όσο το ότι η κίνηση αυτή στρέφει την προσοχή σας στον σχεδιασμό και όχι το περιεχόμενο του παιχνιδιού. Ο χειρισμός είναι κλασικός point and click τρίτου προσώπου, όπου το δεξιό κουμπι του ποντικιού χρησιμεύει στο να κοιτάζετε ένα αντικείμενο, ενώ το αριστερό στο να επιλέγετε την αντίστοιχη δράση (να μιλήσετε σε κάποιον χαρακτήρα, να μαζέψετε ή να χρησιμποιήσετε ένα αντικείμενο). Κάτι ενδιαφέρον όσον αφορά τον χειρισμό είναι πως το inventory μαζί με τις ρυθμίσεις ανοίγουν με τρεις διαφορετικούς τρόπους: πηγαίνοντας τον κέρσορα του ποντικιού στα αριστερά της οθόνης και κάνοντας κλικ στο φάκελο που εμφανίζεται, χρησιμοποιώντας τη ροδέλα του ποντικιού ανοίγοντας αυτόματα το inventory, ή πατώντας το πλήκτρο I. 
Όπως στα περισσότερα adventure των τελευταίων ετών, υπάρχει και εδώ το σύστημα εμφάνισης hotspots στην οθόνη, που εμφανίζονται με ένα πάτημα του spacebar. Στις ρυθμίσεις βρίσκετε δύο προεραιτικές επιλογές: το 1954 mode, το οποίο αντικαθιστά τον έγχρωμο κόσμο του 1954 Alcatraz με ένα φίλτρο που δίνει look των 50’s, και το snoop key, που όταν είναι απενεργοποιήμενο απενεργοποιεί και τα hotspots όταν πατάτε το spacebar. Το φίλτρο του1954 mode, πέρα από μερικά δευτερόλεπτα που ίσως σας κάνουν να σκεφτείτε πως είναι σα να βλέπετε ταινία καρτούν από την εποχή του 50, είναι περισσότερο καταθλιπτικό παρά ατμοσφαιρικό. H δε ρύθμιση snoop key είναι χρήσιμη μόνο σε παίκτες που ενώ δεν θέλουν να εμφανίζονται τα hotspots δεν μπορούν να αντισταθούν στο να πατήσουν το spacebar ή παίζουν έχοντας κάποιον δίπλα τους που το πατάει συνεχώς.